جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
کلمه "پادشاه" در زبان فارسی به معنای حاکم و سلطانی بزرگ است و در نوشتار و گفتار فارسی قواعد خاصی برای استفاده و نگارش آن وجود دارد. در ادامه، برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:
نقطه‌گذاری:
در متن‌های رسمی و ادبی، در صورتی که "پادشاه" در پایان جمله باشد، باید قبل از نقطه پایانی (نقطه، علامت تعجب، علامت سوال و ...) یک فاصله وجود داشته باشد.
استفاده از علامت‌های خاص:
گاهی اوقات "پادشاه" را می‌توان با صفات یا عناوین دیگر به کار برد: مثلاً "پادشاه ایران"، "پادشاهی عادل"، یا "پادشاه بزرگ".
قواعد کسر و اضافه:
در جمله‌ای که حذف می‌شود، ممکن است کلمه "پادشاه" به صورت مضاف نیز به کار رود: "پادشاهی که...".
تلفظ:
تلفظ صحیح "پادشاه" به صورت "پادشاه" است و در صورتی که در مکالمات رسمی و ادبی بیان می‌شود، بهتر است با دقت فراوان ادا شود.
فرهنگی و تاریخی:
در ادبیات فارسی، "پادشاه" به عنوان نماد قدرت و سلطنت به کار می‌رود. استفاده از این کلمه در متن‌های تاریخی و ادبی باید با توجه به زمینه زمانی و فرهنگی صورت گیرد.
تطابق با قواعد دستوری:
در جملاتی که این کلمه به کار می‌رود، باید به قواعد دستوری دیگر زبان فارسی (مانند فعل و فاعل) توجه کرد؛ مثلاً "پادشاه در جنگ پیروز شد".
با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "پادشاه" را به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار فارسی به کار برد.
در حال حاضر برای این واژه هیچ معنی ثبت نشده است. در صورت داشتن معنی پیشنهادی برای این واژه، لطفا آن را از طریق فرم تماس با ما به اشتراک بگذارید. امير، تاجور، خديو، سلطان، سلطان، شاه، شاهنشاه، شهريار، ملك رعيت king, monarch, sovereign, shah, potentate, rex, sovran ملك، عاهل، شاه في الشطرنج، المسيح، ملِك kral roi könig rey re شهریار، خسرو، فرمانروای مطلق، مرد کلاهدار، خدیو، فرمانروا، سایس، طرفدار، فرمانروای مقتدر، شخص توانا
تشریح نگارش (هوش مصنوعی)
کلمه "پادشاه" در زبان فارسی به معنای حاکم و سلطانی بزرگ است و در نوشتار و گفتار فارسی قواعد خاصی برای استفاده و نگارش آن وجود دارد. در ادامه، برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:
نقطه‌گذاری:
در متن‌های رسمی و ادبی، در صورتی که "پادشاه" در پایان جمله باشد، باید قبل از نقطه پایانی (نقطه، علامت تعجب، علامت سوال و ...) یک فاصله وجود داشته باشد.
استفاده از علامت‌های خاص:
گاهی اوقات "پادشاه" را می‌توان با صفات یا عناوین دیگر به کار برد: مثلاً "پادشاه ایران"، "پادشاهی عادل"، یا "پادشاه بزرگ".
قواعد کسر و اضافه:
در جمله‌ای که حذف می‌شود، ممکن است کلمه "پادشاه" به صورت مضاف نیز به کار رود: "پادشاهی که...".
تلفظ:
تلفظ صحیح "پادشاه" به صورت "پادشاه" است و در صورتی که در مکالمات رسمی و ادبی بیان می‌شود، بهتر است با دقت فراوان ادا شود.
فرهنگی و تاریخی:
در ادبیات فارسی، "پادشاه" به عنوان نماد قدرت و سلطنت به کار می‌رود. استفاده از این کلمه در متن‌های تاریخی و ادبی باید با توجه به زمینه زمانی و فرهنگی صورت گیرد.
تطابق با قواعد دستوری:
در جملاتی که این کلمه به کار می‌رود، باید به قواعد دستوری دیگر زبان فارسی (مانند فعل و فاعل) توجه کرد؛ مثلاً "پادشاه در جنگ پیروز شد".
با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "پادشاه" را به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار فارسی به کار برد.
