کلمه "اجاره" در زبان فارسی به معنای واگذاری موقت یک مال (مانند خانه، خودرو، و ...) به فردی دیگر برای استفاده و به‌ازای پرداخت مبلغی مشخص است. در زیر به برخی نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتن و تلفظ:

   • "اجاره" به صورت "اَجاره" و با حروف "ا، ج، ا، ر، ه" نوشته می‌شود.
   • در نوشتن آن، دقت کنید که حروف به درستی به کار برده شوند.

2. قواعد صرف و نحو:

   • این کلمه اسم است و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول و یا حال به کار برود.
   • برای مثال: «اجاره خانه بسیار بالا رفته است.» (فاعل) یا «من اجاره این آپارتمان را پرداخت کردم.» (مفعول)

3. قیدها و وابسته‌ها:

   • می‌توانید از قیدهای مختلف برای توصیف "اجاره" استفاده کنید، مانند: "اجاره ماهانه"، "اجاره روزانه"، "اجاره معقول" و غیره.

4. استفاده‌های idiomatic:

   • می‌توان از عبارات مرتبط با اجاره مانند "قرارداد اجاره"، "اجاره‌نامه"، "اجاره‌دهنده" و "اجاره‌گیرنده" استفاده کرد.
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، بهتر است به جای استفاده از عبارات محاوره‌ای مانند "اجاره کردن"، از "اجاره دادن" یا "اجاره گرفتن" استفاده کنید.
   • همچنین در نوشتار علمی یا اداری، تاکید بر شرایط و ضوابط اجاره می‌تواند به شفاف‌تر شدن متن کمک کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور مؤثری از واژه "اجاره" در جملات و متون خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "اجاره" در جملات مختلف آورده شده است:

1. ما تصمیم گرفتیم که خانه‌ را اجاره کنیم تا بتوانیم در این منطقه زندگی کنیم.
2. هزینه اجاره این آپارتمان نسبت به سایر جاها بیشتر است.
3. او یک ماشین اجاره کرده تا به سفر برود.
4. قرارداد اجاره بین مستأجر و صاحب‌خانه برای یک سال تنظیم شد.
5. اگر اجاره بهای خود را به موقع پرداخت کنید، مشکلی پیش نخواهد آمد.

آیا به مثال‌های بیشتری نیاز دارید؟