ادعیه

کلمه‌ی "ادعیه" به معنای جمع واژه‌ی "دعای" در زبان فارسی است و به مجموعه‌ای از دعاها اشاره دارد. در ادامه، برخی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه و استفاده از آن آورده شده است:

1. نحوه‌ی جمع‌سازی: "ادعیه" جمع مکسر از "دعای" است. در فارسی، برای جمع کردن اسم‌ها می‌توان از جمع سالم یا جمع مکسر استفاده کرد. در اینجا، "دعای" به "ادعیه" تبدیل شده است.

2. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون مذهبی، دعا و نیایش استفاده می‌شود. همچنان می‌توان آن را در بیان‌های مختلف مانند "کتاب ادعیه" یا "مجموعه ادعیه" به کار برد.

3. نحوه‌ی نوشتار: در نگارش، توجه به املای صحیح کلمه (ادعیه) و عدم وجود فاصله یا اشتباهات نوشتاری ضروری است.

4. نقش آن در جمله: "ادعیه" می‌تواند به عنوان اسم جمع در جمله‌ها به کار رود. به‌عنوان مثال: "ادعیه‌ای که در ماه رمضان خوانده می‌شود، بسیار مؤثر است."

5. نکات صرفی و نحوی: در جملات، "ادعیه" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول، یا سایر نقش‌های نحوی مورد استفاده قرار بگیرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه‌ی "ادعیه" به‌درستی در متون فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "ادعیه" در جملات وجود دارد:

1. در شب‌های قدر، مسلمانان به قرائت ادعیه مخصوص می‌پردازند.
2. کتاب‌های معتبر دعا شامل ادعیه‌های مختلف برای نیازهای گوناگون هستند.
3. برخی از ادعیه در احادیث پیامبر اسلام به طور خاص ذکر شده‌اند.
4. ادعیه می‌توانند در زمان‌های سخت و بحرانی به فرد آرامش و قوت قلب دهند.
5. خواندن ادعیه در روزهای ویژه مانند عرفه و نیمه‌شعبان از سنت‌های مذهبی مسلمانان است.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، بفرمایید!