مصیبت

کلمه "مصیبت" در زبان فارسی به معنی حادثه‌ی سخت و دشوار، یا بلیّه‌ای است که بر فرد یا گروهی وارد می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه، نکات نگارشی و قواعد زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحوه نوشتار: کلمه "مصیبت" به صورت "مصیبت" نوشته می‌شود و در هیچ شرایطی نباید به صورت دیگری نوشته شود.

2. تلفظ صحیح: این کلمه به صورت "مَصِیبت" تلفظ می‌شود. توجه به تلفظ صحیح در مکالمات و نوشتار می‌تواند به درک بهتر کمک کند.

3. جمع‌بندی: جمع "مصیبت" به صورت "مصائب" نوشته می‌شود. در جملات باید به این نکته دقت کرد که در صورت استفاده از جمع، واژه‌ی جمع به درستی به کار رود.

4. استفاده در جملات:

   • "بعد از شنیدن خبر مصیبت، همه در شوک بودند."
   • "این مصیبت بر اهل خانه بسیار سنگین بود."

5. کاربرد: این واژه معمولاً در متون ادبی، مذهبی و محاورات روزمره برای اشاره به سختی‌ها و مشکلات بکار می‌رود.

6. داستان‌ها و اشعار: در ادبیات فارسی، شاعران و نویسندگان بسیاری به موضوع مصیبت و داغ‌های انسانی پرداخته‌اند. به عنوان مثال، در اشعار حافظ و مولوی می‌توان نمونه‌های زیادی از مضامین مربوط به مصیبت یافت.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "مصیبت" به شکل درست و مؤثر در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

1. پس از وقوع زلزله، مردم با مصیبت‌های بسیاری روبه‌رو شدند و نیاز به کمک داشتند.
2. او توانست با صبر و استقامت، بر مصیبت‌های زندگی‌اش غلبه کند و به موفقیت برسد.
3. داستان او درباره مصیبت و مشکلاتی که در راه رسیدن به فرهنگ قوی‌تر با آن‌ها دست و پنجه نرم کرده، الهام‌بخش بسیاری از جوانان است.