کلمه "محیط طبیعی" از دو واژه تشکیل شده است: "محیط" و "طبیعی". در اینجا به برخی از اصول قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب پرداخته می‌شود:

1. معنی و مفهوم: "محیط" به معنای فضای اطراف یا شرایط محیطی است و "طبیعی" به معنای آن چیزی است که به طبیعت و عناصر طبیعی مربوط می‌شود. لذا ترکیب "محیط طبیعی" به معنای فضایی است که ویژگی‌های طبیعی را داراست.

2. ترکیب و گرامر: در زبان فارسی، ترکیب‌هایی از این دست معمولاً به صورت اسم + صفت (اسم + صفت وصفی) استفاده می‌شوند. در اینجا "طبیعی" صفتی است که به "محیط" اشاره دارد.

3. نحوه نگارش: این ترکیب به صورت دوکلمه‌ای و با فاصله بین آنها نوشته می‌شود. در جملاتی که "محیط طبیعی" به کار می‌رود، می‌توان از آن به عنوان اسم مرکب نیز استفاده کرد.

4. مثال:

   • "در این منطقه، محیط طبیعی بسیار زیبایی وجود دارد."
   • "محیط طبیعی مهم‌ترین عامل پایداری اکوسیستم‌هاست."
5. به‌کارگیری کلمات هم‌معنی: برای تنوع در نگارش می‌توان از واژه‌های معادل یا مشابهی مثل "زیستگاه طبیعی" یا "محیط زیست" استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان در نوشتار و گفتار خود از ترکیب "محیط طبیعی" به صورت صحیح و مفهوم استفاده کرد.