کلمه "معذب" در زبان فارسی به معنای کسی است که در حال عذاب یا اذیت می‌باشد. در زیر به برخی نکات مربوط به قواعد فارسی و نگارشی این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: "معذب" با حرف ع، ز و ب نوشته می‌شود. از نظر املایی به این شکل صحیح است.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "mo'azzab" است، که در آن "ع" به صورت علفظ می‌شود.

3. صرف و نحو: این کلمه به عنوان صفت عمل می‌کند و می‌تواند برای توصیف وضعیت یا حالت یک نفر استفاده شود. به عنوان مثال:

   • او در این شرایط معذب است.

4. معادل‌ها: کلمه "معذب" ممکن است با کلمات دیگری مانند "رنجور" یا "عذاب‌کشیده" نیز مورد استفاده قرار گیرد، اما معانی دقیق ممکن است متفاوت باشند.

5. استفاده در جملات: مثال‌هایی از جملات با این کلمه:
   • او به خاطر تنهایی معذب بود.
   • در آن شب سرد، بسیاری از مردم معذب خوابشان نبرد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "معذب" به درستی و به شیوه‌ای نگارشی صحیح استفاده کرد.

1. بعد از اینکه او در جمع دوستانش به شکل ناخواسته جوک زشتی گفت، همه به نظر معذب بودند.
2. صدای بلند موسیقی در کافه، باعث شد که من احساس معذب و ناآرامی کنم.
3. وقتی که او امنیّت خودش را در جمعی ناپسند احساس نمی‌کرد، چهره‌اش معذب و نگران بود.