مهرابی

کلمه "مهرابی" در فارسی به خودی خود به معنی "مربوط به مهراب" یا "دارای مهراب" است. مهراب به معنای محل نماز در مساجد و بناهای مذهبی است. در مورد قواعد نگارشی و استفاده این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "مهرابی" باید درست و بدون اشتباه نوشته شود. حروفش باید به درستی چیده شده باشند و املای آن باید مطابق با قواعد فارسی باشد.

2. استفاده از حروف بزرگ: در صورت آغاز جمله، باید حرف "م" کلمه "مهرابی" بزرگ نوشته شود: "مهرابی".

3. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در پایان جمله باشد، باید نقطه‌گذاری صحیح رعایت شود. برای مثال: "این مسجد دارای یک مهرابی زیباست."

4. نقش دستوری: "مهرابی" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. در این صورت ممکن است به شکل‌های مختلف در جملات قرار بگیرد. مانند: "مهرابی‌های قدیمی".

5. ترکیب با دیگر واژه‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود، مثلاً: "مهرابی مساجد".

این نکات می‌توانند به شما در نگارش صحیح کلمه مهرابی و جمله‌سازی با آن کمک کنند. اگر سوال خاص‌تری در این باره دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. مهرابی یکی از نام‌های جذاب و زیبای فارسی است که در فرهنگ ایرانی معنای دوست‌داشتنی و محبت را به همراه دارد.
2. در جشن تولدش، دوستانش با هدیه‌ای ویژه به نام مهرابی او را شگفت‌زده کردند.
3. مهرابی با شخصیت مهربان و دلسوزش همیشه سعی می‌کند به دیگران کمک کند و لبخند را بر روی لب‌هایشان بیاورد.