کلمه "بازدارنده" در زبان فارسی به معنای عامل یا چیزی است که مانع انجام چیزی می‌شود. در زیر به چند نکته در خصوص قواعد فارسی و نگارشی این کلمه اشاره می‌شود:

1. تفکیک واژه‌ها: "بازدارنده" از دو جزء "باز" و "دارنده" تشکیل شده است. "باز" به معنای ممانعت و جلوگیری است و "دارنده" به معانی کسی که دارای چیزی است یا چیزی را نگه می‌دارد.

2. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته شود.

3. کاربرد کلمه: "بازدارنده" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و در بسیاری از حوزه‌ها مانند روانشناسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی به کار می‌رود. مثلاً "بازدارنده‌های اجتماعی" یا "بازدارنده‌های روانی".

4. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت نیز به کار رود. به عنوان مثال: "این رفتار بازدارنده است."

5. مترادف‌ها: واژه‌های مشابهی چون "مانع" یا "جلوگیری‌کننده" ممکن است از لحاظ معنایی نزدیک باشند، اما "بازدارنده" به طور خاص به نوعی ممانعت اشاره دارد که بیشتر بر فعل و نتیجه آن تأکید دارد.

6. موارد نگارشی: در نگارش رسمی و علمی، اگر به این کلمه ارجاع می‌دهید، بهتر است آن را در متن به صورت کامل توضیح دهید تا ذهن خواننده به طور درست به مفهوم آن هدایت شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "بازدارنده" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند مثال از استفاده کلمه "بازدارنده" در جملات مختلف آورده شده است:

1. استفاده از قانون های سختگیرانه می‌تواند اثر بازدارنده‌ای بر犯罪 داشته باشد.
2. ترویج فرهنگ خانواده‌محوری به عنوان یک عامل بازدارنده در کاهش طلاق‌ها عمل می‌کند.
3. مقابله با مصرف الکل در نوجوانان به عنوان یک بازدارنده مهم برای جلوگیری از رفتارهای پرخطر شناخته می‌شود.
4. تغییرات اقلیمی به عنوان یک بازدارنده جدی برای توسعه پایدار کشورها تلقی می‌شود.
5. برخی از داروها می‌توانند اثرات بازدارنده‌ای بر روند پیری سلول‌ها داشته باشند.

امیدوارم این جملات مفید باشند! اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.