اوغوز
license
98
2429
100
معنی کلمه اوغوز
معنی واژه اوغوز
oguz
|
اوغوز
معنی:
اوغوز مردم اوغوز از اقوام ترکتبار و مسلمان هستند. اوغوز به قبایل ترکان اوغز (غز) اطلاق می‌شود.
ایل‌های ترک اوغوز آسیای مرکزی از طریق فلات ایران در عصرهای متفاوتی به آذربایجان و آناتولی مهاجرت کردند. این مهاجرت‌ها که پیش از سلجوقیان آغاز شده بود تا پس از حمله مغول ادامه داشت.
همبستگی اوغوزها با سایر اقوام ترک
درباره ٔ همبستگی‌های زبانشناسی و نژادشناسی اوغوزها با سایر اقوام ترک عقاید مختلف است. در دائرةالمعارف اسلام درباره طوایف نه گانه اوغوز، چنین آمده: غز لغت تازی است که به قبیله ٔ ترکان اوغوز اطلاق می‌شود. ظاهراً قوم بزرگی که در قرن ششم همه ٔ قبایل ساکن چین تا دریای سیاه را به صورت امپراطوری واحدی از صحرانشینان درآورد، بدین نام خوانده شده‌است. این قوم از طوایف متعدد مرکب بوده‌اند که از جهت کثرت عدد خانواده و وسعت اراضی با یکدیگر اختلاف بسیار داشته‌اند و مهمترین این طوایف عبارت بودند از طوایف نه گانه اغوز (تغز اوغز): اغوز، اویرات، آرلاد، جلایر، تاتار، قنقرات، قیات، کرائیت و مغول.
نه قبیله اغوز
در نوشته‌های قرن هشتم اورخون هم از این قوم به نام تغز اوغوز (نُه اوغز) یاد شده‌است، بنابراین به نه قبیله اغوز، اویرات، آرلاد، جلایر، تاتار، قنقرات، قیات، کرائیت و مغول تقسیم می‌شدند. نخست این قبایل باج گزار و فرمانبردار پادشاهان چین شمالی بودند. اولین کس که توانست یوغ بندگی و فرمانبرداری را بشکند «یسوگای» (یسوگئی) پدر چنگیز رئیس طایفه ٔ قیات بود.{مدرک} وی نه تنها توانست عده‌ای از طوایف مغول را به اطاعت درآورد، بلکه بعضی از طوایف تاتار را در مشرق منهزم ساخت و در جنگهای طوائف کرائیت نیز شرکت کردو پادشاه آن قوم را در برابر دشمنانش تقویت نمود و با او طرح اتحاد و برادری ریخت. پسر بزرگتر یسوگای که «تموجین» نام داشت، یعنی «آهنین» بعد از مرگ پدر جانشین وی شد و بزودی کلیه ٔ قبایل مغول و تاتار را تحت اطاعت درآورد و حتی بر قبایل مسیحی کرائیت نیز غلبه یافت و به «چنگیزخان» مشهور گردید. چنگیز در حدود ۶۰۰ هَ. ق. قبایل عیسوی «نایمان» را منقاد خود کرد و در سال ۶۰۳ هَ. ق. قوم «قرقیز» و پس از آن طوایف «ایغور» را به اطاعت درآورد. بعدها همه این اقوام را بنابر تسمیه ٔ جزء بر کل ابتدا تاتار و سپس مغول نامیدند.{مدرک}
نقل مسلمانان از اغوز
آنچه نویسندگان مسلمان دوره‌های بعد درباره ٔ اوغوزخان و بیست و چهار قبیله ٔ اوغوز نقل کرده‌اند، از تاریخ غازانی است، بخصوص مورد تواریخ آل سلجوق، که مؤلف آن بلندپروازیهای خیالی چنگیزخان را از تاریخ غازانی گرفته و فقط اوغوزخان را به جای چنگیزخان نهاده، نمونه ٔ خوبی از این اقتباس است. یک دانشمند ترک که در اثر این تحریف دچار اشتباه شده نظر داده‌است که «مجموعه ٔ قوانین ترکان اوغوز» «مبنای یاسای معروف چنگیزخان» را برای ما به جای گذارده‌است. همچنین بین ترکمانان دریای خزر، اوزخان (به جای اوغوزخان) تا قرن نوزدهم میلادی به عنوان جد قومشان معروف بود.
زبانشناسی
از نظر زبانشناسی اُغوز یا شاخه جنوبی زبانهای ترکتبار، شامل زبانهای ترکمنی، ترکی استانبولی، آذربایجانی، ترکی افشار، کریم تاتار، قشقایی و ترکی خراسان می‌باشد.
جستارهای وابسته
فهرست قبایل اغوز
کتاب دده‌قورقود
منبع
↑ غز در لغت نامه دهخدا
ن • ب • و
مردمان ترکتبار
آوارهای • ازبک • اویغور • اغوز • ایل افشار • باشقیر • بالکارها • تورگش • تلنگیت‌ها • ترکمن • چولیم • مردم چواش • مردمان ترکیه • مردمان آذری • تاتار • ترکان سوریه • ترک‌های خراسان • توان‌ها • گاگااوز • ترکمن‌های عراق • ترک‌های کوزوو • کریمه • کریمچاکی • کومان • خلج • بیات • قشقایی • قوم سالار • قزاق • قومیقی • قره‌پاپاق • قره‌چای‌ها • قزلباش • قره‌قالپاق • خزرها • مردم‌قپچاق • خاکاس‌ها • خلخ • دولگان • هون • ترک‌های رومانی • ترک‌های بلغارستان • ترک‌های قبرس • ترک‌های جمهوری مقدونیه • ترک‌های غرب تراکیه
رده‌های صفحه: اغوزهااقوام ترکتبار
قس ترکی آذری
Oğuz türkləri - 24 Oğuz boyundan ibarət olub, Xəzər dənizinin şərqindən Ceyhun (Amudərya) çayına qədər ərazidə yerləşmişdilər. Oğuz Türkləri 950-ci ildən İslam dinini qəbul etməyə başladılar.
Oğuz adına ilk dəfə Yenisey Kitabələrində rast gəlinməkdədir. Oğuzlar,Türkiyə, Balkanlar, Azərbaycan, İran, İraq və Türkmənistanda yaşayan Türklərin ataları olan böyük bir Türk boyudur. Oğuzlara, Türkmənlər də deyilir.
Oğuz sözünün kökü ilə əlaqədar müxtəlif fikirlər irəli sürülmüşdür. Sözün boy, qəbilə mənasını verən "Ox" və çoxluq əlavəsi olan "z"in birləşməsindən "Oxuq" (oxlar, qoylar) mənasında olduğu irəli sürüldüyü kimi, oyrat (haşarı, yaramaz) sözünün sinonimi olduğunu iddia edənlər də vardır. Bu söz, Anadolu ləhcəsində "həlim, səlim, ciddi" mənalarında da istifadə edilməkdədir. Ərəb qaynaqlarında isə "guz" və ya "uz" şəklində keçməkdədir. İlk zamanlar İç və Dış adlarıyla iki ana qola ayrılmış olan Oğuzlar, daha sonrakı dövrlərdə, Doqquz Oğuz, Altı Oğuz, Üç Oğuz adlarında boylara da ayrıldılar. Oğuzlar, iyirmi dörd boydan meydana gəlmişdi. Bunlardan on ikisi İç, on ikisi Dış qoluna bağlı idi. Oğuz Boylarının nəsli, adı Oğuz Xanla bağlıdır Oğuz Xanın Gün Xan, Ay Xan, Ulduz Xan, Göy Xan, Dağ Xan, Dəniz Xan adlarında altı oğulu vardır. Oğuz Xanın hər oğulunun da dörd oğlu olub. Oğuz Xanın altı oğulundan olan 24 nəvəsi 24 Oğuz Boyunu meydana gətirmişdir. Bütün dünyaya yayılan Oğuzlar, bu 24 boya söykənir.
Sağ qolu təşkil edən Dış Oğuzlar
Gün-Xan
Oğulları:
-Kayı Xan: "Möhkəm, bərk" mənasındadır. Üç qitə və yeddi dənizə altı yüz ildən çox hakim olan Osmanlı sülaləsi bu boydandır.
-Bayat: "Dövlətli, neməti, bol" mənasındadır. Maraş və ətrafına hakim olan Dulkadiroğulları, İranda Qaçarlar, Xorasanda Quru Bayatlar, Maku və Doğubəyazit xanları, Kərkük Türkmənlərinin çoxu, bu boydandır. 1480-ci ildə “Dədə Qorqud” kitabını yazan (İslam dini dünya görüşü ilə üzünü köçürən ) Təbrizli Həsən və məşhur şair Füzuli bu boydandır.
-Alka-Evli: "Hara varsa müvəffəqiyyət göstərər" mənasındadır. Türkiyə və Azərbaycandakı Alaca, Alacalılar adı daşıyan yerlər bu boyun xatirəsidir.
Quru-Evli: "Quru otaqlı (çadırlı)" mənasındadır. Qaralayar və qurulu kimi coğrafi yer adları bunlardan qalmışdır.
Ay-Xan
Oğulları:
-Yazar: "Çox ölkəyə hakim" mənasındadır. Yabgu dövründəki Yenibənt Yabguları, Qərb Türkistandakı Cend Əmrləri, quru-Daş deyilən Xorasan Yazarları, Ahıskadan aşağı Müalicə boyundakı Azgur-Et (Azgur Yurdu) Qalası, Kürmanç Kürdlərinin Üzvün Boyu, Toroslardaki Gündüzoğulları Xanədanı bu boydandır.
-Tokar (Dögər): "Dürüp toplar" mənasındadır. Yenikəndli Vəzir Ayıdır, Harput-Diyarbəkir-Mardin hakimləri, Ardıqlılar, Sincar-Siverek, Suruç arasında hakim köhnə Caber Bəyləri, Məmluklər dövründə Hələb Döğərləri, bu günki Mardin-Urfa arasında iyirmi dörd oymaqlı Kürd Döğərləri, Xəzər Dənizi şərqindəki Saka Boyu Takharlar; Şavşatdakı Hörən qala, To-Kharis və Malatyanın Tokharis bucağı, Dağıstandakı Digor və Qars və Arpaçay sağındakı Digor qəzası bu boydan xatirədir.
-Doburka: "Ölkə almaq və xanlıq etmək" mənasındadır. Sivas şərqindəki Tödürgələr bu boydandır.
-Yaparlu: "Müşk qoxulu" mənasındadır. Zaza Çarekliler və müşk ticarəti edən Yaparu Oymağı bu boydandır. Yaparu Oymağının Ağqoyunlu və Giraylı məscidlərinin mehrab divar xərcinə bu gözəl ətriyyatdan qatdıqlarından hələ xoş iy verməkdədir. Diyarbəkir və Krımda xatirələri vardır.
Ulduz Xan
Oğulları:
-Afşar: "Çevik və vəhşi heyvan ovuna həvəsli" mənasındadır. Hazistan Bəyləri, Konyadakı Karamanoğulları, İrandakı Avşarlı Nadir Şah və xanədanı, Ürmiyə və Xorasan Afşarları bu boydandır.
-Kızık: "Qadağanda çox ciddi və qüvvətli" mənasındadır. Qaziantəp, Hələb və Ankara ətrafındakı Kızıklar, Şərq Gürcüstanda və Şirvan qərbindəki düzənliyə Kızık adını verənlər bu boydandır.
-Bəydili: "Ulular kimi əziz" mənasındadır. Xarəzmşahlar, Bəydililer, Kürmanç Badılları bu boydandır.
-Kargın: "Daşqın və doyurucu" mənasındadır. Ağqoyunlu-Dulkadiroğlu və Hələb-Hatay bölgəsindəki Kargunlar, Şərq Anadolu və Azərbaycandakı yazda əriyən qar suları ilə qopan sel və su qabarmasına da Kargın deyilməsi bu boyun adındandır.
Sol qolu təşkil edən İç Oğuzlar
Göy Xan
Oğulları:
-Mütərəqqi: "Hər vaxt nemətlə dolu yer" mənasındadır. Ağqoyunlular sülaləsi, İzmirdən Azərbaycandakı Gəncəyə qədər Mütərəqqi adlı yerlər bu boydan gəlir.
-Peçeneq: "Yaxşı çalışqan, çalışqan" mənasındadır. Qaradəniz şimalı ilə Balkan Yarımadasına köçən və Bizanslılardan ayrılaraq Səlcuqlar tərəfinə keçən Peçenekler, Dəclə Kürmançlarının iki ana qolundan cənubdakı Beçene Qolu, ankara-Çukurova Halep bölgələrindəki Türkmən oymaqlarından Peçenekler bu boydandır.
-Çavuldur: "Məşhur, şərəfli" mənasındadır. Türkmənistanda Manqışlak Çavuldurları, Çorum ətrafındakı Çavuldur və Anadoludakı Çovdar Türkmən oymaqları, Ərzurum və ətrafındakı Çoxundur adlı kəndlər bu boyun adından gəlməkdədir.
-Çepni: "Düşməni harada görsə döyüşüb dərhal çarpan, vuran və sürətli döyüşən" mənasındadır. Rize-Sinop arasındakı çox usta dəmirçi Çepniler və Çebiler, Kırşehir, manisa-Balıkəsir ətrafındakı və Qars ilə Van bölgələrində Türkmən Oymağı Çepniler var.
Dağ Xan
Oğulları:
-Salur: "Çatdığı yerdə qılınc və çomağı ilə iş görər" mənasındadır. Qars və Ərzurum hakimi Salur Qazan Xan Sülaləsi, sivas-Kaysəri hökmdarı alim və şair Qazı Burhanəddin Əhməd və Dövləti, Fars Atabəyləri, Salcuqlar, Xorasandakı təkə-Yomurt və Sarıq adlı Türkmənlərin çoxu bu boydandır.
-Eymur: "Çox yaxşı və zəngin" mənasındadır. Ağqoyunlu, Dulkadirli və Hələb Türkmənləri içindəki İmirlü oymaqları, Dəli ol və Tiflisdəki yaxşı xalçaçı və keçəçi Tərəkəmə Oymağı bu boydandır.
-Ala-Yundlu: "Alaca atlı, heyvanları yaxşı" mənasındadır. Yonca sözü bu boyun xatirəsidir.
-Yüregir: "Daim yaxşı iş və nizam qurucu" mənasındadır. Orta Toros və Çukurova iç oğuz türkmənlərinin çoxu, Adanadakı Ramazanoğulları bu boydandır.
Dəniz Xan
Oğulları:
-Iğdır: "İgidlik, böyüklük" mənasındadır. Bozdoğanlı Oymağı, Anadoluda yüzlərlə yer adı buraxan İğdirler, İranda böyük Kaşkay-Eli içindəki İğdirler və Iğdır adı, bu boyun xatirəsidir.
-Büğdüz: "Hər kəsə təvazö göstərər və xidmət edər mənasındadır. Dəclə Kürdləri bəyi olub, Həzrəti Peyğəmbərə elçi gedən (622-623 illəri arasında Mədinəyə çatan), Bogduz-Aman Xanədanı nümayəndəsi və Kürmançın iki ana qolundan olan Boğlular, Yenikənd-Yabgularından onuncu əsrdəki Şahməlikin Atabəyisi olan Quzulu, Hələb Türkmənlərindən Büğdüzler bu boydandır.
-Yıva: "Dərəcəsi hamısından üstün" mənasındadır. Böyük Səlcuqlu Sultanı Məlikşah (1072-1092) dövründə Suriya və Fələstini fəth edən Atsız Bəy, 12-ci əsrdə Həmədan qərbində Cəbəl bölgəsi hakimləri Berçemeoğullar, avropalıları Hələb ətrafında məğlub edən Yaruk Bəy, Güney-Azerbaycandakı Kaçarlu-Yıva Oymağı bu boydandır.
-Kınık: "Hər yerdə əziz, möhtərəm" mənasındadır. Böyük və Anadolu Səlcuqlu dövlətləri, Orta Toroslardaki iç oğuz Türkmənləri, Ankara və Aydındakı Kınık Oymaqları bu boydandır.
Həmçinin bax
Oğuz dövləti
İstinadlar
Azərbaycan Tarix Portalı: Altay Məmmədov-Kəngərlər.-Bakı: Azərnəşr, 1996.- 131 səh.
Mənbə
Etnos ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriyalar: Vikipediya:Vikiləşdiriləcək məqalələrEtnos qaralamalarıOğuzlarAzərbaycanla bağlı tayfa və qəbilələrTürk mifologiyası
قس عربی
الأوغوز أو الغز من الفروع الرئیسیة للاقوام الترکیة یعتبرون اجداد الاتراک الجنوب غربیین الذی تضم اتراک ترکیا وقبرص والبلقان والیونان وبلغاریا وترکمانستان. یعتبر الاوغز مؤسسی عدد من الممالک والامبراطوریات المشهورة کالسلاجقة والعثمانیون.
کلمة الاوغوز مشتقة من کلمة السهم وقد استخدم السلاجقة هذا الرمز حیث کان رایتهم تحمل صورة قوس وسهم. یعتبر منطقة الاورال والالطای فی آسیا الوسطى بمثابة الوطن الام للاوغوز. اطلقت تسمیة الترکمان على الاوغوز الذین دخلوا الإسلام وهی مشتقة من کلمتین ترک ومن وتعنی بالعربیة اهل الترک أو ترکیلمصدر ومن أشهر قبائلهم فی العراق قبیلة بیات التی ما زالت تقطن فی شمال وشرق بغداد وکانت أولى القبائل الترکیة التی زحفت نحو بغداد أثناء المد المغولی نحو مرکز الحضارة الإسلامیة.
هذه بذرة مقالة عن مجموعة عرقیة تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفان: بذرة مجموعات عرقیةأتراک
قس انگلیسی
The Turkmen also known as Oguzes (a linguistic term designating the Western Turkic or Oghuz languages from the Oghur languages) were a historical Turkic tribal confederation conventionally named Oghuz Yabgu State in Central Asia during the early medieval period. The name Oguz is a Common Turkic word for "tribe". The Oguz confederation migrated westard from the Jeti-su area after aconflict with Karluk branch of Uigurs. The founders of the Ottoman Empire were decedents of the Oguz Yabgu State.
In the 9th century, the Oguzes from the Aral steppes drove Bechens from the Emba and Ural River region toward the west. In the 10th century they inhabited the steppe of the rivers Sari-su, Turgai, and Emba to the north of Lake Balkhash of modern day Kazakhstan. A clan of this nation, the Seljuks, embraced Islam and in the 11th century entered Persia, where they founded the Great Seljuk Empire. Similarly, in the 11th century a Tengriist Oghuz clan—referred to as Uzes or Torks in the Russian chronicles—overthrew Pecheneg supremacy in the Russian steppe. Harried by another Turkic horde, the Kipchaks—a branch of the Kimaks of the middle Irtysh or of the Ob—these Oghuz penetrated as far as the lower Danube, crossed it and invaded the Balkans, where they were either crushed or struck down by an outbreak of plague, causing the survivors either to flee or to join the Byzantine imperial forces as mercenaries (1065).
Asia in 600 AD
The Oghuz seem to have been related to the Pechenegs, some of whom were clean-shaven and others of whom had small goatee beards. According to the book Attila and the Nomad Hordes, "Like the Kimaks they set up many carved wooden funerary statues surrounded by simple stone balbal monoliths." The authors of the book go on to note that "Those Uzes or Torks who settled along the Russian frontier were gradually Slavicized though they also played a leading role as cavalry in twelfth and early thirteenth century Russian armies where they were known as Black Hats.... Oghuz warriors served in almost all Islamic armies of the Middle East from the eleventh century onwards, in Byzantium from the ninth century, and even in Spain and Morocco." In later centuries, they adapted and applied their own traditions and institutions to the ends of the Islamic world and emerged as empire-builders with a constructive sense of statecraft.
Linguistically, the Oghuz are listed together with the old Kimaks of the middle Yenisei of the Ob, the old Kipchaks who later emigrated to southern Russia, and the modern Kirghiz in one particular Turkic group, distinguished from the rest by the mutation of the initial y sound to j (dj).
"The term Oghuz was gradually supplanted among the Turks themselves by Türkmen, Turcoman, from the mid tenth century on, a process which was completed by the beginning of the thirteenth."
"The Ottoman dynasty, who gradually took over Anatolia after the fall of the Seljuks, toward the end of the thirteenth century, led an army that was also predominantly Oghuz."
Petroglyphs from Zavkhan Province, Mongolia, depicting Göktürks (6th-8th century).
Contents
Origins
Main article: Origin of the Turks
"In 178-177 BC, the Xiongnu shan-yü Mao-tun subdued a people called Hu-chieh, west of Wu-sun. The early pronunciation of this transliteration suggests that they were ancestors of Oghur/Oghuz." They were certainly related to the Chinese tribes of the east.
A head of Dede Korkut in Baku.
The original homeland of the Oghuz, like other Turks, was the Ural-Altay region of Central Asia, which has been the domain of Turkic peoples since antiquity. Although their mass-migrations from Central Asia occurred from the 9th century onwards, they were present in areas west of the Caspian Sea centuries prior, although smaller in numbers and perhaps living with other Turks.needed For example, the Book of Dede Korkut, the historical epic of the Oghuz Turks, was written from the ninth and tenth centuries.
According to many historians, the usage of the word "Oghuz" is dated back to the advent of the Huns (220 BC). The title of "Oghuz" (Oguz Khan) was given to Mau-Tun, the founder of the Hun Empire, which is often considered the first Turkic political entity in Central Asia.
Also in the 2nd century BC, a Turkic tribe called O-kut or Wuqi 呼揭, 呼得, 乌揭, 乌护 who were described as a western enemy of the Huns (referred to in Chinese sources, Shiji, 110 and Suishu, 84) were mentioned in the area of the Irtysh River, in present-day Lake Zaysan. It must be noted that the Greek sources used the name Oufi (or Ouvvi) to describe the Oghuz Turks, a name they had also used to describe the Huns centuries earlier.needed
A number of tribal groupings bearing the name Oghuz, often with a numeral representing the number of united tribes in the union, are noted.
Reverse side of Azerbaijani manat showing the old Turkic script.
The mention of the "six Oghuz tribal union" in the Turkic Orhun inscriptions (6th century) pertains to the unification of the six Turkic tribes which became known as the Oghuz. This was the first written reference to Oghuz, and was dated to the period of the Göktürk empire. The Oghuz community gradually grew larger, uniting more Turkic tribes prior and during the Göktürk establishment.
Prior to the Göktürk state, there are references to the Sekiz-Oghuz ("eight-Oghuz") and the Dokuz-Oghuz ("nine-Oghuz") union. The Oghuz Turks under Sekiz-Oghuz and the Dokuz-Oghuz state formations ruled different areas in the vicinity of the Altay mountains. During the establishment of the Göktürk state, Oghuz tribes inhabited the Altay mountain region and also lived in northeastern areas of the Altay mountains along the Tula River. They were also present as a community near the Barlik River in present-day northern Mongolia.
Their main homeland and domain in the ensuing centuries was the area of Transoxiana, in western Turkestan.
This land became known as the "Oghuz steppe," which is an area between the Caspian and Aral Seas. Ibn al-Athir, an Arab historian, declared that the Oghuz Turks had come to Transoxiana in the period of the caliph Al-Mahdi in the years between 775 and 785. In the period of the Abbasid caliph Al-Mamun (813–833), the name Oghuz starts to appear in the works of Islamic writers. By 780, the eastern parts of the Syr Darya were ruled by the Karluk Turks and the western region (Oghuz steppe) was ruled by the Oghuz Turks.
Turkic history
According to other records, Togarmah is regarded as the ancestor of the Turkic peoples. For example, The French Benedictine monk and scholar Calmet (1672–1757) places Togarmah in Scythia and Turcomania (in the Eurasian Steppes and Central Asia). Also in his letters, King Joseph ben Aaron, the ruler of the Khazars, writes:
"You ask us also in your epistle: "Of what people, of what family, and of what tribe are you?" Know that we are descended from Noachs son Japhet, through his son Gomer trough his son Togarmah. I have found in the genealogical books of my ancestors that Togarmah had ten sons. These are their names:
the eldest was Ujur (Agiôr - Uyghur),
the second Tauris (Tirôsz - Tauri),
the third Avar (Avôr - Avar),
the fourth Uauz (Ugin - Oghuz),
the fifth Bizal (Bizel - Pecheneg),
the sixth Tarna,
the seventh Khazar (Khazar),
the eighth Janur (Zagur),
the ninth Bulgar (Balgôr - Bulgar),
the tenth Sawir (Szavvir/Szabir - Sabir)."
In Jewish sources too Togarmah is listed as the father of the Turkic peoples: The medieval Jewish scholar: Joseph ben Gorion lists in his Josippon the ten sons of Togarma as follows:
Kozar (the Khazars)
Pacinak (the Pechenegs)
Aliqanosz (the Alans)
Bulgar (the Bulgars)
Ragbiga (Ragbina, Ranbona)
Turqi (possibly the Kökturks)
Buz (the Oghuz)
Zabuk
Ungari (either the Hungarians or the Oghurs/Onogurs)
Tilmac (Tilmic/Tirôsz - Tauri)."
In the Chronicles of Jerahmeel, they are listed as:
Cuzar (the Khazars)
Pasinaq (the Pechenegs)
Alan (the Alans)
Bulgar (the Bulgars)
Kanbinah
Turq (possibly the Kökturks)
Buz (the Oghuz)
Zakhukh
Ugar (either the Hungarians or the Oghurs/Onogurs)
Tulmes (Tirôsz - Tauri)
Another medieval rabbinic work, the Book of Jasher, further corrupts these same names into:
Buzar (the Khazars)
Parzunac (the Pechenegs)
Balgar (the Bulgars)
Elicanum (the Alans)
Ragbib
Tarki (the Kökturks)
Bid (the Oghuz)
Zebuc
Ongal (Hungarians or Oghurs/Onogurs)
Tilmaz (Tirôsz - Tauri).
In Arabic records, Togormas tribes are these:
Khazar (the Khazars)
Badsanag (the Pechenegs)
Asz-alân (the Alans)
Bulghar (the Bulgars)
Zabub
Fitrakh (Kotrakh?) (Ko-etrakh. Etrakh means turks Gokturks)
Nabir
Andsar (Ajhar)
Talmisz (Tirôsz - Tauri)
Adzîgher (Adzhigardak?).
The Arabic account however, also adds an 11th clan: Anszuh.
Yet another tradition of the sons of Togarmah appears in Pseudo-Philo, where their names are said to be "Abiud, Saphath, Asapli, and Zepthir". The Chronicles of Jerahmeel, in addition to giving the above names from Yosippon, elsewhere lists Togarmahs sons similarly as "Abihud, Shafat, and Yaftir".
Social units
Turkmen woman at the entrance to a yurt in Turkestan; 1911 picture by Prokudin-Gorskii
The militarism that the Oghuz empires were very well known for was rooted in their centuries-long nomadic lifestyle. In general they were a herding society which possessed certain military advantages that sedentary societies did not have, particularly mobility. Alliances by marriage and kinship, and systems of "social distance" based on family relationships were the connective tissues of their society.
In Oghuz traditions, "society was simply the result of the growth of individual families". But such a society also grew by alliances and the expansion of different groups, normally through marriages. The shelter of the Oghuz tribes was a tent-like dwelling, erected on wooden poles and covered with skin, felt, or hand-woven textiles, which is called a yurt.
Their cuisine included yahni (stew), kebabs, Toyga çorbası (lit. "wedding soup;" a soup made from wheat flour and yogurt), Kımız (a traditional drink of the Turks, made from fermented horse milk), Pekmez (a syrup made of boiled grape juice) and helva made with wheat starch or rice flour, tutmac (noodle soup), yufka (flattened bread), katmer (layered pastry), chorek (ring-shaped buns), bread, clotted cream, cheese, milk and ayran (diluted yogurt beverage), as well as wine.
Social order was maintained by emphasizing "correctness in conduct as well as ritual and ceremony." Ceremonies brought together the scattered members of the society to celebrate birth, puberty, marriage, and death. Such ceremonies had the effect of minimizing social dangers and also of adjusting persons to each other under controlled emotional conditions.
Patrilineally related men and their families were regarded as a group with rights over a particular territory and were distinguished from neighbours on a territorial basis. Marriages were often arranged among territorial groups so that neighbouring groups could become related, but this was the only organizing principle that extended territorial unity. Each community of the Oghuz Turks was thought of as part of a larger society composed of distant as well as close relatives. This signified "tribal allegiance." Wealth and materialistic objects were not commonly emphasized in Oghuz society and most remained herders, and when settled they would be active in agriculture.
Status within the family was based on age, gender, relationships by blood, or marriageability. Males as well as females were active in society, yet men were the backbones of leadership and organization. According to the Book of Dede Korkut which demonstrates the culture of the Oghuz Turks, women were "expert horse riders, archers, and athletes." The elders were respected as repositories of both "secular and spiritual wisdom."
Homeland in Transoxiana
Physical map of Central Asia from the Caucasus in the northwest, to Mongolia in the northeast.
In the 8th century, the Oghuz Turks made a new home and domain for themselves in the area between the Caspian and Aral seas, a region that is often referred to as Transoxiana, the western portion of Turkestan. They had moved westward from the Altay mountains passing through the Siberian steppes and settled in this region, and also penetrated into southern Russia and the Volga from their bases in west China.
In his accredited work titled Diwan Lughat al-Turk, Mahmud of Kashgar, a Turkic scholar of the 11th century, described the Karachuk Mountains which are located just east of the Aral Sea as the original homeland of the Oghuz Turks. The Karachuk mountains are now known as the Tengri Tagh (Tian Shan in Chinese) Mountains, and they are adjacent to Syr Darya.
The extension from the Karachuk Mountains towards the Caspian Sea (Transoxiana) was called the "Oghuz Steppe Lands" from where the Oghuz Turks established trading, religious and cultural contacts with the Abbasid Arab caliphate who ruled to the south. This is around the same time that they first converted to Islam and renounced their shamanist belief system. The Arab historians mentioned that the Oghuz Turks in their domain in Transoxiana were ruled by a number of kings and chieftains.
It was in this area that they later founded the Seljuk Empire, and it was from this area that they spread west into western Asia and eastern Europe during Turkic migrations from the 9th until the 12th century. The founders of the Ottoman Empire were also Oghuz Turks.
Oghuz and Yörüks
Yörük shepherd in the Taurus Mountains.
The Yörük, also Yürüks or Yuruks are a Turkic people ultimately of Oghuz descentneeded, some of whom are still semi-nomadic, primarily inhabiting the mountains of Anatolia and partly Balkan peninsula.Their name derives from the Turkish verb from Turkish dialekt (Çagatay dialekt- yörü "yörümek", but Western Turkish dialekt (Garbi Türkçe) yürü- (yürümek in infinitive), which means "to walk", with the word Yörük or Yürük designating "those who walk, walkers".
The Yörük to this day appear as a distinct segment of the population of Macedonia and Thrace where they settled as early as the 14th century. While today the Yörük are increasingly settled, many of them still maintain their nomadic lifestyle, breeding goats and sheep in the Pindus (Epirus, Greece and southern Albania), the Šar Mountains (Republic of Macedonia), the Pirin and Rhodope Mountains (Bulgaria) and Dobrudja.needed An earlier offshoot of the Yörüks, the Kailars or Kayılar Turks were amongst the first Turkish colonists in Europe, (Kailar or Kayılar being the Turkish name for the Greek town of Ptolemaida which took its current name in 1928) formerly inhabiting parts of the Greek regions of Thessaly and Macedonia. Settled Yörüks could be found until 1923, especially near and in the town of Kozani. The Yörüks are credited with the conversion to Islam in the 18th century, after a period of cohabitation, of a part of the native Meglen Vlachs of Greeceneeded who in 1923 were expelled to Turkey under the terms of the population exchange between the two countries.
Oghuz Turk dynasties
The Ak Koyunlu Confederation in 1478
Seljuks
White Sheep Turcomans
Black Sheep Turcomans
Afsharids
Ottomans
Qajars
Artuqids
Traditional tribal organization
The Great Seljuq Empire in 1092, upon the death of Malik Shah Ineeded
Bozoklar (Brown Arrows)
Kayı (founders of the Ottoman dynasty and Ghaznavids Dynasty and Jandarids)
Bayat (founders of the Qajar dynasty and Dulkadirids Fuzûlî )
Alkaevli
Karaevli
Yazır
Döger (founders of the Artuqid dynasty)
Dodurga
Yaparlı
Afshar(founders of the Afsharid dynasty Nader Shah and Karamanid dynasty )
Kızık
Begdili (founders of the Khwarazmian dynasty )
Kargın
Üçoklar (Three Arrows)
Bayandur (founders of the Ak Koyunlu dynasty and Safavid dynasty )
Pecheneg
Çavuldur Tzachasneeded
Chepni
Salur (founders of the Kara Koyunlu dynasty and Kadi Burhan al-Din and Salgurlular State in Iraq Salar people )
Eymür Karakalpaks
Alayuntlu
Yüreğir (founders of the Ramadanid dynasty)
İgdir
Büğdüz
Yıva
Kınık (founders of the Seljuk Empire
Turcoman & Turkmen
A Turkmen man of Central Asia in traditional clothes, around 1905–1915.
The terms "Turkmen" and "Turcoman" were often used as a designation for the Muslim-Oghuz Turks (Azerbaijanis, Turks of Turkey, Central Asian Turks) in periods of history although other Turkic factions described as Turks (Kumans, Khazars, Uyghurs, etc.), and the ethnic name that the modern Turkmens of Central Asia use to designate their nationality was formed later.
Although a term most commonly used for the Oghuz of Central Asia, the name "Turkmen" or "Turcoman" once applied to Azerbaijanis and the Turks of Turkey as well, distinguishing between other Turks and non-Muslim Turks. Some western books which were written prior to the modern age use the terms "Turcoman" for the descendants of the Oghuz Turks who were not from the Turkmen nationality of Central Asia, which is one of the branches of the Oghuz.
For example, many sources prior to the modern age claim that the largest component of the population of Azerbaijan is composed of "Turcoman tribes." The "Turkmen" reference in history books which is often used for Azerbaijanis and Turks of Turkey simply means "Muslim Turk" or "Muslim western Turk," which means Oghuz Turk.
In Turkey the word "Turkmen" refers to nomadic Turkish tribes (all Muslims), some of whom still continue this lifestyle.
According to the Encyclopædia Britannica the name Turkmen is a synonym of Oghuz, which includes all the Turkish (Turkic) population who live to the southwest of Central Asia:
Turkey
Azerbaijan
Turkmenistan
in other countries:
Afghanistan
Pakistan
Iraq, Syria and other Arab countries
Greece, Cyprus, Bulgaria, Serbia, Moldova and the Republic of Macedonia
Turkish historian Yılmaz Öztuna presents almost the same definition of the name "Turkmen." He labels the Turkmen Oghuz or western Turkish populations as:
Ottomans
Azerbaijan
Turkmen (Turkmenistan)
Literature
Oghuz Turkish literature includes the famous Book of Dede Korkut which was UNESCOs 2000 literacy work of the year, as well as the Oguznama and Köroğlu epics which are part of the literary history of Azerbaijanis, Turks of Turkey and Turkmens. The modern and classical literature of Azerbaijan, Turkey and Central Asia are also considered Oghuz literature, since it was produced by their descendants.
The Book of Dede Korkut is an invaluable collection of epics and stories, bearing witness to the language, the way of life, religions, traditions and social norms of the Oghuz Turks in Azerbaijan, Turkey and Central Asia.
See also
Afshar
Gokturks
Kimek
Oghuz languages
Salar people
Tokuz-Oguzes
Oghuz Khan
Mythology of the Turkic and Mongolian peoples
Timeline of Turks (500-1300)
Notes
^ Grousset, R. The Empire of the Steppes. Rutgers University Press, 1991, p. 148.
^ Grousset, R. The Empire of the Steppes. Rutgers University Press, 1991, p. 186.
^ Hupchick, D. The Balkans. Palgrave, 2002, p. 62.
^ a b Nicolle, David; Angus Mcbride (1990). Attila and the Nomad Hordes. Osprey Publishing. pp. 46–47. ISBN 0-85045-996-6.
^ Lewis, G. The Book of Dede Korkut. Penguin Books, 1974, p. 10.
^ Lewis, p. 9.
^ Torday, L., Mounted Archers: The Beginnings of Central Asian History. The Durham Academic Press, 1997, pp. 220-221.
^ Alstadt, Audrey. The Azerbaijani Turks, p.11. Hoover Press, 1992. ISBN 0-8179-9182-4
^ Bichurin N.Ya., "Collection of information on peoples in Central Asia in ancient times", vol. 1, Sankt Petersburg, 1851, pp. 56-57
^ Taskin V.S., "Materials on history of Sünnu", transl., 1968, Vol. 1, p. 129
^ Oguz entry, Encyclopaedia Britannica Online.
^ The Encyclopedia of Religious Knowledge. (1835) B. B. Edwards and J. Newton Brown. Brattleboro, Vermont, Fessenden & Co., p. 1125.
^ Pritsak O. & Golb. N: Khazarian Hebrew Documents of the Tenth Century, Ithaca: Cornell Univ. Press, 1982.
^ a b Encyclopædia Britannica Eleventh Edition - Macedonia: Races
^ Ptolemaida.net - History of Ptolemaida web page
^ "Some Ottoman genealogies claim, perhaps fancifully, descent from Kayı.", Carter Vaughn Findley, The Turks in World History, pp. 50, 2005, Oxford University Press
^ Kafesoğlu, İbrahim. Türk Milli Kültürü. Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, 1977. page 134
References
Grousset, R., The Empire of the Steppes, 1991, Rutgers University Press
Nicole, D., Attila and the Huns, 1990, Osprey Publishing
Lewis, G., The Book of Dede Korkut, "Introduction", 1974, Penguin Books
Minahan, James B. One Europe, Many Nations: A Historical Dictionary of European National Groups. Greenwood Press, 2000. page 692
Aydın, Mehmet. Bayat-Bayat boyu ve Oğuzların tarihi. Hatiboğlu Yayınevi, 1984. web page
External links
The Book of Dede Korkut (pdf format) at the Uysal-Walker Archive of Turkish Oral Narrative
Similarities between the epics of Dede Korkut and Alpamysh
A page dedicated to Oguz Khan
The Old Turkic Inscriptions.
v t e
Turkic peoples
Ahiska Altays Avars Azeris Balkars Bashkirs Chulyms Chuvashs Crimean Tatars Cumans Dolgans Gagauz Huns Iraqi Turkmen Karachays Crimean Karakalpaks Karapapak Karluks Kazakhs Khakas Khalajs Khazars Khorasani Turks Kızılbaş Kimek Kipchaks Krymchaks Kumandins Kumyks Kyrgyz Naimans Nogais Oghuz Turks Qashqai Salar Shatuo Syrian Turkmens Tatars Telengit Teleuts Tofalar Turgesh Turkish people Turks in Bulgaria Turkish Cypriots Turks in Kosovo Turks in the Republic of Macedonia Turks of Romania Turks of Western Thrace Turkmens Tuvans Uyghur Uzbeks Yakuts Yugur
Wikimedia Commons has media related to: Oghuz Turks
View page ratings
Rate this page
Whats this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)
Submit ratings
Categories: Oghuz TurksHistory of the Turkic peoplesHistory of the Turkish peopleTurkic peoplesTurkic tribes
قس ترکی عثمانی
Oğuzlar, Oğuz Kağan Destanına göre 24 koldan ve Kaşgarlı Mahmudun Divânü Lügatit-Türk eserine göre 22 koldan oluşan Orta Asya kökenli en kalabalık Türk boyu. Günümüzde Türk nüfusunun çoğunluğu Oğuz boyundandır.
Konu başlıkları
Tarih
7. yüzyıl civarında konar-göçer bir yapıyla yer değiştirmeye başlamışlar ve coğrafi olarak Doğu Roma (Bizans) kayıtlarına göre önce Balkanlar’a yayılmışlardır. Oğuzlar, Türkiye, Azerbaycan, Türkmenistan, İran, Irak ve Balkanlar’da (Bulgaristan, Romanya, Yunanistan, Makedonya, Kosova, Sırbistan) yaşayan Türklerin atası sayılmaktadırlar.
Destanlara göre, Oğuzlar Oğuz Hanın 6 oğlu ve onların 4er oğlundan meydana gelmişlerdir. Meydana gelen bu 24 boyun ayrı adı ve unvanları vardır. Bu bölümleme, Oğuz Kağan Efsanesinden kaynaklanmaktadır
Her boyun bir ongunu ve tamgası vardır.
Etimoloji
“Oğuz” daha doğrusu “Oguz” sözünün yapısına dair birçok görüş vardır. Etimoloji açıklamalarından birisi şu şekildedir: Ok+u+z “Oklar; boylar”.
“Oğuz” sözü, kendi orijinal yapısı yanında, tarihte birçok şekilde kullanılmıştır. Bizanslar “Uz” der, Araplar “Guz” der.
Oğuz Kağan Destanına Göre Oğuz Boyları
24 Oğuz boyunu önce iki kolda (Bozoklar ve Üçoklar) daha sonra Oğuz Hanın 6 oğluna ve son olarak da onların 4 oğluna ayırmaktadır. Listelerin kaynakları, Kaşgarlı Mahmud ve 14. yüzyılda yaşayan Reşideddine dayanmaktadır. Reşidüddin 24, Kaşgarlı Mahmut ise 22 boy saymaktadır.
Oğuzlar
Bozoklar
Üçoklar
"Gün Han"
Kayı
Bayat
Alkaevli
Karaevli
"Ay Han"
Yazır
Döğer
Dodurga
Yaparlı
"Yıldız Han"
Avşar
Kızık
Beğdili
Karkın
"Gök Han"
Bayındır
Beçenek
Çavuldur
Çepni
"Dağ Han"
Salur
Eymür
Alayuntlu
Yüreğir
"Deniz Han"
İğdir
Büğdüz
Yıva
Kınık
Ongunu Şahin
Ongunu Kartal
Ongunu Tavşancıl
Ongunu Sungur
Ongunu Uçkuş
Ongunu Çakır
Bozoklar ve Üçoklar
Bu boyların Bozoklar ve Üçoklar olarak ikiye bölünmesi ise daha sonradır. Bu iki ana kol arasında çıkan anlaşmazlıklar, boyların bir kısmının batıya göçmesine neden oldu, bir kısmı da Göktürk Devletinin kurulması ve Ötükeni işgali nedeniyle batıya göçmüştür(6.yy). Kalanlar Göktürk egemenliği altına girmiştir.
630da ilk Göktürk devletinin zayıflayıp Çin kontrolü altına girmesiyle tekrar birleşmeye başlamışlarsa da İkinci Doğu Göktürk Devleti kurulunca fazla direniş gösteremeden tekrar egemenlik altına girdilerbelirtilmeli. (7. yüzyıl sonları). 745 yılında İkinci Doğu Göktürk Devleti de yıkılınca batıya ve Çine göçmüş birçok Oğuz Boyu da Ötükene geri dönerek Kutluk Bilge Kağanın kurduğu Uygur Devleti çatısı altında birleşti. Altayların batısındaki ve Tanrı Dağları bölgesindeki Oğuz toplulukları ise Gök Türklerin batı kolu olan Türgiş ya da Türkeş Kağanlığına bağlı olarak varlıklarını sürdürdüler. 760lı yıllarda bölgeyi ele geçiren Karluk boyunun kurduğu devlette yer aldılar. Bu boyun öncülüğünde Yağma ve Çiğil boylarının da katılımıyla kurulan Karahanlı Devleti içinde Oğuz boyları da vardı. 10. yüzyılda Hazar Denizinin doğusunda Oğuz Yabgu önderliğinde ilk devletlerini kurdularbelirtilmeli. 1000 yılında Kıpçaklar tarafından yıkılan bu devletten sonra Oğuzlar ikiye bölündü, bir kısmı kuzeye giderek bugünkü Kırım, Kazak, Bulgar ve Tatarların atası oldular; bir kısmı da Selçuk bey önderliğinde güneye indiler, İslamı kabul edip İslâm orduları hizmetine girdiler. Doğudaki Oğuz kitlelerinin tarihi başka yönde gelişti. 840 yılında Uygur Devleti Kırgızlar tarafından yıkılınca Oğuzların asıl büyük göçü başladı ve Asyanın dört bir tarafına ama daha çok kitleler halinde batıya göçtüler ve öteki kandaş boylarla birleştiler.
Oğuz kitleleri içinde Kınık boyundan olup, ataları Selçukun adından ötürü Selçuklular olarak anılmaya başlayan bir kol Tuğrul Bey önderliğinde 1038 yılında Irak ve İranda Büyük Selçuklu İmparatorluğunu kurdu. Etrafta dağınık yaşayan diğer Türk boyları da bu İmparatorluğa katıldıbelirtilmeli. 1040da Merv yakınlarındaki Dandanakan Savaşında Gaznelileri yendiler.
Selçuklu egemenliği İran, Horasan, Merv, Irak, Suriye, Güney Kafkasya ve Anadoluda bir asırdan fazla sürdü. Son büyük sultanları Sencerin 1141de Semerkant ile Buhara arasında bulunan Katavan mevkiinde Moğol kökenli Karahıtaylılara yenilmesi ile devlet çözülmeye başladı. 1153te kuzeydoğudan gelen Karahıtaylar ve Karluklar tarafından imparatorluk yıkılınca Oğuzlar dağıldı. Dağılan bu boyların kimi Harzemşahlara bağlandı, kimi Horasana, Kirmana göçtübelirtilmeli, kimileri de daha batıya gidip Iraka, Suriyeye yerleştibelirtilmeli, kimileri de Anadolu Selçuklu Devleti ne katıldı. Bunlardan sonra kurulan Akkoyunlu, Karakoyunlu, Safevi Devletleri, Alemdarlar, Anadolu beylikleri, Osmanlı İmparatorluğu, Suriye, Irak ve Azerbaycanda çeşitli beyliklerde de Oğuz Kağan Destanı mevcuttu.
Göktürkler ve Oğuzlar Vergi memuruna Amga (veya Imga) derlerdi, ve devlet kasasınada Aglık.
Vikisözlükte Oğuz ile ilgili tanım bulabilirsiniz.
Kaynakça
Fazlı Konuş, Selçuklular Bibliyografyası, (Temel Kaynakların Açıklaması ile Beraber), Konya 2006
Referanslar
Ayrıca bakınız
Türkmenler
Türk Boylarının Tamgaları
Oğuz Yabguluğu
Oğuz Han
Selçuklular
Büyük Selçuklu Devleti
Osmanlı İmparatorluğu
Dış bağlantılar
g · t · dOğuzlar
g · t · dTürk halkları
Kategoriler: Oğuz TürkleriTürk mitolojisi
قس چینی
烏古斯人是現在土庫曼人的祖先。起源可追溯到中世紀早期，生活在現今的蒙古和西伯利亞南部的貝加爾湖的牧區游牧部族聯盟，即是九姓烏古斯。
波斯無名氏地理著作《世界境域志》提出在巴尔喀什湖至咸海以北，錫爾河及恩巴河,烏拉尔河下游，現在哈萨克草原，有古茲和烏古斯，組成一個無首領，亙相攻擊的部落聯盟，他们一部分前往伊朗和安納托利亞，建立了塞爾柱帝國；另一卡耶部落，前進至愛琴海邊，成立了鄂圖曼帝國,留在中亞原地的烏古斯人成為現在的土庫曼人。有人說他們最早來自烏揭。他们与突厥只是结盟关系，不是同一民族。他们汗的大帐在伊塞克湖一带。他们的头人叫叶护，王子叫亦纳勒。王子有叫阿德贝格的老师，即是太傅，统军的人叫苏巴什。
烏古斯有箭與公牛、氏族的意思。鄂圖曼人認為他們是烏古斯後人，這說法在官書中一直保留直到亡國。「烏古思」还與一系列的突厥部落有關，在中亚地区团结成一个新的邦联。这个社会政治联盟导致出现了一种新的更大跨部落突厥实体統一在塞爾柱帝國下。烏古思不是一个种族名称，可以翻译成“突厥部落”。“古突厥” ，或“西突厥支部”。「烏古斯」是一个地理和历史的指稱，而不是一个单独民族。烏古斯後來是指土庫曼人、土耳其人、克里米亞鞑靼人與撒拉族，阿塞拜疆人及加告茲人。他们本来有烏古斯叶护國河中以北，后来受钦察人攻击，向西与南移动。最远到了南俄。一些同化于钦察人。
烏古斯在史集中是一可汗，大部分突厥部落也與他有關。他以狼為圖騰。
參見
敕勒
土庫曼人
土耳其人
回鶻
隐藏▲查 · 論 · 編
突厥語民族和族群
仍存在的民族
阿爾泰人 - 阿塞拜疆族 - 巴尔卡尔人 - 巴什基爾人 - 楚瓦什人 - 韃靼人 - 加告兹人 - 哈薩克族 - 哈卡斯人 - 哈拉吉人 - 卡拉恰伊人 - 卡拉卡爾帕克人 - 卡拉帕帕赫人 - 卡什加人 - 克里米亞韃靼人 - 库梅克人 - 柯尔克孜族 - 諾蓋人 - 撒拉族 - 塔塔尔族 - 图瓦人 - 土耳其族 - 土庫曼族 - 维吾尔族 - 乌兹别克族 - 西伯利亞韃靼人 - 雅庫特人 - 裕固族 - 图法拉尔人 - 铁列乌特人 - 索尔人
歷史上的民族
保加尔人 - 基马克人 - 可萨人 - 欽察人 - 沙陀人 - 烏古斯人 - 克烈 - 乃蠻 - 汪古 - 康里 - 葛邏祿 - 突騎施 - 阿兒渾 - 拔悉密 -薛延陀 - 骨利干 - 佩切涅格人
查看条目评分
给本文评分
这是什么？
可信度
客观性
完整性
可读性
我非常了解与本主题相关的知识（可选）
提交评分
1个分类：突厥人
oguz
أوجوز
ایل‌های ترک اوغوز آسیای مرکزی از طریق فلات ایران در عصرهای متفاوتی به آذربایجان و آناتولی مهاجرت کردند. این مهاجرت‌ها که پیش از سلجوقیان آغاز شده بود تا پس از حمله مغول ادامه داشت.
همبستگی اوغوزها با سایر اقوام ترک
درباره ٔ همبستگی‌های زبانشناسی و نژادشناسی اوغوزها با سایر اقوام ترک عقاید مختلف است. در دائرةالمعارف اسلام درباره طوایف نه گانه اوغوز، چنین آمده: غز لغت تازی است که به قبیله ٔ ترکان اوغوز اطلاق می‌شود. ظاهراً قوم بزرگی که در قرن ششم همه ٔ قبایل ساکن چین تا دریای سیاه را به صورت امپراطوری واحدی از صحرانشینان درآورد، بدین نام خوانده شده‌است. این قوم از طوایف متعدد مرکب بوده‌اند که از جهت کثرت عدد خانواده و وسعت اراضی با یکدیگر اختلاف بسیار داشته‌اند و مهمترین این طوایف عبارت بودند از طوایف نه گانه اغوز (تغز اوغز): اغوز، اویرات، آرلاد، جلایر، تاتار، قنقرات، قیات، کرائیت و مغول.
نه قبیله اغوز
در نوشته‌های قرن هشتم اورخون هم از این قوم به نام تغز اوغوز (نُه اوغز) یاد شده‌است، بنابراین به نه قبیله اغوز، اویرات، آرلاد، جلایر، تاتار، قنقرات، قیات، کرائیت و مغول تقسیم می‌شدند. نخست این قبایل باج گزار و فرمانبردار پادشاهان چین شمالی بودند. اولین کس که توانست یوغ بندگی و فرمانبرداری را بشکند «یسوگای» (یسوگئی) پدر چنگیز رئیس طایفه ٔ قیات بود.{مدرک} وی نه تنها توانست عده‌ای از طوایف مغول را به اطاعت درآورد، بلکه بعضی از طوایف تاتار را در مشرق منهزم ساخت و در جنگهای طوائف کرائیت نیز شرکت کردو پادشاه آن قوم را در برابر دشمنانش تقویت نمود و با او طرح اتحاد و برادری ریخت. پسر بزرگتر یسوگای که «تموجین» نام داشت، یعنی «آهنین» بعد از مرگ پدر جانشین وی شد و بزودی کلیه ٔ قبایل مغول و تاتار را تحت اطاعت درآورد و حتی بر قبایل مسیحی کرائیت نیز غلبه یافت و به «چنگیزخان» مشهور گردید. چنگیز در حدود ۶۰۰ هَ. ق. قبایل عیسوی «نایمان» را منقاد خود کرد و در سال ۶۰۳ هَ. ق. قوم «قرقیز» و پس از آن طوایف «ایغور» را به اطاعت درآورد. بعدها همه این اقوام را بنابر تسمیه ٔ جزء بر کل ابتدا تاتار و سپس مغول نامیدند.{مدرک}
نقل مسلمانان از اغوز
آنچه نویسندگان مسلمان دوره‌های بعد درباره ٔ اوغوزخان و بیست و چهار قبیله ٔ اوغوز نقل کرده‌اند، از تاریخ غازانی است، بخصوص مورد تواریخ آل سلجوق، که مؤلف آن بلندپروازیهای خیالی چنگیزخان را از تاریخ غازانی گرفته و فقط اوغوزخان را به جای چنگیزخان نهاده، نمونه ٔ خوبی از این اقتباس است. یک دانشمند ترک که در اثر این تحریف دچار اشتباه شده نظر داده‌است که «مجموعه ٔ قوانین ترکان اوغوز» «مبنای یاسای معروف چنگیزخان» را برای ما به جای گذارده‌است. همچنین بین ترکمانان دریای خزر، اوزخان (به جای اوغوزخان) تا قرن نوزدهم میلادی به عنوان جد قومشان معروف بود.
زبانشناسی
از نظر زبانشناسی اُغوز یا شاخه جنوبی زبانهای ترکتبار، شامل زبانهای ترکمنی، ترکی استانبولی، آذربایجانی، ترکی افشار، کریم تاتار، قشقایی و ترکی خراسان می‌باشد.
جستارهای وابسته
فهرست قبایل اغوز
کتاب دده‌قورقود
منبع
↑ غز در لغت نامه دهخدا
ن • ب • و
مردمان ترکتبار
آوارهای • ازبک • اویغور • اغوز • ایل افشار • باشقیر • بالکارها • تورگش • تلنگیت‌ها • ترکمن • چولیم • مردم چواش • مردمان ترکیه • مردمان آذری • تاتار • ترکان سوریه • ترک‌های خراسان • توان‌ها • گاگااوز • ترکمن‌های عراق • ترک‌های کوزوو • کریمه • کریمچاکی • کومان • خلج • بیات • قشقایی • قوم سالار • قزاق • قومیقی • قره‌پاپاق • قره‌چای‌ها • قزلباش • قره‌قالپاق • خزرها • مردم‌قپچاق • خاکاس‌ها • خلخ • دولگان • هون • ترک‌های رومانی • ترک‌های بلغارستان • ترک‌های قبرس • ترک‌های جمهوری مقدونیه • ترک‌های غرب تراکیه
رده‌های صفحه: اغوزهااقوام ترکتبار
قس ترکی آذری
Oğuz türkləri - 24 Oğuz boyundan ibarət olub, Xəzər dənizinin şərqindən Ceyhun (Amudərya) çayına qədər ərazidə yerləşmişdilər. Oğuz Türkləri 950-ci ildən İslam dinini qəbul etməyə başladılar.
Oğuz adına ilk dəfə Yenisey Kitabələrində rast gəlinməkdədir. Oğuzlar,Türkiyə, Balkanlar, Azərbaycan, İran, İraq və Türkmənistanda yaşayan Türklərin ataları olan böyük bir Türk boyudur. Oğuzlara, Türkmənlər də deyilir.
Oğuz sözünün kökü ilə əlaqədar müxtəlif fikirlər irəli sürülmüşdür. Sözün boy, qəbilə mənasını verən "Ox" və çoxluq əlavəsi olan "z"in birləşməsindən "Oxuq" (oxlar, qoylar) mənasında olduğu irəli sürüldüyü kimi, oyrat (haşarı, yaramaz) sözünün sinonimi olduğunu iddia edənlər də vardır. Bu söz, Anadolu ləhcəsində "həlim, səlim, ciddi" mənalarında da istifadə edilməkdədir. Ərəb qaynaqlarında isə "guz" və ya "uz" şəklində keçməkdədir. İlk zamanlar İç və Dış adlarıyla iki ana qola ayrılmış olan Oğuzlar, daha sonrakı dövrlərdə, Doqquz Oğuz, Altı Oğuz, Üç Oğuz adlarında boylara da ayrıldılar. Oğuzlar, iyirmi dörd boydan meydana gəlmişdi. Bunlardan on ikisi İç, on ikisi Dış qoluna bağlı idi. Oğuz Boylarının nəsli, adı Oğuz Xanla bağlıdır Oğuz Xanın Gün Xan, Ay Xan, Ulduz Xan, Göy Xan, Dağ Xan, Dəniz Xan adlarında altı oğulu vardır. Oğuz Xanın hər oğulunun da dörd oğlu olub. Oğuz Xanın altı oğulundan olan 24 nəvəsi 24 Oğuz Boyunu meydana gətirmişdir. Bütün dünyaya yayılan Oğuzlar, bu 24 boya söykənir.
Sağ qolu təşkil edən Dış Oğuzlar
Gün-Xan
Oğulları:
-Kayı Xan: "Möhkəm, bərk" mənasındadır. Üç qitə və yeddi dənizə altı yüz ildən çox hakim olan Osmanlı sülaləsi bu boydandır.
-Bayat: "Dövlətli, neməti, bol" mənasındadır. Maraş və ətrafına hakim olan Dulkadiroğulları, İranda Qaçarlar, Xorasanda Quru Bayatlar, Maku və Doğubəyazit xanları, Kərkük Türkmənlərinin çoxu, bu boydandır. 1480-ci ildə “Dədə Qorqud” kitabını yazan (İslam dini dünya görüşü ilə üzünü köçürən ) Təbrizli Həsən və məşhur şair Füzuli bu boydandır.
-Alka-Evli: "Hara varsa müvəffəqiyyət göstərər" mənasındadır. Türkiyə və Azərbaycandakı Alaca, Alacalılar adı daşıyan yerlər bu boyun xatirəsidir.
Quru-Evli: "Quru otaqlı (çadırlı)" mənasındadır. Qaralayar və qurulu kimi coğrafi yer adları bunlardan qalmışdır.
Ay-Xan
Oğulları:
-Yazar: "Çox ölkəyə hakim" mənasındadır. Yabgu dövründəki Yenibənt Yabguları, Qərb Türkistandakı Cend Əmrləri, quru-Daş deyilən Xorasan Yazarları, Ahıskadan aşağı Müalicə boyundakı Azgur-Et (Azgur Yurdu) Qalası, Kürmanç Kürdlərinin Üzvün Boyu, Toroslardaki Gündüzoğulları Xanədanı bu boydandır.
-Tokar (Dögər): "Dürüp toplar" mənasındadır. Yenikəndli Vəzir Ayıdır, Harput-Diyarbəkir-Mardin hakimləri, Ardıqlılar, Sincar-Siverek, Suruç arasında hakim köhnə Caber Bəyləri, Məmluklər dövründə Hələb Döğərləri, bu günki Mardin-Urfa arasında iyirmi dörd oymaqlı Kürd Döğərləri, Xəzər Dənizi şərqindəki Saka Boyu Takharlar; Şavşatdakı Hörən qala, To-Kharis və Malatyanın Tokharis bucağı, Dağıstandakı Digor və Qars və Arpaçay sağındakı Digor qəzası bu boydan xatirədir.
-Doburka: "Ölkə almaq və xanlıq etmək" mənasındadır. Sivas şərqindəki Tödürgələr bu boydandır.
-Yaparlu: "Müşk qoxulu" mənasındadır. Zaza Çarekliler və müşk ticarəti edən Yaparu Oymağı bu boydandır. Yaparu Oymağının Ağqoyunlu və Giraylı məscidlərinin mehrab divar xərcinə bu gözəl ətriyyatdan qatdıqlarından hələ xoş iy verməkdədir. Diyarbəkir və Krımda xatirələri vardır.
Ulduz Xan
Oğulları:
-Afşar: "Çevik və vəhşi heyvan ovuna həvəsli" mənasındadır. Hazistan Bəyləri, Konyadakı Karamanoğulları, İrandakı Avşarlı Nadir Şah və xanədanı, Ürmiyə və Xorasan Afşarları bu boydandır.
-Kızık: "Qadağanda çox ciddi və qüvvətli" mənasındadır. Qaziantəp, Hələb və Ankara ətrafındakı Kızıklar, Şərq Gürcüstanda və Şirvan qərbindəki düzənliyə Kızık adını verənlər bu boydandır.
-Bəydili: "Ulular kimi əziz" mənasındadır. Xarəzmşahlar, Bəydililer, Kürmanç Badılları bu boydandır.
-Kargın: "Daşqın və doyurucu" mənasındadır. Ağqoyunlu-Dulkadiroğlu və Hələb-Hatay bölgəsindəki Kargunlar, Şərq Anadolu və Azərbaycandakı yazda əriyən qar suları ilə qopan sel və su qabarmasına da Kargın deyilməsi bu boyun adındandır.
Sol qolu təşkil edən İç Oğuzlar
Göy Xan
Oğulları:
-Mütərəqqi: "Hər vaxt nemətlə dolu yer" mənasındadır. Ağqoyunlular sülaləsi, İzmirdən Azərbaycandakı Gəncəyə qədər Mütərəqqi adlı yerlər bu boydan gəlir.
-Peçeneq: "Yaxşı çalışqan, çalışqan" mənasındadır. Qaradəniz şimalı ilə Balkan Yarımadasına köçən və Bizanslılardan ayrılaraq Səlcuqlar tərəfinə keçən Peçenekler, Dəclə Kürmançlarının iki ana qolundan cənubdakı Beçene Qolu, ankara-Çukurova Halep bölgələrindəki Türkmən oymaqlarından Peçenekler bu boydandır.
-Çavuldur: "Məşhur, şərəfli" mənasındadır. Türkmənistanda Manqışlak Çavuldurları, Çorum ətrafındakı Çavuldur və Anadoludakı Çovdar Türkmən oymaqları, Ərzurum və ətrafındakı Çoxundur adlı kəndlər bu boyun adından gəlməkdədir.
-Çepni: "Düşməni harada görsə döyüşüb dərhal çarpan, vuran və sürətli döyüşən" mənasındadır. Rize-Sinop arasındakı çox usta dəmirçi Çepniler və Çebiler, Kırşehir, manisa-Balıkəsir ətrafındakı və Qars ilə Van bölgələrində Türkmən Oymağı Çepniler var.
Dağ Xan
Oğulları:
-Salur: "Çatdığı yerdə qılınc və çomağı ilə iş görər" mənasındadır. Qars və Ərzurum hakimi Salur Qazan Xan Sülaləsi, sivas-Kaysəri hökmdarı alim və şair Qazı Burhanəddin Əhməd və Dövləti, Fars Atabəyləri, Salcuqlar, Xorasandakı təkə-Yomurt və Sarıq adlı Türkmənlərin çoxu bu boydandır.
-Eymur: "Çox yaxşı və zəngin" mənasındadır. Ağqoyunlu, Dulkadirli və Hələb Türkmənləri içindəki İmirlü oymaqları, Dəli ol və Tiflisdəki yaxşı xalçaçı və keçəçi Tərəkəmə Oymağı bu boydandır.
-Ala-Yundlu: "Alaca atlı, heyvanları yaxşı" mənasındadır. Yonca sözü bu boyun xatirəsidir.
-Yüregir: "Daim yaxşı iş və nizam qurucu" mənasındadır. Orta Toros və Çukurova iç oğuz türkmənlərinin çoxu, Adanadakı Ramazanoğulları bu boydandır.
Dəniz Xan
Oğulları:
-Iğdır: "İgidlik, böyüklük" mənasındadır. Bozdoğanlı Oymağı, Anadoluda yüzlərlə yer adı buraxan İğdirler, İranda böyük Kaşkay-Eli içindəki İğdirler və Iğdır adı, bu boyun xatirəsidir.
-Büğdüz: "Hər kəsə təvazö göstərər və xidmət edər mənasındadır. Dəclə Kürdləri bəyi olub, Həzrəti Peyğəmbərə elçi gedən (622-623 illəri arasında Mədinəyə çatan), Bogduz-Aman Xanədanı nümayəndəsi və Kürmançın iki ana qolundan olan Boğlular, Yenikənd-Yabgularından onuncu əsrdəki Şahməlikin Atabəyisi olan Quzulu, Hələb Türkmənlərindən Büğdüzler bu boydandır.
-Yıva: "Dərəcəsi hamısından üstün" mənasındadır. Böyük Səlcuqlu Sultanı Məlikşah (1072-1092) dövründə Suriya və Fələstini fəth edən Atsız Bəy, 12-ci əsrdə Həmədan qərbində Cəbəl bölgəsi hakimləri Berçemeoğullar, avropalıları Hələb ətrafında məğlub edən Yaruk Bəy, Güney-Azerbaycandakı Kaçarlu-Yıva Oymağı bu boydandır.
-Kınık: "Hər yerdə əziz, möhtərəm" mənasındadır. Böyük və Anadolu Səlcuqlu dövlətləri, Orta Toroslardaki iç oğuz Türkmənləri, Ankara və Aydındakı Kınık Oymaqları bu boydandır.
Həmçinin bax
Oğuz dövləti
İstinadlar
Azərbaycan Tarix Portalı: Altay Məmmədov-Kəngərlər.-Bakı: Azərnəşr, 1996.- 131 səh.
Mənbə
Etnos ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriyalar: Vikipediya:Vikiləşdiriləcək məqalələrEtnos qaralamalarıOğuzlarAzərbaycanla bağlı tayfa və qəbilələrTürk mifologiyası
قس عربی
الأوغوز أو الغز من الفروع الرئیسیة للاقوام الترکیة یعتبرون اجداد الاتراک الجنوب غربیین الذی تضم اتراک ترکیا وقبرص والبلقان والیونان وبلغاریا وترکمانستان. یعتبر الاوغز مؤسسی عدد من الممالک والامبراطوریات المشهورة کالسلاجقة والعثمانیون.
کلمة الاوغوز مشتقة من کلمة السهم وقد استخدم السلاجقة هذا الرمز حیث کان رایتهم تحمل صورة قوس وسهم. یعتبر منطقة الاورال والالطای فی آسیا الوسطى بمثابة الوطن الام للاوغوز. اطلقت تسمیة الترکمان على الاوغوز الذین دخلوا الإسلام وهی مشتقة من کلمتین ترک ومن وتعنی بالعربیة اهل الترک أو ترکیلمصدر ومن أشهر قبائلهم فی العراق قبیلة بیات التی ما زالت تقطن فی شمال وشرق بغداد وکانت أولى القبائل الترکیة التی زحفت نحو بغداد أثناء المد المغولی نحو مرکز الحضارة الإسلامیة.
هذه بذرة مقالة عن مجموعة عرقیة تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفان: بذرة مجموعات عرقیةأتراک
قس انگلیسی
The Turkmen also known as Oguzes (a linguistic term designating the Western Turkic or Oghuz languages from the Oghur languages) were a historical Turkic tribal confederation conventionally named Oghuz Yabgu State in Central Asia during the early medieval period. The name Oguz is a Common Turkic word for "tribe". The Oguz confederation migrated westard from the Jeti-su area after aconflict with Karluk branch of Uigurs. The founders of the Ottoman Empire were decedents of the Oguz Yabgu State.
In the 9th century, the Oguzes from the Aral steppes drove Bechens from the Emba and Ural River region toward the west. In the 10th century they inhabited the steppe of the rivers Sari-su, Turgai, and Emba to the north of Lake Balkhash of modern day Kazakhstan. A clan of this nation, the Seljuks, embraced Islam and in the 11th century entered Persia, where they founded the Great Seljuk Empire. Similarly, in the 11th century a Tengriist Oghuz clan—referred to as Uzes or Torks in the Russian chronicles—overthrew Pecheneg supremacy in the Russian steppe. Harried by another Turkic horde, the Kipchaks—a branch of the Kimaks of the middle Irtysh or of the Ob—these Oghuz penetrated as far as the lower Danube, crossed it and invaded the Balkans, where they were either crushed or struck down by an outbreak of plague, causing the survivors either to flee or to join the Byzantine imperial forces as mercenaries (1065).
Asia in 600 AD
The Oghuz seem to have been related to the Pechenegs, some of whom were clean-shaven and others of whom had small goatee beards. According to the book Attila and the Nomad Hordes, "Like the Kimaks they set up many carved wooden funerary statues surrounded by simple stone balbal monoliths." The authors of the book go on to note that "Those Uzes or Torks who settled along the Russian frontier were gradually Slavicized though they also played a leading role as cavalry in twelfth and early thirteenth century Russian armies where they were known as Black Hats.... Oghuz warriors served in almost all Islamic armies of the Middle East from the eleventh century onwards, in Byzantium from the ninth century, and even in Spain and Morocco." In later centuries, they adapted and applied their own traditions and institutions to the ends of the Islamic world and emerged as empire-builders with a constructive sense of statecraft.
Linguistically, the Oghuz are listed together with the old Kimaks of the middle Yenisei of the Ob, the old Kipchaks who later emigrated to southern Russia, and the modern Kirghiz in one particular Turkic group, distinguished from the rest by the mutation of the initial y sound to j (dj).
"The term Oghuz was gradually supplanted among the Turks themselves by Türkmen, Turcoman, from the mid tenth century on, a process which was completed by the beginning of the thirteenth."
"The Ottoman dynasty, who gradually took over Anatolia after the fall of the Seljuks, toward the end of the thirteenth century, led an army that was also predominantly Oghuz."
Petroglyphs from Zavkhan Province, Mongolia, depicting Göktürks (6th-8th century).
Contents
Origins
Main article: Origin of the Turks
"In 178-177 BC, the Xiongnu shan-yü Mao-tun subdued a people called Hu-chieh, west of Wu-sun. The early pronunciation of this transliteration suggests that they were ancestors of Oghur/Oghuz." They were certainly related to the Chinese tribes of the east.
A head of Dede Korkut in Baku.
The original homeland of the Oghuz, like other Turks, was the Ural-Altay region of Central Asia, which has been the domain of Turkic peoples since antiquity. Although their mass-migrations from Central Asia occurred from the 9th century onwards, they were present in areas west of the Caspian Sea centuries prior, although smaller in numbers and perhaps living with other Turks.needed For example, the Book of Dede Korkut, the historical epic of the Oghuz Turks, was written from the ninth and tenth centuries.
According to many historians, the usage of the word "Oghuz" is dated back to the advent of the Huns (220 BC). The title of "Oghuz" (Oguz Khan) was given to Mau-Tun, the founder of the Hun Empire, which is often considered the first Turkic political entity in Central Asia.
Also in the 2nd century BC, a Turkic tribe called O-kut or Wuqi 呼揭, 呼得, 乌揭, 乌护 who were described as a western enemy of the Huns (referred to in Chinese sources, Shiji, 110 and Suishu, 84) were mentioned in the area of the Irtysh River, in present-day Lake Zaysan. It must be noted that the Greek sources used the name Oufi (or Ouvvi) to describe the Oghuz Turks, a name they had also used to describe the Huns centuries earlier.needed
A number of tribal groupings bearing the name Oghuz, often with a numeral representing the number of united tribes in the union, are noted.
Reverse side of Azerbaijani manat showing the old Turkic script.
The mention of the "six Oghuz tribal union" in the Turkic Orhun inscriptions (6th century) pertains to the unification of the six Turkic tribes which became known as the Oghuz. This was the first written reference to Oghuz, and was dated to the period of the Göktürk empire. The Oghuz community gradually grew larger, uniting more Turkic tribes prior and during the Göktürk establishment.
Prior to the Göktürk state, there are references to the Sekiz-Oghuz ("eight-Oghuz") and the Dokuz-Oghuz ("nine-Oghuz") union. The Oghuz Turks under Sekiz-Oghuz and the Dokuz-Oghuz state formations ruled different areas in the vicinity of the Altay mountains. During the establishment of the Göktürk state, Oghuz tribes inhabited the Altay mountain region and also lived in northeastern areas of the Altay mountains along the Tula River. They were also present as a community near the Barlik River in present-day northern Mongolia.
Their main homeland and domain in the ensuing centuries was the area of Transoxiana, in western Turkestan.
This land became known as the "Oghuz steppe," which is an area between the Caspian and Aral Seas. Ibn al-Athir, an Arab historian, declared that the Oghuz Turks had come to Transoxiana in the period of the caliph Al-Mahdi in the years between 775 and 785. In the period of the Abbasid caliph Al-Mamun (813–833), the name Oghuz starts to appear in the works of Islamic writers. By 780, the eastern parts of the Syr Darya were ruled by the Karluk Turks and the western region (Oghuz steppe) was ruled by the Oghuz Turks.
Turkic history
According to other records, Togarmah is regarded as the ancestor of the Turkic peoples. For example, The French Benedictine monk and scholar Calmet (1672–1757) places Togarmah in Scythia and Turcomania (in the Eurasian Steppes and Central Asia). Also in his letters, King Joseph ben Aaron, the ruler of the Khazars, writes:
"You ask us also in your epistle: "Of what people, of what family, and of what tribe are you?" Know that we are descended from Noachs son Japhet, through his son Gomer trough his son Togarmah. I have found in the genealogical books of my ancestors that Togarmah had ten sons. These are their names:
the eldest was Ujur (Agiôr - Uyghur),
the second Tauris (Tirôsz - Tauri),
the third Avar (Avôr - Avar),
the fourth Uauz (Ugin - Oghuz),
the fifth Bizal (Bizel - Pecheneg),
the sixth Tarna,
the seventh Khazar (Khazar),
the eighth Janur (Zagur),
the ninth Bulgar (Balgôr - Bulgar),
the tenth Sawir (Szavvir/Szabir - Sabir)."
In Jewish sources too Togarmah is listed as the father of the Turkic peoples: The medieval Jewish scholar: Joseph ben Gorion lists in his Josippon the ten sons of Togarma as follows:
Kozar (the Khazars)
Pacinak (the Pechenegs)
Aliqanosz (the Alans)
Bulgar (the Bulgars)
Ragbiga (Ragbina, Ranbona)
Turqi (possibly the Kökturks)
Buz (the Oghuz)
Zabuk
Ungari (either the Hungarians or the Oghurs/Onogurs)
Tilmac (Tilmic/Tirôsz - Tauri)."
In the Chronicles of Jerahmeel, they are listed as:
Cuzar (the Khazars)
Pasinaq (the Pechenegs)
Alan (the Alans)
Bulgar (the Bulgars)
Kanbinah
Turq (possibly the Kökturks)
Buz (the Oghuz)
Zakhukh
Ugar (either the Hungarians or the Oghurs/Onogurs)
Tulmes (Tirôsz - Tauri)
Another medieval rabbinic work, the Book of Jasher, further corrupts these same names into:
Buzar (the Khazars)
Parzunac (the Pechenegs)
Balgar (the Bulgars)
Elicanum (the Alans)
Ragbib
Tarki (the Kökturks)
Bid (the Oghuz)
Zebuc
Ongal (Hungarians or Oghurs/Onogurs)
Tilmaz (Tirôsz - Tauri).
In Arabic records, Togormas tribes are these:
Khazar (the Khazars)
Badsanag (the Pechenegs)
Asz-alân (the Alans)
Bulghar (the Bulgars)
Zabub
Fitrakh (Kotrakh?) (Ko-etrakh. Etrakh means turks Gokturks)
Nabir
Andsar (Ajhar)
Talmisz (Tirôsz - Tauri)
Adzîgher (Adzhigardak?).
The Arabic account however, also adds an 11th clan: Anszuh.
Yet another tradition of the sons of Togarmah appears in Pseudo-Philo, where their names are said to be "Abiud, Saphath, Asapli, and Zepthir". The Chronicles of Jerahmeel, in addition to giving the above names from Yosippon, elsewhere lists Togarmahs sons similarly as "Abihud, Shafat, and Yaftir".
Social units
Turkmen woman at the entrance to a yurt in Turkestan; 1911 picture by Prokudin-Gorskii
The militarism that the Oghuz empires were very well known for was rooted in their centuries-long nomadic lifestyle. In general they were a herding society which possessed certain military advantages that sedentary societies did not have, particularly mobility. Alliances by marriage and kinship, and systems of "social distance" based on family relationships were the connective tissues of their society.
In Oghuz traditions, "society was simply the result of the growth of individual families". But such a society also grew by alliances and the expansion of different groups, normally through marriages. The shelter of the Oghuz tribes was a tent-like dwelling, erected on wooden poles and covered with skin, felt, or hand-woven textiles, which is called a yurt.
Their cuisine included yahni (stew), kebabs, Toyga çorbası (lit. "wedding soup;" a soup made from wheat flour and yogurt), Kımız (a traditional drink of the Turks, made from fermented horse milk), Pekmez (a syrup made of boiled grape juice) and helva made with wheat starch or rice flour, tutmac (noodle soup), yufka (flattened bread), katmer (layered pastry), chorek (ring-shaped buns), bread, clotted cream, cheese, milk and ayran (diluted yogurt beverage), as well as wine.
Social order was maintained by emphasizing "correctness in conduct as well as ritual and ceremony." Ceremonies brought together the scattered members of the society to celebrate birth, puberty, marriage, and death. Such ceremonies had the effect of minimizing social dangers and also of adjusting persons to each other under controlled emotional conditions.
Patrilineally related men and their families were regarded as a group with rights over a particular territory and were distinguished from neighbours on a territorial basis. Marriages were often arranged among territorial groups so that neighbouring groups could become related, but this was the only organizing principle that extended territorial unity. Each community of the Oghuz Turks was thought of as part of a larger society composed of distant as well as close relatives. This signified "tribal allegiance." Wealth and materialistic objects were not commonly emphasized in Oghuz society and most remained herders, and when settled they would be active in agriculture.
Status within the family was based on age, gender, relationships by blood, or marriageability. Males as well as females were active in society, yet men were the backbones of leadership and organization. According to the Book of Dede Korkut which demonstrates the culture of the Oghuz Turks, women were "expert horse riders, archers, and athletes." The elders were respected as repositories of both "secular and spiritual wisdom."
Homeland in Transoxiana
Physical map of Central Asia from the Caucasus in the northwest, to Mongolia in the northeast.
In the 8th century, the Oghuz Turks made a new home and domain for themselves in the area between the Caspian and Aral seas, a region that is often referred to as Transoxiana, the western portion of Turkestan. They had moved westward from the Altay mountains passing through the Siberian steppes and settled in this region, and also penetrated into southern Russia and the Volga from their bases in west China.
In his accredited work titled Diwan Lughat al-Turk, Mahmud of Kashgar, a Turkic scholar of the 11th century, described the Karachuk Mountains which are located just east of the Aral Sea as the original homeland of the Oghuz Turks. The Karachuk mountains are now known as the Tengri Tagh (Tian Shan in Chinese) Mountains, and they are adjacent to Syr Darya.
The extension from the Karachuk Mountains towards the Caspian Sea (Transoxiana) was called the "Oghuz Steppe Lands" from where the Oghuz Turks established trading, religious and cultural contacts with the Abbasid Arab caliphate who ruled to the south. This is around the same time that they first converted to Islam and renounced their shamanist belief system. The Arab historians mentioned that the Oghuz Turks in their domain in Transoxiana were ruled by a number of kings and chieftains.
It was in this area that they later founded the Seljuk Empire, and it was from this area that they spread west into western Asia and eastern Europe during Turkic migrations from the 9th until the 12th century. The founders of the Ottoman Empire were also Oghuz Turks.
Oghuz and Yörüks
Yörük shepherd in the Taurus Mountains.
The Yörük, also Yürüks or Yuruks are a Turkic people ultimately of Oghuz descentneeded, some of whom are still semi-nomadic, primarily inhabiting the mountains of Anatolia and partly Balkan peninsula.Their name derives from the Turkish verb from Turkish dialekt (Çagatay dialekt- yörü "yörümek", but Western Turkish dialekt (Garbi Türkçe) yürü- (yürümek in infinitive), which means "to walk", with the word Yörük or Yürük designating "those who walk, walkers".
The Yörük to this day appear as a distinct segment of the population of Macedonia and Thrace where they settled as early as the 14th century. While today the Yörük are increasingly settled, many of them still maintain their nomadic lifestyle, breeding goats and sheep in the Pindus (Epirus, Greece and southern Albania), the Šar Mountains (Republic of Macedonia), the Pirin and Rhodope Mountains (Bulgaria) and Dobrudja.needed An earlier offshoot of the Yörüks, the Kailars or Kayılar Turks were amongst the first Turkish colonists in Europe, (Kailar or Kayılar being the Turkish name for the Greek town of Ptolemaida which took its current name in 1928) formerly inhabiting parts of the Greek regions of Thessaly and Macedonia. Settled Yörüks could be found until 1923, especially near and in the town of Kozani. The Yörüks are credited with the conversion to Islam in the 18th century, after a period of cohabitation, of a part of the native Meglen Vlachs of Greeceneeded who in 1923 were expelled to Turkey under the terms of the population exchange between the two countries.
Oghuz Turk dynasties
The Ak Koyunlu Confederation in 1478
Seljuks
White Sheep Turcomans
Black Sheep Turcomans
Afsharids
Ottomans
Qajars
Artuqids
Traditional tribal organization
The Great Seljuq Empire in 1092, upon the death of Malik Shah Ineeded
Bozoklar (Brown Arrows)
Kayı (founders of the Ottoman dynasty and Ghaznavids Dynasty and Jandarids)
Bayat (founders of the Qajar dynasty and Dulkadirids Fuzûlî )
Alkaevli
Karaevli
Yazır
Döger (founders of the Artuqid dynasty)
Dodurga
Yaparlı
Afshar(founders of the Afsharid dynasty Nader Shah and Karamanid dynasty )
Kızık
Begdili (founders of the Khwarazmian dynasty )
Kargın
Üçoklar (Three Arrows)
Bayandur (founders of the Ak Koyunlu dynasty and Safavid dynasty )
Pecheneg
Çavuldur Tzachasneeded
Chepni
Salur (founders of the Kara Koyunlu dynasty and Kadi Burhan al-Din and Salgurlular State in Iraq Salar people )
Eymür Karakalpaks
Alayuntlu
Yüreğir (founders of the Ramadanid dynasty)
İgdir
Büğdüz
Yıva
Kınık (founders of the Seljuk Empire
Turcoman & Turkmen
A Turkmen man of Central Asia in traditional clothes, around 1905–1915.
The terms "Turkmen" and "Turcoman" were often used as a designation for the Muslim-Oghuz Turks (Azerbaijanis, Turks of Turkey, Central Asian Turks) in periods of history although other Turkic factions described as Turks (Kumans, Khazars, Uyghurs, etc.), and the ethnic name that the modern Turkmens of Central Asia use to designate their nationality was formed later.
Although a term most commonly used for the Oghuz of Central Asia, the name "Turkmen" or "Turcoman" once applied to Azerbaijanis and the Turks of Turkey as well, distinguishing between other Turks and non-Muslim Turks. Some western books which were written prior to the modern age use the terms "Turcoman" for the descendants of the Oghuz Turks who were not from the Turkmen nationality of Central Asia, which is one of the branches of the Oghuz.
For example, many sources prior to the modern age claim that the largest component of the population of Azerbaijan is composed of "Turcoman tribes." The "Turkmen" reference in history books which is often used for Azerbaijanis and Turks of Turkey simply means "Muslim Turk" or "Muslim western Turk," which means Oghuz Turk.
In Turkey the word "Turkmen" refers to nomadic Turkish tribes (all Muslims), some of whom still continue this lifestyle.
According to the Encyclopædia Britannica the name Turkmen is a synonym of Oghuz, which includes all the Turkish (Turkic) population who live to the southwest of Central Asia:
Turkey
Azerbaijan
Turkmenistan
in other countries:
Afghanistan
Pakistan
Iraq, Syria and other Arab countries
Greece, Cyprus, Bulgaria, Serbia, Moldova and the Republic of Macedonia
Turkish historian Yılmaz Öztuna presents almost the same definition of the name "Turkmen." He labels the Turkmen Oghuz or western Turkish populations as:
Ottomans
Azerbaijan
Turkmen (Turkmenistan)
Literature
Oghuz Turkish literature includes the famous Book of Dede Korkut which was UNESCOs 2000 literacy work of the year, as well as the Oguznama and Köroğlu epics which are part of the literary history of Azerbaijanis, Turks of Turkey and Turkmens. The modern and classical literature of Azerbaijan, Turkey and Central Asia are also considered Oghuz literature, since it was produced by their descendants.
The Book of Dede Korkut is an invaluable collection of epics and stories, bearing witness to the language, the way of life, religions, traditions and social norms of the Oghuz Turks in Azerbaijan, Turkey and Central Asia.
See also
Afshar
Gokturks
Kimek
Oghuz languages
Salar people
Tokuz-Oguzes
Oghuz Khan
Mythology of the Turkic and Mongolian peoples
Timeline of Turks (500-1300)
Notes
^ Grousset, R. The Empire of the Steppes. Rutgers University Press, 1991, p. 148.
^ Grousset, R. The Empire of the Steppes. Rutgers University Press, 1991, p. 186.
^ Hupchick, D. The Balkans. Palgrave, 2002, p. 62.
^ a b Nicolle, David; Angus Mcbride (1990). Attila and the Nomad Hordes. Osprey Publishing. pp. 46–47. ISBN 0-85045-996-6.
^ Lewis, G. The Book of Dede Korkut. Penguin Books, 1974, p. 10.
^ Lewis, p. 9.
^ Torday, L., Mounted Archers: The Beginnings of Central Asian History. The Durham Academic Press, 1997, pp. 220-221.
^ Alstadt, Audrey. The Azerbaijani Turks, p.11. Hoover Press, 1992. ISBN 0-8179-9182-4
^ Bichurin N.Ya., "Collection of information on peoples in Central Asia in ancient times", vol. 1, Sankt Petersburg, 1851, pp. 56-57
^ Taskin V.S., "Materials on history of Sünnu", transl., 1968, Vol. 1, p. 129
^ Oguz entry, Encyclopaedia Britannica Online.
^ The Encyclopedia of Religious Knowledge. (1835) B. B. Edwards and J. Newton Brown. Brattleboro, Vermont, Fessenden & Co., p. 1125.
^ Pritsak O. & Golb. N: Khazarian Hebrew Documents of the Tenth Century, Ithaca: Cornell Univ. Press, 1982.
^ a b Encyclopædia Britannica Eleventh Edition - Macedonia: Races
^ Ptolemaida.net - History of Ptolemaida web page
^ "Some Ottoman genealogies claim, perhaps fancifully, descent from Kayı.", Carter Vaughn Findley, The Turks in World History, pp. 50, 2005, Oxford University Press
^ Kafesoğlu, İbrahim. Türk Milli Kültürü. Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, 1977. page 134
References
Grousset, R., The Empire of the Steppes, 1991, Rutgers University Press
Nicole, D., Attila and the Huns, 1990, Osprey Publishing
Lewis, G., The Book of Dede Korkut, "Introduction", 1974, Penguin Books
Minahan, James B. One Europe, Many Nations: A Historical Dictionary of European National Groups. Greenwood Press, 2000. page 692
Aydın, Mehmet. Bayat-Bayat boyu ve Oğuzların tarihi. Hatiboğlu Yayınevi, 1984. web page
External links
The Book of Dede Korkut (pdf format) at the Uysal-Walker Archive of Turkish Oral Narrative
Similarities between the epics of Dede Korkut and Alpamysh
A page dedicated to Oguz Khan
The Old Turkic Inscriptions.
v t e
Turkic peoples
Ahiska Altays Avars Azeris Balkars Bashkirs Chulyms Chuvashs Crimean Tatars Cumans Dolgans Gagauz Huns Iraqi Turkmen Karachays Crimean Karakalpaks Karapapak Karluks Kazakhs Khakas Khalajs Khazars Khorasani Turks Kızılbaş Kimek Kipchaks Krymchaks Kumandins Kumyks Kyrgyz Naimans Nogais Oghuz Turks Qashqai Salar Shatuo Syrian Turkmens Tatars Telengit Teleuts Tofalar Turgesh Turkish people Turks in Bulgaria Turkish Cypriots Turks in Kosovo Turks in the Republic of Macedonia Turks of Romania Turks of Western Thrace Turkmens Tuvans Uyghur Uzbeks Yakuts Yugur
Wikimedia Commons has media related to: Oghuz Turks
View page ratings
Rate this page
Whats this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)
Submit ratings
Categories: Oghuz TurksHistory of the Turkic peoplesHistory of the Turkish peopleTurkic peoplesTurkic tribes
قس ترکی عثمانی
Oğuzlar, Oğuz Kağan Destanına göre 24 koldan ve Kaşgarlı Mahmudun Divânü Lügatit-Türk eserine göre 22 koldan oluşan Orta Asya kökenli en kalabalık Türk boyu. Günümüzde Türk nüfusunun çoğunluğu Oğuz boyundandır.
Konu başlıkları
Tarih
7. yüzyıl civarında konar-göçer bir yapıyla yer değiştirmeye başlamışlar ve coğrafi olarak Doğu Roma (Bizans) kayıtlarına göre önce Balkanlar’a yayılmışlardır. Oğuzlar, Türkiye, Azerbaycan, Türkmenistan, İran, Irak ve Balkanlar’da (Bulgaristan, Romanya, Yunanistan, Makedonya, Kosova, Sırbistan) yaşayan Türklerin atası sayılmaktadırlar.
Destanlara göre, Oğuzlar Oğuz Hanın 6 oğlu ve onların 4er oğlundan meydana gelmişlerdir. Meydana gelen bu 24 boyun ayrı adı ve unvanları vardır. Bu bölümleme, Oğuz Kağan Efsanesinden kaynaklanmaktadır
Her boyun bir ongunu ve tamgası vardır.
Etimoloji
“Oğuz” daha doğrusu “Oguz” sözünün yapısına dair birçok görüş vardır. Etimoloji açıklamalarından birisi şu şekildedir: Ok+u+z “Oklar; boylar”.
“Oğuz” sözü, kendi orijinal yapısı yanında, tarihte birçok şekilde kullanılmıştır. Bizanslar “Uz” der, Araplar “Guz” der.
Oğuz Kağan Destanına Göre Oğuz Boyları
24 Oğuz boyunu önce iki kolda (Bozoklar ve Üçoklar) daha sonra Oğuz Hanın 6 oğluna ve son olarak da onların 4 oğluna ayırmaktadır. Listelerin kaynakları, Kaşgarlı Mahmud ve 14. yüzyılda yaşayan Reşideddine dayanmaktadır. Reşidüddin 24, Kaşgarlı Mahmut ise 22 boy saymaktadır.
Oğuzlar
Bozoklar
Üçoklar
"Gün Han"
Kayı
Bayat
Alkaevli
Karaevli
"Ay Han"
Yazır
Döğer
Dodurga
Yaparlı
"Yıldız Han"
Avşar
Kızık
Beğdili
Karkın
"Gök Han"
Bayındır
Beçenek
Çavuldur
Çepni
"Dağ Han"
Salur
Eymür
Alayuntlu
Yüreğir
"Deniz Han"
İğdir
Büğdüz
Yıva
Kınık
Ongunu Şahin
Ongunu Kartal
Ongunu Tavşancıl
Ongunu Sungur
Ongunu Uçkuş
Ongunu Çakır
Bozoklar ve Üçoklar
Bu boyların Bozoklar ve Üçoklar olarak ikiye bölünmesi ise daha sonradır. Bu iki ana kol arasında çıkan anlaşmazlıklar, boyların bir kısmının batıya göçmesine neden oldu, bir kısmı da Göktürk Devletinin kurulması ve Ötükeni işgali nedeniyle batıya göçmüştür(6.yy). Kalanlar Göktürk egemenliği altına girmiştir.
630da ilk Göktürk devletinin zayıflayıp Çin kontrolü altına girmesiyle tekrar birleşmeye başlamışlarsa da İkinci Doğu Göktürk Devleti kurulunca fazla direniş gösteremeden tekrar egemenlik altına girdilerbelirtilmeli. (7. yüzyıl sonları). 745 yılında İkinci Doğu Göktürk Devleti de yıkılınca batıya ve Çine göçmüş birçok Oğuz Boyu da Ötükene geri dönerek Kutluk Bilge Kağanın kurduğu Uygur Devleti çatısı altında birleşti. Altayların batısındaki ve Tanrı Dağları bölgesindeki Oğuz toplulukları ise Gök Türklerin batı kolu olan Türgiş ya da Türkeş Kağanlığına bağlı olarak varlıklarını sürdürdüler. 760lı yıllarda bölgeyi ele geçiren Karluk boyunun kurduğu devlette yer aldılar. Bu boyun öncülüğünde Yağma ve Çiğil boylarının da katılımıyla kurulan Karahanlı Devleti içinde Oğuz boyları da vardı. 10. yüzyılda Hazar Denizinin doğusunda Oğuz Yabgu önderliğinde ilk devletlerini kurdularbelirtilmeli. 1000 yılında Kıpçaklar tarafından yıkılan bu devletten sonra Oğuzlar ikiye bölündü, bir kısmı kuzeye giderek bugünkü Kırım, Kazak, Bulgar ve Tatarların atası oldular; bir kısmı da Selçuk bey önderliğinde güneye indiler, İslamı kabul edip İslâm orduları hizmetine girdiler. Doğudaki Oğuz kitlelerinin tarihi başka yönde gelişti. 840 yılında Uygur Devleti Kırgızlar tarafından yıkılınca Oğuzların asıl büyük göçü başladı ve Asyanın dört bir tarafına ama daha çok kitleler halinde batıya göçtüler ve öteki kandaş boylarla birleştiler.
Oğuz kitleleri içinde Kınık boyundan olup, ataları Selçukun adından ötürü Selçuklular olarak anılmaya başlayan bir kol Tuğrul Bey önderliğinde 1038 yılında Irak ve İranda Büyük Selçuklu İmparatorluğunu kurdu. Etrafta dağınık yaşayan diğer Türk boyları da bu İmparatorluğa katıldıbelirtilmeli. 1040da Merv yakınlarındaki Dandanakan Savaşında Gaznelileri yendiler.
Selçuklu egemenliği İran, Horasan, Merv, Irak, Suriye, Güney Kafkasya ve Anadoluda bir asırdan fazla sürdü. Son büyük sultanları Sencerin 1141de Semerkant ile Buhara arasında bulunan Katavan mevkiinde Moğol kökenli Karahıtaylılara yenilmesi ile devlet çözülmeye başladı. 1153te kuzeydoğudan gelen Karahıtaylar ve Karluklar tarafından imparatorluk yıkılınca Oğuzlar dağıldı. Dağılan bu boyların kimi Harzemşahlara bağlandı, kimi Horasana, Kirmana göçtübelirtilmeli, kimileri de daha batıya gidip Iraka, Suriyeye yerleştibelirtilmeli, kimileri de Anadolu Selçuklu Devleti ne katıldı. Bunlardan sonra kurulan Akkoyunlu, Karakoyunlu, Safevi Devletleri, Alemdarlar, Anadolu beylikleri, Osmanlı İmparatorluğu, Suriye, Irak ve Azerbaycanda çeşitli beyliklerde de Oğuz Kağan Destanı mevcuttu.
Göktürkler ve Oğuzlar Vergi memuruna Amga (veya Imga) derlerdi, ve devlet kasasınada Aglık.
Vikisözlükte Oğuz ile ilgili tanım bulabilirsiniz.
Kaynakça
Fazlı Konuş, Selçuklular Bibliyografyası, (Temel Kaynakların Açıklaması ile Beraber), Konya 2006
Referanslar
Ayrıca bakınız
Türkmenler
Türk Boylarının Tamgaları
Oğuz Yabguluğu
Oğuz Han
Selçuklular
Büyük Selçuklu Devleti
Osmanlı İmparatorluğu
Dış bağlantılar
g · t · dOğuzlar
g · t · dTürk halkları
Kategoriler: Oğuz TürkleriTürk mitolojisi
قس چینی
烏古斯人是現在土庫曼人的祖先。起源可追溯到中世紀早期，生活在現今的蒙古和西伯利亞南部的貝加爾湖的牧區游牧部族聯盟，即是九姓烏古斯。
波斯無名氏地理著作《世界境域志》提出在巴尔喀什湖至咸海以北，錫爾河及恩巴河,烏拉尔河下游，現在哈萨克草原，有古茲和烏古斯，組成一個無首領，亙相攻擊的部落聯盟，他们一部分前往伊朗和安納托利亞，建立了塞爾柱帝國；另一卡耶部落，前進至愛琴海邊，成立了鄂圖曼帝國,留在中亞原地的烏古斯人成為現在的土庫曼人。有人說他們最早來自烏揭。他们与突厥只是结盟关系，不是同一民族。他们汗的大帐在伊塞克湖一带。他们的头人叫叶护，王子叫亦纳勒。王子有叫阿德贝格的老师，即是太傅，统军的人叫苏巴什。
烏古斯有箭與公牛、氏族的意思。鄂圖曼人認為他們是烏古斯後人，這說法在官書中一直保留直到亡國。「烏古思」还與一系列的突厥部落有關，在中亚地区团结成一个新的邦联。这个社会政治联盟导致出现了一种新的更大跨部落突厥实体統一在塞爾柱帝國下。烏古思不是一个种族名称，可以翻译成“突厥部落”。“古突厥” ，或“西突厥支部”。「烏古斯」是一个地理和历史的指稱，而不是一个单独民族。烏古斯後來是指土庫曼人、土耳其人、克里米亞鞑靼人與撒拉族，阿塞拜疆人及加告茲人。他们本来有烏古斯叶护國河中以北，后来受钦察人攻击，向西与南移动。最远到了南俄。一些同化于钦察人。
烏古斯在史集中是一可汗，大部分突厥部落也與他有關。他以狼為圖騰。
參見
敕勒
土庫曼人
土耳其人
回鶻
隐藏▲查 · 論 · 編
突厥語民族和族群
仍存在的民族
阿爾泰人 - 阿塞拜疆族 - 巴尔卡尔人 - 巴什基爾人 - 楚瓦什人 - 韃靼人 - 加告兹人 - 哈薩克族 - 哈卡斯人 - 哈拉吉人 - 卡拉恰伊人 - 卡拉卡爾帕克人 - 卡拉帕帕赫人 - 卡什加人 - 克里米亞韃靼人 - 库梅克人 - 柯尔克孜族 - 諾蓋人 - 撒拉族 - 塔塔尔族 - 图瓦人 - 土耳其族 - 土庫曼族 - 维吾尔族 - 乌兹别克族 - 西伯利亞韃靼人 - 雅庫特人 - 裕固族 - 图法拉尔人 - 铁列乌特人 - 索尔人
歷史上的民族
保加尔人 - 基马克人 - 可萨人 - 欽察人 - 沙陀人 - 烏古斯人 - 克烈 - 乃蠻 - 汪古 - 康里 - 葛邏祿 - 突騎施 - 阿兒渾 - 拔悉密 -薛延陀 - 骨利干 - 佩切涅格人
查看条目评分
给本文评分
这是什么？
可信度
客观性
完整性
可读性
我非常了解与本主题相关的知识（可选）
提交评分
1个分类：突厥人
oguz
أوجوز
نمایش تصویر
اطلاعات بیشتر واژه
آواشناسی:
منبع:
واژه‌نامه آزاد
معادل ابجد:
1020
شمارگان هجا:
دیگر زبان ها
انگلیسی
oguz
عربی
أوجوز
تشریح نگارش (هوش مصنوعی)
کلمه "اوغوز" به عنوان نام قومی و جغرافیایی در زبان فارسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نوشتن و استفاده از این کلمه، به چند نکته توجه کنید:
-
رنگ نوشتاری: کلمه "اوغوز" به صورت جدا نوشته می‌شود و نیازی به حروف اضافه ندارد.
-
علامت‌گذاری: در متن‌های رسمی، استفاده از علامت‌گذاری مناسب قبل و بعد از این کلمه (مانند ویرگول، نقطه، و ...) بسیار مهم است.
-
رایج‌ترین شکل: در زبان فارسی، "اوغوز" به شکل‌های مختلفی (مانند "اوغوزها" یا "اوغوزی") برای اشاره به این قوم یا گروه‌های مرتبط به کار می‌رود.
-
زبانشناسی: در متون تاریخی و کردی، نیز این کلمه ممکن است به اشکال مختلفی نوشته شود، لذا در ترجمه‌ها توجه به متن اصلی ضروری است.
- استفاده در جملات: باید مراقب بود که استفاده از "اوغوز" در جملات به درستی صورت گیرد و با مفهوم کلی جمله همخوانی داشته باشد. به عنوان مثال: "قبایل اوغوز در تاریخ ایران نقش مهمی داشته‌اند."
با رعایت این موارد، میتوانید به طور صحیح از کلمه "اوغوز" در متن‌های فارسی استفاده کنید.