کلمه "به رو آوردن" یک فعل مرکب در زبان فارسی است که به معنای نشان دادن یا بروز دادن چیزی به دیگران استفاده می‌شود. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این عبارت می‌پردازیم:

1. جدا کردن اجزای فعل: در نوشتار رسمی، معمولاً اجزای فعل مرکب به صورت جداگانه نوشته می‌شوند. بنابراین صحیح است که بنویسیم "به رو آوردن" و نه "بهرواوردن".

2. معنی و کاربرد:

   • این فعل معمولاً برای توصیف عمل نشان دادن احساست، احساسات یا ویژگی‌های یک شخص به کار می‌رود.
   • مثال: "او در صحبت‌هایش به رو آوردن عشقش به دوستانش اشاره کرد."

3. صرف فعل:

   • این فعل می‌تواند به شکل‌های مختلف صرف شود.
   • مثال:
     • من به رو می‌آورم
     • تو به رو می‌آوری
     • او به رو می‌آورد
     • ما به رو می‌آوریم
     • شما به رو می‌آورید
     • آن‌ها به رو می‌آورند

4. توجه به ساختار جمله:

   • این فعل می‌تواند در جملات مختلف به کار رود و باید به ساختار جملات و نحوه قرارگیری آن در جمله توجه شود.
   • مثال: "او هرگز احساساتش را به رو نمی‌آورد."
5. شرط استفاده صحیح:
   • این فعل معمولاً زمانی به کار می‌رود که در مورد ابراز احساسات یا رفتارهای خاص صحبت کنیم.
   • به کار بردن آن باید در متنی که با احساس یا بروز احساسات مرتبط است، صورت گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "به رو آوردن" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.