کلمه «آمیغ پژوهی» ترکیبی از دو واژه است: «آمیغ» و «پژوهی». در اینجا به بررسی قواعد و نگارش صحیح این ترکیب می‌پردازیم:

1. آمیغ: این واژه به معنای عمیق یا عمیق‌نگر است و در برخی از متون به این معنا استفاده می‌شود. اگر مقصود شما از آمیغ مفهوم عمیق یا عمیق‌نگر است، در اینجا باید به دقت به معنای آن توجه کرد.

2. پژوهی: این واژه به معنای تحقیق و بررسی عمیق درباره یک موضوع خاص است.

قواعد نگارشی:

• فاصله‌گذاری: بین دو جزء کلمه (آمیغ و پژوهی) باید یک فاصله گذاشته شود.
• علامات نگارشی: در صورت وجود، می‌توان از ویرگول، دوربری، یا سایر علامات نگارشی به منظور شفافیت بیشتر استفاده کرد.
• عواملی مثل نهاد، مفعول و...: در جملات باید به ساختار جمله و نقش این ترکیب توجه کنید تا معانی دقیق‌تری استخراج شود.

مثال در جمله:

"در این مقاله به آمیغ پژوهی در زمینه هنرهای تجسمی خواهیم پرداخت."

در نهایت، توجه به اصول نگارشی و معنایی کلمات و ترکیبات در فارسی اهمیت زیادی دارد و به فهم بهتر مطالب کمک می‌کند.