کلمه «پرسشگری» به معنای توانایی و مهارت در پرسش و تحقیق است و در زبان فارسی به عنوان اسم یا صفت به کار می­رود. در زیر قواعد و نکات مربوط به این کلمه و کاربرد صحیح آن آورده شده است:

1. ساختار کلمه:

   • «پرسش» + «گری» = «پرسشگری».
   • «گری» پسوندی است که به اسم‌های خاص اضافه می­شود تا به آن­ها صفت یا اسم فعالیت بدهد.

2. نقش کلمه:

   • می‌تواند به عنوان اسم به معنای «توانایی پرسش کردن» یا «شخصی که پرسش می­کند» به کار رود.
   • همچنین می­تواند به عنوان صفت به معنای «دارای توانایی پرسشگری» استفاده شود.

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتن کلمات، توجه به استفاده صحیح از نشانه­های نگارشی و حروف بزرگ و کوچک (در آغاز جمله) الزامی است.
   • این کلمه در ترکیب­های مختلف نیز می‌تواند به کار رود، مانند «پرسشگری علمی»، «پرسشگری فعال» و غیره.

4. استفاده صحیح در جملات:

   • «پرسشگری یکی از مهارت‌های اساسی در یادگیری است.»
   • «او به دلیل پرسشگری بالا، همواره در جستجوی اطلاعات جدید بود.»
5. جزئیات معنایی:
   • تأکید بر اهمیت پرسشگری در فرآیند یادگیری و تحقیق، و تشویق به ایجاد فضایی پرسشگرانه در محیط‌های آموزشی و علمی.

با رعایت این نکات، می­توانید از کلمه «پرسشگری» به صورت صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. پرسشگری یکی از ویژگی‌های مهم ذهن کنجکاو است که به ما کمک می‌کند تا به درک بهتری از دنیا دست یابیم.
2. کودکان با روحیه پرسشگری خود، همواره سوالات زیادی دربارهٔ محیط اطرافشان مطرح می‌کنند.
3. در فرایند یادگیری، پرورش مهارت‌های پرسشگری می‌تواند به دانش‌آموزان کمک کند تا تفکر انتقادی و حل مسئله را بهتر فرابگیرند.