کلمه "هیکل" در زبان فارسی به معنی «شکل» یا «قامت» است و به طور خاص به بدن انسان یا موجودات دیگر اشاره دارد. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش:

   • "هیکل" به صورت «ه» و «ی» و «ک» و «ل» نوشته می‌شود و هیچ‌گونه تحت‌اللفظی ندارد.

2. توجه به فعل و صفت:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم به کار رود: «هیکل او بسیار زیباست.»
   • همچنین می‌تواند در جملات صفتی به کار رود: «هیکل بلند و استوار او تحسین‌برانگیز بود.»

3. تسمیه و کنایی:

   • در برخی موارد، "هیکل" می‌تواند به معنای مجازی نیز به کار رود، مانند «هیکل فرهنگ».

4. عدداَفزوده و تثنیه:

   • برای جمع بستن این کلمه، می‌توان از "هیکلی" یا "هیکل‌ها" استفاده کرد: «هیکل‌ها در ورزشگاه به نمایش درآمدند.»
5. موارد کاربرد:
   • این کلمه اغلب در متون ادبی، توصیفی و حتی در شعر استفاده می‌شود و به توصیف ویژگی‌های ظاهری یا اندام اشاره می‌کند.

توجه داشته باشید که مفهوم کلمه بستگی به بافت و زمینه کاربرد آن دارد.

1. هیکل او به قدری بلند و تنومند است که همه به او توجه می‌کنند.
2. ورزش روزانه باعث تقویت هیکل و بهبود سلامتی می‌شود.
3. هیکل مجسمه قدیمی در پارک، زیبایی خاصی به محیط بخشیده است.