هنری ماتیس انری ماتیس

معنی کلمه هنری ماتیس انری ماتیس

معنی واژه هنری ماتیس انری ماتیس

معنیهانری ماتیس (۳۱ دسامبر ۱۸۶۹ - ۳ نوامبر ۱۹۵۴) نقاشی فرانسوی که بر نقاشی اوایل قرن بیستم تاثیر بسیاری گذاشت. به سبب نواوری هایش و اثر گذاری اش بر معاصران، یکی از مهمترین هنرمندان سده بیستم به شمار می اید.اهمیت تاریخی کشف‌های او در عرصه رنگ ناب را میتوان در حد دستاورد کوبیسم در ازادسازی فرم از قید بازنمایی عینی دانست.ماتیس در رشته حقوق تحصیل کرد و ابتدا در همین رشته مشغول به کار شد، ولی در بیست و دو سالگی به دنیای هنر گام نهاد.او در مسیر نقاشی دست به تجربه مجسمه سازی زد و از هنرمندان برجسته گروه دَدگر (فوویست) به شمار می رفت.

محتویات
زندگی

وی در لوکاتو-کامبرزی، در شمال فرانسه متولد شد. در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد؛ در ۱۹۸۰ در پاریس در آکادمی ژولین زیر نظر گوستاو مورو به فراگیری هنر پرداخت. در ۱۸۹۷ با پیسارو در دورن آشنا شد. کارهای خود را در نمایشگاه‌های مختلفی از جمله از ۱۹۰۱ در سالن مستقل‌ها و از ۱۹۰۳ در سالن پاییز به نمایش در آورد؛ در ۱۹۰۴ نخستین نمایشگاه خود را در ولار برگزار کرد. تابستان هارا با نقاشی کردن در جنوب فرانسه می‌گذراند. در سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ همراه نقاشان دیگری با عنوان فووها آثار خود را در سالن پاییز به نمایش گذاشت. به ایتالیا، آلمان، اسپانیا، مراکش و مسکو سفر کرد. نخستین جایزه خود را در نمایشگاه بین‌المللی کارنگی در پیتزبورگ در ۱۹۲۷، و سپس در بی ینال ونیز در۱۹۵۰ دریافت کرد . وی در ونس، در جنوب فرانسه با زندگی وداع کرد.

موضوعات و اثار

نخستین نمایشگاه اثارش در سال پاییز ۱۹۰۵ بود که به او و دوستانش عنوان تحقیر امیز فووها داده شد. هنرکده ای به راه انداخت و در ان به تدریس اصول هنری خود پرداخت. در یادداشت‌های یک نقاش، اصولی را پیش نهاد که تحولی بعدی نقاشی سده بیستم بر ان استوار شد. در مونیخ نمایشگاه هنر اسلامی را دید(۱۹۱۰)، و به منظور مطالعه بیشتر هنر به مراکش رفت و در شهر نیش اقامت گزید.


طرح هایی برای نمایش رقص "اواز بلبل" (کار استراوینسکی – دیاگیلف) ساخت ۱۹۱۹.مجموعه اثارش را در موزه هنر مدرن نیویورک به نمایش گذاشت(۱۹۱۳). در امریکا، سفارشی برای یک نقاشی دیواری با عنوان رقص گرفت.در همین سال‌ها، اشعار مالارمه، و پولیسیز جویس را به تصویر کشید.اسلوب کاغد چسبانده را برای نخستین بار ازمود۱۹۳۷.نمازخانه شهر وانس فرانسه را تزیین کرد۱۹۴۹-۱۹۵۱. در بی ینال ونیز جایزه اول را ربود (۱۹۵۰). ماتیس در عرصه مجسمه سازی اثاری ارزشمند از خود به جای گذاشت.نقش برجسته‌های چهارگانه او با عنوان پشت (۱۹۰۹-۱۹۳۰ )، حاکی از پژوهش‌های عمیقی است که در مسائل فرم و ساختمان سه بعدی انجام داد.


در ۱۸۹۲ به مدت چند ماه عضو فرهنگستان بوگرو بود و از سال ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۷ نزد کوستاو مورو تعلیم گرفت و سخت تحت تاثیر امپرسیونیسم قرار گرفت و تابلوی" میز شام" به تاریخ ۱۸۹۷ بیانگر نزدیکی کارش به سبک بوناردو و وولار است. در سال ۱۹۰۱ همراه درن با ولامینگ اشنا شد. قبلا او با درن دوست بود حدود سال ۱۸۹۲ به روش تفکیک روی اورد اما در ۱۹۰۳ – ۱۹۰۱ به سزان گرایش یافت و رنگ مایه ای تیره در برابر کیفیت مصنوعی رنگ درخشان سیناک را پذیرفت. تاثیر سیناک در سال ۱۹۰۴ بار دیگر تجدید شد و ان هنگامی بود که ماتیدوباره الهام س با او در جنوب فرانسه اقامت داشت و این تماس دوباره الهام بخس او در تابلوی "تجمل، ارامش و شهوت" شد.


این تابلو نهضت دَدگری را اغاز کرد .این جریان در سال ۱۹۰۵ روی داد اما، در میان مخالفت عمومی، ماتیس حامیانی در خانواده اشتاین به دست اورد و به خرید نقاشی هایش و تشویق امریکایی‌های دیگر به خریداری ان‌ها می پرداختند و بعداً روزهایی چون شوکین و موروسوف حامیان اصلی او شدند. ماتیس جمع اوری تندیس‌های افرقایی را اغاز کرد(درن و ولامینگ هم به این تندیس‌ها علاقه مند بودند) و این کارهای دستی بومی را از سفر به الجزایر در سال ۱۹۰۶ با خود به فرانسه برد هرچند تاثیرشان بر او کمتر از کوبیسم بود. در سال ۱۹۰۶ او "شادی زندگی" (فیلادولفیا، بنیاد بارنز) را به نمایش گذاشت که نشان دهنده یک تغییر بنیادی در جهتی جدا از تفکیک گری سیناک و در جهت سبک سزان با رنگ امیزی دَدگرا بود.


ماتیس در نخستین سال هلی فعالیتش پرده هایی از طبیعت بیجان و گوشه‌های داخلی خانه در برتانی را نقاشی کرد. در این پرده‌ها، نشانی از ستایش شاردن مشهود است. در اواخر دهه ۱۸۹۰، تحت تاثیر امپرسیونیسم و نئو امپرسیونیسم به رنگ‌های تند و درخشان روی اورد. بعداً با دیدن اثار سزان به او جلب شد. پس از ان توجه خود را بر مسئله استحکام ساختار نقاشی متمرکز کرد.پرده هایی چون اکادمی ابفام گذر از رنگپردازی درخشان به حجم نمایی ساده را نشان می دهد. این مرحله تجربی انگاه به پایان رسید که او به شیوه رنگ گزینی نئوامپرسیونیست‌ها بازگشت. در این هنگام، اساس فوویسم در نقاشی اش شکل گرفت. به زودی، رهبری ماتیس نزد دوستانش مقبول افتاد. در اثاری چون زیبا، ارام، دل انگیز(۱۹۰۵) ویژگی هنر او نمایان شد.


ماتیس با بررسی نقادانه میراث نواوران نسل پیشین به چنین نتایجی دست یافت:کاربست رنگ ناب، همچون معادلی برای نور، تجسم فضا با بهره گیری از جلوه‌های مختلف رنگها، وضوح و سادگی خطهای شکل ساز، سازماندهی تصویر به مدد نیروهای ذاتی خطو رنگ. موضوع از طریق این هماهنگی صوری در پردهنقاشی، بیان هنری م یابد، واین نوع هماهنگی قابل مقایسه با ترکیب اصوات در موسیقی است.بدین سان، پایه‌های زیبایی‌شناسی ماتیس ساخته شدند. او در سراسر زندگی هنری اش، خود را وقف تکمیل اصول این زیبایی‌شناسی کرد. در دهه ۱۹۱۰و رنگ‌های ماتیس تا حدی خاموش شدند و نیز شکل‌های هندسی در کارش رخ نمودند، با این حال او چندان تحت تاثیر کوبیسم قرار نگرفت در عوض او با کشف ارزش‌های تصویری و تزیینی هنر خاور زمین، در جهت هدف خود به پیش رفت. سلسله پرده‌های زنان حرمسرا، مرحله کمال او در مقام یک استاد رنگ شناس را نشان میدهد. در دهه ۱۹۳۰ عنصر خط در کارش مهم تر شد. این تغییر را مثلا در دیوار نگاره‌های رقص به روشنی می توان دید. در این نقاشی‌ها و در طرح هایی که با بریده‌های کاغذ رنگی ساخت، ساده سازی شکل‌ها و صرفه جویی در گزینش رنگ به نهایت رسید.


ماتیس از معدود هنرمندانی بود که جنبه‌های عقلانی و عاطفی را در هنر خود به هم امیخت. او به هنری بیانگر و هدفمند اعتقاد داشت. از این لحاظ، او را میتوان با اکسپرسیونیست‌های المانی مقایسه کرد( اگر چه حال و هوا و اسلوب کار او با اثار اکسپرسیونیست‌ها یکسره متفاوت است). در هنر ماتیس، صور بدوی بدون خشونت تشویش انگیز رخ می نمایند. نحوه به کارگیری رنگ و خط در نقاشی‌های او چنان است که هیچ گاه عمق معنای هنری و تصویری شان کاسته نمی شود. به اعتقاد او "فقط ان کسی که بتواند عواطف خود را به طرزی اصولی نظم دهد، هنرمند است". ماتیس به هنری متعادل، ناب، اهنگین، ارامش بخش، و عاری از موضوع‌های گزنده و دلگیر می اندیشید.


اثار ماتیس در بیشتر موزه‌های هنر مدرن در جهان یافت می‌شود. دو مجموعه بزرگ در مسکو از جمله اثاری است که می توان نام برد که شامل دیوارنگاره «رقص» نیز می‌شود.امروزه موزه ماتیس در زادگاهش وجود دارد.او ارزو داشت که هنرش همچون یک صندلی راحت باشد که خستگی را از تن ادمی بزداید و به او اندکی لذت، خوشی، و شادی بخشد. در واقع، شاید همین هدف باعث شد که او از هرگونه تعمیق تاریخی با روانشناختی در انسان معاصر امتناع کند.

پانویس

↑ لینتن(۱۳۸۲)، ص ۴۷۶
↑ پاکباز(۱۳۷۹)، ص ؟؟؟
منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هانری ماتیس موجود است.
تارخ هنر مدرن، نویسنده لینتن، نوربرت، ترجمه رامین علی، ناشر :نشر نی، سال ۱۳۸۲

2.پاکباز، رویین، دایره المعارف هنر. چاپ دوم، تهران: نشر فرهنگ معاصر، ۱۳۷۹.

3.لینداموری، پیتر، فرهنگ هنر و هنرمندان، ترجمه افشار سوسن، تهران‌: نشر روشنگران، سال ۱۳۷۲.

رده‌های صفحه: درگذشتگان ۱۹۵۴ (میلادی)درگذشتگان به موجب سکته قلبیزادگان ۱۸۶۹ (میلادی)مجسمه‌سازان اهل فرانسه مشاهیر ساکن پاریس نقاشان اهل فرانسه نقاشان نوگرا نقاشان هیجان‌نمایی انتزاعی

قس عربی
هنری ماتیس (Henri Matisse) عاش (1869-1954 م) هو رسّام فرنسی. من کبار أساتذة المدرسة الوحشیة (fauvisme)، تفوق فی أعماله على أقرانه، استعمل تدریجات واسعة من الألوان المنتظمة، فی رسوماته الإهلیجیة (کانت تُعْنى بالشکل العام للمواضیع، مهملة التفاصیل الدقیقة)، یعتبر من أبرز الفنانین التشکیلیین فی القرن العشرین.
تتضمن أعماله لوحات تصویریة، منقوشات، منحوتات، زجاجیات (کنیسة الدومینیکیین فی فینشی، 1950 م). تَعْرِض العدید من متاحف العالم أعماله، وخصص اثنان منها له -فی فرنسا-: أحدهما فی نیس (Nice) والآخر فی کاتو (Cateau).
کان زعیما لاول حرکة فنیة ظهرت فی مطلع القرن العشرین وهی الوحشیة التی لم تدم طویلا.ولد ماتیس فی بلدة کانو کامبریزی بشمال فرنسا درس القانون فی باریس واشتغل لفترة فی مکتب محام فی بلدته الا انه سرعان ماشعر ماشعر بمواهبه الفنیة فرجع الی باریس لیدرس مبادئ الرسم علی ید المصور برجیرو ثم ترکه وذهب الی دراسة أکثر تحرارا فی مدرسة الفنون الجمیلة علی ید المصور جوستاف مورو بدات شهرة ماتیس تضح بعد أن اشترک مع بعض زملائه فی صالة ن خریف عام 1905 واعتبر ماتیس زعیما للحرکة عندما اطلق اسم الوحوش علی جماعته وانهالت علیه الدعوات من المعجبین فی أمریکا والسوید والنرویج لینشئ مراکز لأسلوب الدراسة الوحشیة لذلک کان لتعلیمه اثر فی مسار التصویر الحدیث.
ع · ن · تلوحات هنری ماتیس
امرأة تقرأ · الجدار الوردی · نوتردام قبل الغروب · ترف وهدوء ومتعة · الخط الأخضر · النافذة المفتوحة · امرأة ترتدی قبعة · أسطح کولیور · منظر طبیعی فی کولیور · سعادة الحیاة · البحار الشاب · بورتریه ذاتی بقمیص مخطط · مدراس حمراء · عاریة فی الزرقة · الغرفة الحمراء · لعبة البولینغ · سباحون مع سلحفاة · رقصة · موسیقى · حیاة ساکنة مع نباتات الجیرانیوم · المرسم الأحمر · المحادثة · زوره على الشرفة · نافذة فی طنجة · لو ریفان أسی · منظر لنوتردام · امرأة على مقعد عالی · الستارة الصفراء · الرسام وعارضته · جاریة رافعة ذراعیها · جاریة صفراء · رقصة 2 · رداء بنفسجی وشقائق النعمان · امرأة فی معطف بنفسجی · القمیص الرومانی · رامی السکاکین · آسیا · بنتان صفراء وحمراء · براعم البرقوق · حیوانات البحر · أحزان الملک · ورقة سوداء على أرض خضراء · الزنجیة · عاریة فی الزرقة 2 · الحلزون · الزورق

هذه بذرة مقالة عن حیاة فنان تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: رسامون فرنسیونموالید 1869وفیات 1954

قس آرامی
ܗܢܪܝ ܡܐܛܝܣ


ܗܢܪܝ ܡܐܛܝܣ
ܗܢܪܝ ܡܐܛܝܣ (ܦܪܢܣܐܝܬ: Henri Matisse) (ܐܬܝܠܕ 31 ܒܟܢܘܢ ܐ 1869 - ܡܝܬ 3 ܒܬܫܪܝܢ ܒ 1954) ܗܘܐ ܪܫܘܡܐ ܘܐܡܢܝܐ ܦܢܣܝܐ܆ ܡܐܛܝܣ ܚܕ ܡܢ ܣܝܘܡܐ ܕܐܡܢܐ ܚܕܬܐ ܥܠ ܪܘܫܡܐ ܗܘܐ܀
ܣܕܪܐ: ܪܫܘܡܐ

قس مصری

هینری ماتیس (Henri Matisse) (موالید 31 دیسمبر 1869 م و وفاته 3 نوفمبر 1954) م و عاش تقریبن 85 سنه کان من اشهر الرسامین فی القرن العشرین .

أسلوبه

فنان فرنساوی اشتهر برسوماته بالالوان السایله واللامعه .
فیه فایلات فى تصانیف ویکیمیدیا کومونز عن:
هینرى ماتیس
تصانیف: موالید 1869وفیات 1954رسامین فرنساویین

قس ترکی آذری
Anri Matiss (fr. Henri Emile Benoit Matisse; 31 dekabr 1869 - 3 noyabr 1954) - fransız rəssam, heykəltaraş, Fovizm hərəkatının lideri. "Şlyapalı qadın" (1905), "Rəqs" (1909), "Qollarını qaldıran nökər" (1923) onun məşhur əsərlərindəndir.
Anri Matiss XX əsrin ən vacib fransız sənətkarı hesab edilir. Rəngləri böyük bir ustalıqla işlətdiyinə görə Pisakko və Kandinskylə birlikdə, modern sənətinin ən böyük sənətçilərindən biri qəbul edilir. Matiss 1869-cu ilin son günündə, yəni dekabr ayının otuz birində Şimali Fransanın Le Cateau bölgəsində dünyaya göz açmışdır. 1870-71-ci il müharibəsi, onun ailəsini Bohain en Vermandoisə qaytardı. Matissenin atası həvəskar rəssam, onun anası taxıl ticarətçisi idi. Orta təbəqənin oğlu olan Matiss, uşaq ikən rəsmə maraq göstərməyinə baxmayaraq ilk təhsilini atasının istəyi ilə 1887-1888-ci illərdə Parisdə alan Matiss burada hüqüqu oxuyur. Uğurla keçən təhsil illərindən sonra Saint Quentində bir vəkilin yanında köməkçi işləməyə başladı. Eyni zamanda Eiole Quentində rəsm çəkmək kurslarını da davam etdirdi. Ancaq 1890-cı ildə, yəni iyirmi yaşında keçirdiyi apendisit əməliyyatından sonrakı uzun bir müddəti yataqda keçirdi, bir sıra rəsm itkisi adət halına çevrildi və bu da Matisseni daha da ruh düşkünü edirdi. Çünki onun həyatı rəsm çəkmək üzərində qurulmuşdu. Həmin vaxtlarda Matissenin ən böyük arzusu xəstə yatağından qalxmaq və yenidən rəsmlə məşğul olmaq idi. Məhz elə bu səbəbdən Matiss 1891-ci ildə vəkillik kariyerasına son verərək tamamilə rəsmə yönəldi və Parisə gedərək akademik Julyan Da Villyam Bourgeranun sinifinə qəbul oldu. Ancaq o incəsənət məktəbində Gustave Moreaunun studiyasına daxil olmaq üçün 1892-ci ildə getdi. Və 1895-ci ildə imtahanı qazanaraq rəsmən Maureaunın şagirdi oldu. Harada ki, o 1897-ci ilə kimi oxudu. Moreau liberal müəllim idi. Kim ki onun şagirdlərinin fərdiyyəti ilə toqquşmadı, arasında, kim ki Corclar Rouault, Albert Marquet, Henri Manguin, Çarlz Camoin və Jan Puy idi. Moreau təbiətə baxmaqla onun tələbələrini həvəsləndirdi və açıq havada rəngləmək, həmçinin tez-tez muzeylərə gedirdi. O xüsusən muasir incəsənətlə maraqlanır, impressionistlərdən təcrübələnirdi. Həyatının rəsm boyaları kimi rəngarəng keçməsi üçün bir dəqiqəsini boşa sərf etməyən Matiss Ekole Des Arts Dekoratifsə yazıldı Matisse Philippe de Champaigne, Nikolas Poussin və Luvrda Jan Baptiste Chardin tərəfindən şəkilləri köçürdü və Parisdə açıq havada rənglədi. Təxminən 1898-ci ildə, impressionizmin təsirinin altında, Matissenin palitrası daha yüngül oldu, necə ki onun Gözəl qadın İlenin dənizə aid gözəl mənzərələrində və Corsicanın və Kot d Azurunun mənzərələrindən idi. Baxmayaraq ki xarakterdə impressionist Matissenin bu erkən işləri artıq rəngdə və sadələşdirmiş formalarda əhəmiyyətli vurğunu göstərirdi. Matisseyə 1898-ci ildən dörd il əvvəl bir qız uşağı vermiş olan Amelie Parayre evləndi, və eyni ildə Londona səfər etmişdi, J. M. W-in işlərini öyrənmək üçün Kamilla Pissarronun məsləhətindən istifadə etmişdi. Matisse 1899-cu ildə onun birinci heykəlini yaratdı. 1900-cu illərdən başlayaraq Matiss illər boyu böyük maddi maneəyə, çətinliyə dözdü. 1902-ci ildə sənətkar, onun həyat yoldaşını və onların üç övladlarını Bohainə qayıtmağa məcbur etdilər. 1903-cü ildə Salon d Automnesinin əsası qoyulduş 1900-dən 1903-cü ilə qədər Pol Cezannenin təsirinin altında, Matisse natürmortları və nudesi istehsal etdi hansı ki aydınlıqda və ahəngdə digər natürmortları ötüb keçirdi. 1904-cü ildə o Parisdə Ambroise Vollardın qalereyasında onun birinci fərdi tamaşasına malik idi və Mömin Tropezdə yayı keçirdi və həmin müddəti Pol Signac ilə yaşadı. Signac Luxe Matissenin məşhur şəklini, calme volupte (1904-1905), aldi. Salon des independants da göstərildi. Matiss sonra özünü üçün rəssamlar qrupunun lideri kimi reputasiyanı Les Fauves kimi tanınan etdi. Onlara tənqidçi ilə vermiş istehzalı nişanlı, ad Matissenin təcavüzkar zərbələrini və ilkin rənglərin cürətli istifadəsini əks etdirdi. 1905-ci ildə Matisse üç şəkil ilə, Şlyapalı Qadın daxil olmaqla, gözlənilməz şöhrəti əldə etdi, varlı Amerikan eks vətənpərvəri Gertruda Stein tərəfindən alınmış. Şəkil kənarında litoqrafiyalar və heykəl ilə işlədi və II Dünya Müharibəsi ərzində o kitab layihələrinin sırasını etdi. Sonra onun karyerasında kağız konturları ilə təcrübə apardı və Vencedə, Fransada Dominikan kiçik kilsə üçün dekorasiyaları layihələşdirdi. Picasso ilə birlikdə, Matiss həyatı boyu dünyanın ən böyük canlı rəssamlarından biri hesab edildi. Onun başqa işləri "Rəqsi" (1910), "Qırmızı Balığı" və Qrində" (1913) "Mərakeşi özündə saxlayır . 1905-ci ildə Matisse Collioure-də Derain ilə rənglədi. Matisse işləri yerinə yetirdi ki, onların açıq rənglərində və yastı patterningdə Fovizmin mahiyyəti çox vəhdət kəsb etsin.
Zirvənin forması. Fovizm.
20-ci əsrin döngəsi haqqında, bir neçə sənətkar var idi kim ki eyni zamanda və bir-biridən asılı olmayaraq güclü rəng üçün zövqü inkişaf etdirdi. Bu simpatiya Vinsent Van Qoğunun işindən alındı - hansı ki puantilistlərdən və ya puantilistlər və Taiti adasında primitivismin Pol Gauguinin təcrübəsindən. Vizual təcrübəyə primitiv yanaşma ilə əsas rəng sxeminin kombinasiyası hansında ki sadələşdirmə və təhrif expressivenessi, Fovizm ilə nəticələnmiş, artırırlar, hansı ki müasir hərəkatı başladı. Müasir incəliyin ən böyük sahibi Henri Matiss, tərzdnən öyrəndi, hansında ki uşaqlar çəkir, günahsız necə yolda təbii obyektləri görmək, elə bil ilk dəfə onları hiss edirdi. Matiss sənətkar idi kim ki müasir hərəkatda rəngləyən Fransızların milli ənənəsini yerinə yetirdi. Kubizm keçmişin incəsənətinə yeni alternativ kimi səhnəyə daxil olanda - nə onunla daxil oldu, nə də müasir incəsənətdə analitik, beyin keyfiyyət idi. Fovizm, digər tərəfdən, sensualismin qələbəsi onun birinci mərhələsində təmsil etdi, hansı ki xüsusilə rəngdən güclü birbaşa təsir ilə onun məlumatını ötürdü. Fovizm Matisse klassik incəsənəti inkişaf etdirdi. Balansa rəngin, işığı və formanı ifadə etmək, arasında nail olundu, heç bir illüzionizm olmadan iki ölçülü tərzdə təmiz formalar kimi obyektləri təqdim etdi. Matissenin Fauve dövrü 1905-dən 1908-ə uzandı, o şah əsərlərin əzəmətli sıralarını yerinə yetirdi. Sənətkarların üç qrupu Fauvist hərəkatını təşkil etdi, Matissedə cəmləndi. Birinci qrup idi ki, Atelier Moreaudan və Academie Carriere: Marquet, Manguin, Camoin və Puy. İkinci qrup iki sənətkardan ibarət idi: Moris Vlaminck və Derain. Üçdə bir Havr qrupu idi: Othon Friesz, Raoul Dufy və Corclar Braque. Dongen Holland rəssam Kees furqonu həmçinin Fauvesə mənsub idi. 1905 Salon d Automnesində, Fauves onların birinci I ictimai meydana çıxmalarını düzəltdi. 1906-cı ildə Matissenin Həyat sevinci Independantsda göstərildi; şəkil hansı ki rəngli harmoniya ilə əlaqələndirilmiş unbroken səthlərinin sıralarında təşkil edilir və onun yeni ideyalarını təcəssüm etdirir, Fauvesin Kralının adı onu əldə etmiş. Leo Stein Amerikan toplayıcısı onun işini almağa başladı .Matisse 1906-cı ildə Şimalı Afrikaya onun birinci səfərini etdi. Onun Göy Çılpaq və ya Souvenir de Biskra (1907), səfərin suveniridir. Bu şəkildə o contrapposto ilə təcrübə apardı və o Çılpaq Bədənini geri çəkən heykəldə eyni formadan istifadə etdi(1907). 1907-ci ildə Appolinaire, məqalədə Matiss haqqında şərh etmək La Falangedə nəşr etdi, dedi ki, "Biz ekstravaqant və ya ekstremist təşəbbüsün iştirakı ilə burada deyilik: Matissenin incəsənəti fövqəladə ağıllıdır". Ancaq vaxtın Matissenin işi həmçinin hiddətli tənqid ilə rastlaşdı və bu onun ailəsini nəzərdə tutmaq onun üçün çətin idi. Onun mübahisəli 1907 Ad Məlum Deyil bleusunu rəngləmək 1913-cü ildə Çikaqoda Silah anbarı Tamaşasında təsvirdə yandırıldı.
1906-dan sonra Fauvist hərəkatının alçalması Matissenin qalxmasına təsir göstərmək üçün heç nəyi etmədi; o Montparnassedə bədii istedadın böyük yığmasının aktiv hissəsi olanda onun ən gözəl işlərinin çoxu 1906-cı ilin və 1917-ci ilin aralarında yaradıldı, hətta baxmayaraq o olduqca yararlı etmir , onun ənənəvi meydana çıxması və ciddi burjuaziya iş vərdişləri ilə Matiss Sergei Shchukin Rusiya bədii toplayıcısı ilə uzun assosiasiyaya malik idi. O komissiya ilə, Musiqi olmağı ilə rəngləyən o biri, rəngləmək iki hissəsi kimi Shchukin üçün xüsusilə La Danse onun əsas işlərindən birini yaratdı, 1910-cu ildə. La Dansenin (1909) daha erkən versiyası Nyu Yorkda Müasir İncəsənətin Muzeyinin toplusundadır.O 1905-ci ildə sabiq Convent des Oiseauxda studiyanı qurmuşdu; bu xarici sənətkarlar üçün yığıncaq yeri oldu. O əsasən Alman və Skandinaviya şagirdlər ilə beynəlxalq bədii məktəbin liderinə inkişaf etdi onun ideyalarını yayırdilar. 1908-ci ildə La Grande revyusunda nəşr etmiş onun "Rəssamın qeydləriləri" bütün nəsilin bədii kredosu oldu. Matisse lütfkar adam idi və sənətkardan utancaq dövlət məmuru ilə daha oxşar baxmış. O istənilən vaxtda onun məzuniyyətini götürmək üçün azad qala bilərdi, o heç vaxt onun təhsili üçün heç bir haqqları qəbul etmədi, bu öhdəlik onun yaradıcı fəaliyyəti ilə toqquşurdu.
Stildə dəyişiklik.
1908 və 1913 Matissenin İspaniyaya, Almaniyaya, Rusiyaya və Afrikaya arasında səfərləri etdi. Münxendə o İslam incəsənətinin (1910) sərgisini gördü və Moskvada Rus təsvirlərini (1911) öyrəndi. Rus toplayıcıları onun şəkillərini almağa başladı. O beş heykəli istehsal etdi, Canet başçıları, 1910-cu il ərzində və 1911, hansı ki Afrika maskaları və heykəllər ilə yaxınlıqları göstərirdi.1911-12 –ci illərdə Mərakeş səfəri onun inkişafında həlledici təsirə malik idi, qeyd edən studiyası və onun içindəkiləri Rəqsdə, Musiqidə, Qırmızı Balıqlarda və interyerlərin sırasında şəkil kimi verdi. Onlar qaralar, bozluqlar, mauves, Yaşıllar və ochers ilə sərt və yığcam stili göstərirlər. Böyük Matisse sərgiləri 1910-cu ildə keçirildi ki, 1913 və 1919.1919-cu ilə kimi Matisse tanınmış sahib beynəlmiləl olmuşdu. Onun stili onda təmiz rənglərin və onların təcrübəli qarşılıqlı təsirlərinin köməyi ilə səciyyələndirildi. Dekorativ nümunələr ilə zənginləşdirilmiş şəkil səthinin iki ölçüsü divar kağızlarından, Şərqi xalçalardan və parçalardan götürdü və arabeskaların, insanın musiqi qabiliyyətləri dekorativ elementlər kimi eyni tərzdə davranılmış olmağı təsvir edir. Matissenin incəsənətinin məqsədi bizim texnoloji yaşımızın gərginliklərindən fərqli olaraq yaşayışın sevincinin təsviri idi. 1920-ci iliin və 1925-ci ilin aralarında, o Qaldırmış etmiş Silahlar ilə kənizlərin sırasını, Kəniz kimi yerinə yetirdi. Bu dövr yüngüllüyün oazisi adlandırılmışdır .
Keçən İllər.
1925-ci ildə Matisse fəxri legionun kavaleri edildi və 1927-ci ildə o Pitsburqda Carnegie Beynəlxalq Sərgisində birinci prizi aldı. Taiti adasına səfərdən sonra, Matiss Merionda, Pa.da Anbarlar Fondunda qonaq idi və freska, Rəqs (1932-1933), rəngləmək üçün doktor Barnesin səlahiyyətini qəbul etdi, fondun zalı üçün. Artan templə işləməkonun həyatını fərqləndirdi. O şəkilləri, kitab illüstrasiyalarını, heykəlləri düzəltdi. balet yığımlarını və qobelen və şüşə və layihələri istehsal etdi. O Fransanın cənubunda hərbi illəri keçirdi. 1944-cü ildə Pablo Picasso Azad olmanı keçirmək üçün Salon d Automnesində təmsil etmiş olmaq üçün onu təşkil etdi.Matisse onun layihəsi və Vencedə (1948-1951) Dominikan rahibələr üçün Təsbehin Kiçik kilsəsinin dekorasiyası olmaq üçün onun bütün həyatın işinin kulminasiyasını hesab etdi. O qara-ağ plitka şəkillərini layihələşdirdi, şüşəni, altar çarmıxa çəkməsini və geyimləri boyadı. Matiss Vence kiçik kilsəsinin həsr etməsi vaxtı Nyu Yorkda Müasir İncəsənətin Muzeyində böyük keçmişə aid sərgini keçirdi.Matissenin incəsənətində son addım tutuldu, onun papiers decoupesi, rəngli kağızda mücərrəd konturlar, 1940-cı illərdə ortalarıda yerinə yetirildi, məsələn, Zənci Boksçusu, Kədər du su padşahı və Caz. Matisse 1954-cü ildə 84 yaşında ürək tutmadan öldü. O Monastere Notre Xanım de Cimiez-in qəbiristanında basdırılır və Matisse Muzeyi ərazidə açıldı.
Sonrakı Oxumaq.
Matissenin ən hərtərəfli tədqiqatı indiyə kimi Alfred H.-i Barristeridir, kiçikdir, Matissedir, onun İncəsənəti və onun Kütləsi (1951) - hansı ki bioqrafiyanı, tam biblioqrafik və sənədləri özündə saxlayır. Marağın daha köhnə tədqiqatları Rocer Qızartmasıdır, Henri Matissedir (1935) və Henri Makbrayddır (1930). Daha təzə işlərdən, Jan Leymarie və başqaları (1966) tərəfindən mətn ilə Los-Ancelesdə, Bədii Şurada, Henri Matissedə, Kaliforniyanın Universitetindən, şərhi və Matissenin işinin hamısından nümayəndələr seçmələri təmin edildi. Corclar Duthuit, Fauvist Rəssamları (1950), Jan Leymarie, Fovizm: Bioqrafik və Kritik Tədqiqat (1959), Matisse-də və onun işində ətraflı məlumatı özündə saxlayın.
Miras
Gavalı Çiçəklənmələri, 1948, Müasir İncəsənətin, Nyu Yorkun Muzeyləri Birinci Matissenin rəngləməyi ictimai toplu ilə əldə etdi, Ətirşahlar (1910) ilə natürmort idi, Moderne Pinakothek göstərilmiş. Gavalı Henri Matiss tərəfindən rəngləmək 1948 Çiçəklənir, sentyabr 8, 2005-də alındı ki, Henri Kravis və muzeyin, Meri Josye Drouin yeni prezidentlərindən tərəfindən Müasir İncəsənətin Muzeyi üçün Qiymətləndirilmiş qiymət US $ 25 milyon idi. "Həqiqətən yaradıcı rəssam üçün daha çətin heç nə yoxdur - qızılgül rəngləmək, o edə biləndən əvvəl, beləliklə o əvvəl bütün qızılgülləri unutmalıdır - hansı ki nə vaxtsa rənglənildi". Əvvəlcədən, o 1970-ci ildən bəri kütlə tərəfindən görülməmişdi.Matissenin qız Qızçiçəyi tez-tez onun işləyən metodları və onun işləri haqqında anlamalar ilə alimlərə kömək etdi. O 1982-ci ildə öldü, nə qədər ki onun atasının işinin kataloqunu toplamışdı.Matissenin oğlu, Matisse (1900-1989) Pirri, 1930-cu illərdə ərzində Nyu Yorkda vacib müasir bədii qalereyanı açdı. Matisse Gallery Pirri - hansı ki təmsil etmiş 1989-cu ilə kimi 1931-dən aktiv idi və göstərilmiş çox Avropa sənətkarı, bir qədər Amerikan və Nyu Yorkda Kanadalılar tez-tez, o Coan Miru-sunu, Mark Chagall-ı, Alberto Giacometti-ni, Jan Dubuffet-i, Derain Andry-ını, Yves Tanguy-u, Le Corbusier-i, Pol Delvaux-u, Wifredo Qaçışını, Jan Pol Riopelle-ni, Balthus-u, Leonora Carrington-u, Zao Wou Ki-ni, Sem Frensisi, heykəltəraşlar Teodor Roszak-ı, Raymond Masonu, Reg Batler və bir neçə başqa vacib sənətkar, göstərdi, Henri Matissenin işi daxil olmaqla.Henri Matissenin nəvəsi, Pol Matiss, sənətkardır və Massaçusets ştatında yaşayan ixtiraçıdır. Sofi Matisse Matissenin qadın nəticəsi 2008-ci ildə sənətkar kimi aktivdir. Les Heritiers Matiss onun rəsmi Əmlakı kimi fəaliyyət göstərir. Les Heritiers Matiss üçün ABŞ müəlliflik hüququ nümayəndəsidir.
Şəxs haqda olan bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriyalar: Vikipediya qarala (Az)Vikipediya:Vikiləşdiriləcək məqalələrBioqrafik

قس ترکی استانبولی
Henri Matisse (okunuşu: anri matis) (31 Aralık 1869 – 3 Kasım 1954) 20. yüzyılın en önemli ressamlarından. Renkleri büyük bir ustalıkla kullanışıyla Picasso ve Kandinsky ile birlikte, modern sanatın en büyük sanatçılarından biri kabul edilir.
Matisse 1869 yılının son gününde kuzey Fransa’da dünyaya geldi. 1887 - 1888’de Paris’te hukuk eğitimi alan Matisse, ertesi yıl Saint Quentin’de bir avukatın yanında asistanlık yapmaya başladı. Aynı zamanda, sabah erken saatlerde École Quentin de la Tour’da çizim kurslarına devam etti. Ancak 1890 yılında geçirdiği apandisit ameliyatının ardından büyük ölçüde yatakta geçen bir dönem yaşadı ve bu sırada resim uğraşı giderek bir tutku haline dönüştü.
Böylece, 1891 yılında hukuk alanındaki kariyerine son vererek tamamıyla resme yöneldi ve Paris’e giderek Academie Julian’da William Bourgereau’nun sınıfına kaydoldu. Aynı zamanda kısa bir süre sonra, École des Arts Décoratifs’e yazıldı, 1895 yılında sınavı kazanarak resmen Moureau’nun öğrencisi oldu.
Matisse bu dönemde, kendisi gibi ressam olan komşusu Emile Wery ile birlikte Fransa’nın Brötanya bölgesini ziyaret etti. Daha önce Gauguin gibi öncü sanatçılara esin kaynağı olan Brötanya’dan dönüşünde Matisse, saf prizmatik renklere ilgi duymaya başladı. 1897 yılında, Musée du Luxembourg’da izlenimcileri keşfetmesi de onun sanat hayatı açısından önemli bir dönüm noktası oldu.
1898 yılında, kendisine dört yıl önce bir kız çocuğu vermiş olan Amelie Parayre ile evlenen Matisse, Camille Pissarro’nun tavsiyesi üzerine balayında Turner’ın resimlerini görmek üzere Londra’ya gitti. Paris’e döndükten sonra ilkbahar ve yaz aylarını geçirmek üzere Korsika’ya geçti ve burada Akdeniz ışığı, renklerine yeni bir parlaklık kazandırdı.
1900 - 1904 yılları arasındaki dönemde, Cezanne’ın Mattisse üzerinde kesin bir etkisi vardır. Matisse, bu sırada sergilere de katılmaktaydı; 1903’de Salon d’Automne’a (Sonbahar Salonu) resim verdikten sonra 1904 yılında Vollard’ın galerisinde ilk kişisel sergisini gerçekleştirdi. Cezanne, Van Gogh, Picasso ve modern sanatın öncüsü sayılan daha birçok sanatçıya henüz tanınmadan sahip çıkan Vollard’ın galerisinde sergi açmak, en azından kısıtlı fakat öncü bir sanat ortamının ilgisini uyandırmış olmalıdır.
Matisse 1905 yılı yazını Derain ve bir süre Vlamick’le birlikte Akdeniz kıyısında bir balıkçı kasabası olan Collioure’da geçirdi. Akdeniz, hayatı boyunca Matisse için sanatına güç veren bir çekim merkezi oldu. Derain, Vlaminck ve Marquet ile birlikte, 1905 Paris Sonbahar Salonu sergisine katıldı. Bu sanatçı grubunun birbirine paralellik gösteren çalışmaları, şiddetli bir halk tepkisinin oluşmasına neden oldu ve eleştirmen Louis Vauxcelles bir yazısında onları pervasız renk seçimleri nedeniyle Fauves (Vahşiler) olarak niteledi. Bu tanımı kabul ederek kendilerine Fovist diyen sanatçılar, resimlerinde rengi temel unsur olarak kullanıyor ve saf rengin ifade gücünden yararlanmayı amaçlıyordu. Eleştirilerin hedefinde Matisse ve özellikle de onun Şapkalı Kadın adlı resmi yer aldı. Halkın ve tutucu sanat çevrelerinin tepkisini çeken bu resim, dönemin avangart sanatına ilgi duyan Stein’lar (Michael) tarafından satın alındı.
Matisse’in en sabırlı modeli olan karısı Bayan Matisse, onun bir diğer erken dönem başyapıtına da konu oldu. 1905 yılında tamamlanan Bayan Matisse:Yeşil Çizgi saf, yalın renkli düzlemlerle kurgulanmış kompozisyonuyla, sanatçının üslup eğilimini ortaya koymaktadır. Bu resimden kısa bir süre sonra Yaşama Sevinci adlı büyük boyutlu yağlıboya çalışmayı gerçekleştirdi. Bu resimde, belirgin kontürlerle sınırlanmış nesne ve figürler, saf renklerle tanımlanmıştır. Matisse’in sanatının ana izleği, resimleri aracılığıyla yaşama sevincini yansıtmaktır ve bu doğrultuda renk, ışık ve resmin konusundan yararlanmayı amaçlar. Yaşama Sevinci, 1906 yılında Salon des Indépentants’da sergilendi ve yine tepkileri üzerine çekti. Paul Signac bile onun yanlış yönde ilerlediği görüşündedir. Buna karşılık Leo Stein, resmi modern zamanların baş yapıtı olarak nitelendirerek satın aldı.
1906 yılında Matisse tekrar Akdeniz’in çağrısına cevap verdi ve Cezayir’e giderek Biskra Vahası’nı ziyaret etti. Buradan resimlerinde faydalanacağı çiniler, kıyafetler ve diğer yöresel nesnelerle döndü. İslam ve doğu sanatı onun üzerinde belirgin bir etkiye sahip oldu.
Matisse sadece çinilere değil, doğu halılarına da ilgi duymuştur. Doğu halılarındaki dekoratif unsurlar, saf renkler, soyut biçimler ve düzeyler önem taşımaktaydı. Matisse’in resimlerindeki iki boyutluluk ve dekoratif unsurların artan önemi Gauguin’in 19. yüzyıl sonunda ortaya koyduğu tavrın bir devamı niteliğindeydi. 1908 yılında yaptığı Kırmızıdaki Uyum onun doğu sanatına ve dekoratif unsurlara verdiği önemin bir sonucudur. Resimde masa örtüsü ve duvarın kırmızı renkte olması ve mavi kıvrımlı motiflerin hem masada hem de duvar yüzeyinde tekrar etmesi, resim yüzeyinin iki boyutluluğunu vurgular. Sanatçı 1907-1909 yılları arasında ders verdiği bir resim okulu da açtı fakat daha sonra sanat çalışmalarına yoğunlaşabilmek amacıyla bunu kapattı. 1909 yılında, Moskovalı bir iş adamı olan ve Matisse’in resimlerini toplayan Shchukin ona resim sipariş etmiştir. Matisse’in Rus koleksiyoner için yaptığı Dans ve Müzik adlı büyük boyutlu çalışmalar; saf renk kullanımı, belirgin dış çizgilerle sınırlanmış figürleri ve yaşama sevincini yansıtan temalarıyla Matisse’in baş yapıtları arasında yer aldılar.
Dans’ta elele tutuşmuş daire şeklinde dans eden figür grubu ilginç bir şekilde Ambroggio Lorenzetti’nin Siena’da Palazzo Pubblico’nun duvarlarında yer alan iyi yönetim freskindeki dans eden figürleri anımsatır. Matisse, 1907 yılında bu şehri ziyaret ettiğinde Lorenzetti’nin büyük boyutlu freskini görmüş ve dans eden figürleri dikkatle incelemiş olmalıdır. Müzik ise herbiri izleyiciye dönük düz mavi-yeşil bir fon üzerindeki beş adet kırmızı figürden oluşmuş oldukça sade bir kompozisyondur. Figürlerin dizilişleri belirgin bir biçimde notaların dizilişlerini andırır. Her iki resim de 1910da Sonbahar Salonu’nda sergilendi.
1908 yılında Berlin’e giderek burada Alman dışavurumcuların çalışmalarını görme olanağını bulan Matisse, 1910 yılında bu kez Marquet ile birlikte Münih’i ziyaret etti ve İslam Sergisi’ni gezdi. Sergide özellikle halılardan etkilendi. 1911 tarihli Ressamın Ailesi, bu etkilenmenin boyutlarını açık bir şekilde ortaya koyar. Resimde sanatçının karısı, kızı ve iki oğlu; kanepelerin, duvar kağıdının ve hepsinden önemlisi yerdeki halının dekoratif kalabalığı içerisinde adeta kaybolmaktadır. Aynı yıl yaptığı Kırmızı Stüdyo ise, tek bir kırmızının iki boyuta indirgediği bir mekâna yerleştirilmiş ve sadece kontürleriyle tanımlanmış nesnelerden oluşmaktadır.
1911 ve 1912 kış aylarını Fas’da geçiren Matisse, bu coğrafyanın ve iklimin etkisiyle daha canlı ve ışıklı renkler kullanmaya başladı. Ancak 1914 yılında I. Dünya Savaşı’nın patlak vermesi sanatında yepyeni bir evreyi gündeme getirdi. Resimlerinde biçimler giderek soyutlaşırken renkler koyulaşmaya ve siyah gölgeler artmaya başladı. 1914 tarihli Notre-Dame Görünümü ve Collioure’da Fransız Penceresi bu dönemin başyapıtları olarak gösterilir.
Matisse, savaşın ardından zamanının büyük bölümünü Nice şehrinde geçirmeye başladı. 1918/19 tarihli Keman Kutulu İç Mekan onun yeniden canlanan renk ve ışık ilgisini yansıtır. Bu dönemde ayrıca, dekoratif yönü ağır basan bir dizi Odalık resmi gerçekleştirmiştir.
1930’lu yıllar ile birlikte resimlerinde biçimler iyice yalınlaşmaya ve dekoratif unsurlar önem kazanmaya başladı. 1931-33 yıllarında gerçekleştirdiği ve üç parçadan oluşan büyük Dans frizi bunun en somut örneğidir. Dans’la birlikte 1935 tarihli Pembe Nü ve 1939 tarihli Müzik onun yinelenen temalarının farklı ele alınışlarıdır.
1940’lı yıllar II. Dünya Savaşı’na ve onu giderek yatağa bağımlı hale getiren hastalığına rağmen yoğun bir şekilde üretmeye devam ettiği bir dönem oldu. Jazz adlı kitap için 1947 yılında gerçekleştirdiği, kesilmiş kâğıt üzerine guaj tekniğindeki çalışmalar Matisse’in yerleşmiş sanat anlayışının farklı bir sunumunu oluşturur. İkarus bu çalışmalardan belki de en tanınmış olanıdır. İlerlemiş yaşlarında gerçekleştirdiği çalışmalarından biri de 1943 yılından beri yaşamakta olduğu Vence’deki Rosarie Şapeli için yaptığı tasarımlardır. Kesilmiş renkli kâğıtlarla hazırladığı taslaklar şapelin vitrayları olarak uygulanmıştır. Ayrıca beyaz seramik yüzeyler üzerine siyah çizgilerle gerçekleştirdiği büyük ölçekler Meryem ve Çocuk İsa, Aziz Dominik ve Kutsal haçla ilgili desenler yer alır. Matisse hayatının son dönemlerinde kesilmiş renkli kâğıtlarla gerçekleştirdiği çalışmalara yoğunlaştı. İlerleyen yaşı ve onu neredeyse yatağa bağlayan hastalıklar eserlerini bu farklı teknikte uygulamasına neden olmuş olabilir. 1952 tarihli Mavi Nü bu eserlerden en tanınmış olanıdır.
Kategoriler: Fransız ressamlarModern ressamlarFovizmEdward devri1869 doğumlular1954 yılında

قس پنجابی

ہنری ماٹس (1869-1954) فرانس دا اک پینٹر سی۔ اودا جوڑ آرٹ دی فاؤزم تحریک نال سی۔
بارلے جوڑ

وکیمیڈیا کامنز چ مورتاں: ہنری ماٹس
ویبسائیٹ
گٹھیاں: فاؤزمپینٹر

قس اردو
ہنری ماٹس (1954- 1869) فرانسیسی مصور تھے۔
زمرہ جات: فرانسیسی شخصیاتفرانسیسی مصور

قس انگلیسی
Henri-Émile-Benoît Matisse (French pronunciation: matis; 31 December 1869 – 3 November 1954) was a French artist, known for his use of colour and his fluid and original draughtsmanship. He was a draughtsman, printmaker, and sculptor, but is known primarily as a painter. Matisse is commonly regarded, along with Picasso and Marcel Duchamp, as one of the three artists who helped to define the revolutionary developments in the plastic arts in the opening decades of the 20th century, responsible for significant developments in painting and sculpture. Although he was initially labelled a Fauve (wild beast), by the 1920s he was increasingly hailed as an upholder of the classical tradition in French painting. His mastery of the expressive language of colour and drawing, displayed in a body of work spanning over a half-century, won him recognition as a leading figure in modern art.
Contents
Early life and education



Woman Reading, 1894, Museum of Modern Art, Paris
Matisse was born in Le Cateau-Cambrésis, Nord, France, the oldest son of a prosperous grain merchant. He grew up in Bohain-en-Vermandois, Picardie, France. In 1887 he went to Paris to study law, working as a court administrator in Le Cateau-Cambrésis after gaining his qualification. He first started to paint in 1889, after his mother brought him art supplies during a period of convalescence following an attack of appendicitis. He discovered "a kind of paradise" as he later described it, and decided to become an artist, deeply disappointing his father. In 1891, he returned to Paris to study art at the Académie Julian and became a student of William-Adolphe Bouguereau and Gustave Moreau. Initially he painted still-lifes and landscapes in a traditional style, at which he achieved reasonable proficiency. Matisse was influenced by the works of earlier masters such as Jean-Baptiste-Siméon Chardin, Nicolas Poussin, and Antoine Watteau, as well as by modern artists such as Édouard Manet, and by Japanese art. Chardin was one of Matisses most admired painters; as an art student he made copies of four Chardin paintings in the Louvre.
In 1896 and 1897, Matisse visited the Australian painter John Peter Russell on the island Belle Île off the coast of Brittany. Russell introduced him to Impressionism and to the work of van Gogh, who had been a friend of Russell but was completely unknown at the time. Matisses style changed completely, and he would later say "Russell was my teacher, and Russell explained colour theory to me." In 1896 Matisse exhibited five paintings in the salon of the Société Nationale des Beaux-Arts, two of which were purchased by the state.
With the model Caroline Joblau, he had a daughter, Marguerite, born in 1894. In 1898 he married Amélie Noellie Parayre; the two raised Marguerite together and had two sons, Jean (born 1899) and Pierre (born 1900). Marguerite and Amélie often served as models for Matisse.
In 1898, on the advice of Camille Pissarro, he went to London to study the paintings of J. M. W. Turner and then went on a trip to Corsica. Upon his return to Paris in February 1899, he worked beside Albert Marquet and met André Derain, Jean Puy, and Jules Flandrin. Matisse immersed himself in the work of others and went into debt from buying work from painters he admired. The work he hung and displayed in his home included a plaster bust by Rodin, a painting by Gauguin, a drawing by van Gogh, and Cézannes Three Bathers. In Cézannes sense of pictorial structure and colour, Matisse found his main inspiration.
Many of Matisses paintings from 1898 to 1901 make use of a Divisionist technique he adopted after reading Paul Signacs essay, "DEugène Delacroix au Néo-impressionisme". His paintings of 1902–03, a period of material hardship for the artist, are comparatively somber and reveal a preoccupation with form. Having made his first attempt at sculpture, a copy after Antoine-Louis Barye, in 1899, he devoted much of his energy to working in clay, completing The Slave in 1903.
Early paintings

Blue Pot and Lemon (1897), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Fruit and Coffeepot (1898), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Vase of Sunflowers (1898), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Crockery on a Table (1900), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia

Fauvism

Main article: Fauvism


Woman with a Hat, 1905. San Francisco Museum of Modern Art
Fauvism as a style began around 1900 and continued beyond 1910, the movement as such lasted only a few years, 1904–1908, and had three exhibitions. The leaders of the movement were Matisse and André Derain. Matisses first solo exhibition was at Ambroise Vollards gallery in 1904, without much success. His fondness for bright and expressive colour became more pronounced after he spent the summer of 1904 painting in St. Tropez with the neo-Impressionists Signac and Henri Edmond Cross. In that year he painted the most important of his works in the neo-Impressionist style, Luxe, Calme et Volupté. In 1905 he travelled southwards again to work with André Derain at Collioure. His paintings of this period are characterized by flat shapes and controlled lines, and use pointillism in a less rigorous way than before.
In 1905, Matisse and a group of artists now known as "Fauves" exhibited together in a room at the Salon dAutomne. The paintings expressed emotion with wild, often dissonant colours, without regard for the subjects natural colours. Matisse showed Open Window and Woman with the Hat at the Salon. Critic Louis Vauxcelles described the work with the phrase "Donatello parmi les fauves!" (Donatello among the wild beasts), referring to a Renaissance-type sculpture that shared the room with them. His comment was printed on 17 October 1905 in Gil Blas, a daily newspaper, and passed into popular usage. The exhibition garnered harsh criticism—"A pot of paint has been flung in the face of the public", said the critic Camille Mauclair—but also some favourable attention. When the painting that was singled out for special condemnation, Matisses Woman with a Hat, was bought by Gertrude and Leo Stein, the embattled artists morale improved considerably.


Les toits de Collioure, 1905, oil on canvas, The Hermitage, St. Petersburg, Russia
Matisse was recognized as a leader of the Fauves, along with André Derain; the two were friendly rivals, each with his own followers. Other members were Georges Braque, Raoul Dufy and Maurice de Vlaminck. The Symbolist painter Gustave Moreau (1826–1898) was the movements inspirational teacher; as a professor at the École des Beaux-Arts in Paris, he pushed his students to think outside of the lines of formality and to follow their visions.
In 1907 Apollinaire, commenting about Matisse in an article published in La Falange, said, "We are not here in the presence of an extravagant or an extremist undertaking: Matisses art is eminently reasonable." But Matisses work of the time also encountered vehement criticism, and it was difficult for him to provide for his family. His controversial 1907 painting Nu bleu was burned in effigy at the Armory Show in Chicago in 1913.
The decline of the Fauvist movement after 1906 did nothing to affect the rise of Matisse; many of his finest works were created between 1906 and 1917, when he was an active part of the great gathering of artistic talent in Montparnasse, even though he did not quite fit in, with his conservative appearance and strict bourgeois work habits. He continued to absorb new influences: he traveled to Algeria in 1906 studying African art and Primitivism; after viewing a large exhibition of Islamic art in Munich in 1910, he spent two months in Spain studying Moorish art. He visited Morocco in 1912 and again in 1913 and while painting in Tangiers he made several innovative changes to his work, including his use of black as a colour. The effect on Matisses art was a new boldness in the use of intense, unmodulated colour, as in LAtelier Rouge (1911).
Matisse had a long association with the Russian art collector Sergei Shchukin. He created one of his major works La Danse specially for Shchukin as part of a two painting commission, the other painting being Music, 1910. An earlier version of La Danse (1909) is in the collection of The Museum of Modern Art in New York City.
Gertrude Stein, Académie Matisse, and the Cone sisters



Henri Matisse in Paris, August 13, 1913. Photo by Carl Van Vechten


The Dessert: Harmony in Red, 1908, Hermitage Museum, Saint Petersburg
Around April 1906 he met Pablo Picasso, who was 12 years younger than Matisse. The two became lifelong friends as well as rivals and are often compared; one key difference between them is that Matisse drew and painted from nature, while Picasso was much more inclined to work from imagination. The subjects painted most frequently by both artists were women and still life, with Matisse more likely to place his figures in fully realized interiors. Matisse and Picasso were first brought together at the Paris salon of Gertrude Stein and her companion Alice B. Toklas. During the first decade of the 20th century, Americans in Paris— Gertrude Stein, her brothers Leo Stein, Michael Stein and Michaels wife Sarah—were important collectors and supporters of Matisses paintings. In addition Gertrude Steins two American friends from Baltimore, the Cone sisters Clarabel and Etta, became major patrons of Matisse and Picasso, collecting hundreds of their paintings. The Cone collection is now exhibited in the Baltimore Museum of Art.
While numerous artists visited the Stein salon, many of these artists were not represented among the paintings on the walls at 27 Rue de Fleurus. Where Renoir, Cézanne, Matisse, and Picassos works dominated Leo and Gertrude Steins collection, Sarah Steins collection emphasized Matisse.
Contemporaries of Leo and Gertrude Stein, Matisse and Picasso became part of their social circle and routinely joined the gatherings that took place on Saturday evenings at 27 Rue de Fleurus. Gertrude attributed the beginnings of the Saturday evening salons to Matisse, remarking:
More and more frequently, people began visiting to see the Matisse paintings—and the Cézannes: "Matisse brought people, everybody brought somebody, and they came at any time and it began to be a nuisance, and it was in this way that Saturday evenings began."
Among Pablo Picassos acquaintances who also frequented the Saturday evenings were: Fernande Olivier (Picassos mistress), Georges Braque, André Derain, the poets Max Jacob and Guillaume Apollinaire, Marie Laurencin (Apollinaires mistress and an artist in her own right), and Henri Rousseau.
His friends organized and financed the Académie Matisse in Paris, a private and non-commercial school in which Matisse instructed young artists. It operated from 1907 until 1911. Hans Purrmann and Sarah Stein were amongst several of his most loyal students.
Selected paintings: Paris, 1901–1917


Luxembourg Gardens (1901), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Dishes and Fruit (1901), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



A Glimpse of Notre-Dame in the Late Afternoon (1902), Albright-Knox Art Gallery, Buffalo, New York



Luxe, Calme et Volupté, 1904, Musée National dArt Moderne.



Open Window, Collioure, 1905, National Gallery of Art, Washington, DC.



Portrait of Madame Matisse (The green line), 1905, Statens Museum for Kunst, Copenhagen, Denmark



Le bonheur de vivre, 1905–6, Barnes Foundation, Merion, PA



Self-Portrait in a Striped T-shirt 1906, Statens Museum for Kunst, Copenhagen, Denmark



The Young Sailor II, 1906, Metropolitan Museum of Art, New York City



Vase, Bottle and Fruit (1906), Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Blue Nude (Souvenir de Biskra), 1907, Baltimore Museum of Art



Madras Rouge, 1907, Barnes Foundation



Bathers with a Turtle, 1908, Saint Louis Art Museum, St. Louis



Game of Bowls, 1908, Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



The Dance (first version), 1909, The Museum of Modern Art, New York City



The Dance (second version), 1910, Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Music, 1910, Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia



Still Life with Geraniums, 1910, Pinakothek der Moderne, Munich, Germany



LAtelier Rouge, 1911, oil on canvas, 162 × 130 cm., The Museum of Modern Art, New York City



The Conversation, c.1911, The Hermitage, St. Petersburg, Russia



Le Rifain assis, 1912–13, 200 × 160 cm. Barnes Foundation, Merion, PA



Zorah on the Terrace, 1912, oil on canvas, 116 × 100 cm., The Pushkin Museum of Fine Arts, Moscow, Russia



Window at Tangier, 1912, The Pushkin Museum of Fine Arts, Moscow



Woman on a High Stool, 1914, Museum of Modern Art, New York City



View of Notre-Dame, 1914, Museum of Modern Art



French Window at Collioure, 1914. Centre Georges Pompidou, Paris



The Yellow Curtain, 1915, Museum of Modern Art New York City



The Painter and His Model, oil on canvas, 1917, Museum of Modern Art, Paris

After Paris



Odalisque with Arms Raised, 1923, National Gallery of Art, Washington, DC.


The Back Series, bronze, left to right: The Back I, 1908–09, The Back II, 1913, The Back III 1916, The Back IV, c. 1931, all Museum of Modern Art, New York City
In 1917 Matisse relocated to Cimiez on the French Riviera, a suburb of the city of Nice. His work of the decade or so following this relocation shows a relaxation and a softening of his approach. This "return to order" is characteristic of much art of the post-World War I period, and can be compared with the neoclassicism of Picasso and Stravinsky, and the return to traditionalism of Derain. His orientalist odalisque paintings are characteristic of the period; while this work was popular, some contemporary critics found it shallow and decorative.
In the late 1920s Matisse notably once again engaged in active collaborations with other artists. He worked with not only Frenchmen, Dutch, Germans, and Spanish, but also a few Americans and recent American immigrants.
After 1930 a new vigor and bolder simplification appeared in his work. American art collector Albert C. Barnes convinced him to produce a large mural for the Barnes Foundation, The Dance II, which was completed in 1932. The Foundation owns several dozen other Matisse paintings.
The cutouts

He and his wife of 41 years separated in 1939. In 1941, he underwent surgery in which a colostomy was performed. Afterwards he started using a wheelchair, and until his death he was cared for by a Russian woman, Lydia Delektorskaya, formerly one of his models. With the aid of assistants he set about creating cut paper collages, often on a large scale, called gouaches découpés. His Blue Nudes series feature prime examples of this technique he called "painting with scissors"; they demonstrate the ability to bring his eye for colour and geometry to a new medium of utter simplicity, but with playful and delightful power.
Matisse, thoroughly unpolitical, was shocked when he heard that his daughter Marguerite, who had been active in the Résistance during the war, was tortured (almost to death) in a Rennes prison and sentenced to the Ravensbrück concentration camp. (Marguerite avoided further imprisonment by escaping from the Ravensbrück-bound train, which was halted during an Allied air strike; she survived in the woods until rescued by fellow resisters.)
Matisses student Rudolf Levy was killed in the Auschwitz concentration camp in 1944.
In 1947 he published Jazz, a limited-edition book containing prints of colorful paper cut collages, accompanied by his written thoughts. In the 1940s he also worked as a graphic artist and produced black-and-white illustrations for several books and over one hundred original lithographs at the Mourlot Studios in Paris.


Cover of Jazz (1947)


The Snail, 1953, Gouache on paper, cut and pasted, on white paper, 287 cm × 288 cm (112¾ × 108 inches), Tate Gallery, London
Jazz 1947, artists book of about one hundred prints based on paper cutouts by Henri Matisse. Tériade, a noted 20th century art publisher, arranged to have Matisses cutouts rendered as pochoir (stencil) prints.
Matisse was much admired and repeatedly referred to by the Greek Nobelist poet Odysseas Elytis. Elytis was introduced to Matisse through their common friend Tériade, during the work on the Cutouts. Matisse had painted the wall of the dining room of Tériades residence, the Villa Natacha in Saint-Jean-Cap-Ferrat, which Elytis also mentioned in his poems.

Henri Matisse, cutouts gallery in Centre Pompidou-Metz, Metz.



The Knife Thrower, 1947, from Jazz, print from paper collage



Beasts of the Sea, 1950, paper collage on canvas, collection of the National Gallery of Art, Washington, DC.



Black Leaf on Green Background, 1952, gouache découpée, The Menil Collection, Houston, Texas



Blue Nude II, 1952, gouache découpée, Pompidou Centre, Paris



La Négresse, 1952/1953, Lithograph after a gouache découpée, Pompidou Centre, Paris



The Sorrows of the King, 1952, Gouache on paper and canvas, Pompidou Centre, Paris



Le Bateau 1953, Gouache on cut paper, The Museum of Modern Art, New York City

Last years



Tombstone of Henri Matisse and his wife Noellie, cemetery of the Monastère Notre Dame de Cimiez, Cimiez, France


The Plum Blossoms, 1948, Museum of Modern Art, New York City
In 1951 Matisse finished a four-year project of designing the interior, the glass windows and the decorations of the Chapelle du Rosaire de Vence, often referred to as the Matisse Chapel. This project was the result of the close friendship between Matisse and Sister Jacques-Marie. He had hired her as a nurse and model in 1941 before she became a Dominican nun and they met again in Vence and started the collaboration, a story related in her 1992 book Henri Matisse: La Chapelle de Vence and in the 2003 documentary "A Model for Matisse".
He established a museum
انگلیسیhenry matisse enrie matisse
عربیهنري ماتيس إنري ماتيس