جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
عبارت "گوش فرا داشتن" یک اصطلاح فارسی است که به معنای توجه و دقت به شنیدن یا گوش کردن به صحبت‌ها و نظرات دیگران استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:
استفاده از فعل صحیح:
"گوش فرا داشتن" یک فعل مرکب است و به صورت "گوش فرا داده شود" یا "به گوش فرا داشته باشید" نیز می‌تواند استفاده شود.
توجه به تشدید:
در کلمات "گوش" و "فرا" هیچ‌گونه تشدید وجود ندارد، اما در نوشتار و خواندن تأکید بر آنها باید رعایت شود.
استفاده از حرف اضافه:
زمانی که از این عبارت استفاده می‌کنید، ممکن است نیاز به حرف اضافه‌ای داشته باشید. به عنوان مثال: "گوش فرا داشتن به صحبت‌های دیگران".
نکات دستوری:
در استفاده از این عبارت باید توجه داشت که فعل "داشتن" به صورت لازم (با معنی وجود داشتن) و متعدی (با معنی ارائه کردن یا انجام دادن فعالیت) به کار می‌رود.
جملات قالبی:
"به صحبت‌های او گوش فرا بدهید."
"ما باید به نظرات دیگران گوش فرا دهیم."
زبان محاوره‌ای و نوشتاری:
در زبان محاوره‌ای، ممکن است به صورت ساده‌تر بیان شود، مثلاً "به حرف‌ها گوش کن".
در زبان نوشتاری، بهتر است از عبارت کامل "گوش فرا داشتن" استفاده شود.
با رعایت این نکات، میتوانید از عبارت "گوش فرا داشتن" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.
ای بلبل همدرد دمی گــوش فــرادار من هم بسرایم بود این غم شودم کم. (فیض کاشانی)
بره کش از هـوش تهی بود مغز گوش فرا ده بدان گفت نغز (قاآنی)
ارومیه‌ی گریان خاموش ماند و در سکوت به غلغله‌ی دوردست گوش فراداد، (احمد شاملو: آواز شبانه برای کوچه‌ها) إستمع إلى، أصغى، استمع إلى
تشریح نگارش (هوش مصنوعی)
عبارت "گوش فرا داشتن" یک اصطلاح فارسی است که به معنای توجه و دقت به شنیدن یا گوش کردن به صحبت‌ها و نظرات دیگران استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:
استفاده از فعل صحیح:
"گوش فرا داشتن" یک فعل مرکب است و به صورت "گوش فرا داده شود" یا "به گوش فرا داشته باشید" نیز می‌تواند استفاده شود.
توجه به تشدید:
در کلمات "گوش" و "فرا" هیچ‌گونه تشدید وجود ندارد، اما در نوشتار و خواندن تأکید بر آنها باید رعایت شود.
استفاده از حرف اضافه:
زمانی که از این عبارت استفاده می‌کنید، ممکن است نیاز به حرف اضافه‌ای داشته باشید. به عنوان مثال: "گوش فرا داشتن به صحبت‌های دیگران".
نکات دستوری:
در استفاده از این عبارت باید توجه داشت که فعل "داشتن" به صورت لازم (با معنی وجود داشتن) و متعدی (با معنی ارائه کردن یا انجام دادن فعالیت) به کار می‌رود.
جملات قالبی:
"به صحبت‌های او گوش فرا بدهید."
"ما باید به نظرات دیگران گوش فرا دهیم."
زبان محاوره‌ای و نوشتاری:
در زبان محاوره‌ای، ممکن است به صورت ساده‌تر بیان شود، مثلاً "به حرف‌ها گوش کن".
در زبان نوشتاری، بهتر است از عبارت کامل "گوش فرا داشتن" استفاده شود.
با رعایت این نکات، میتوانید از عبارت "گوش فرا داشتن" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.
