کلمه "اذلال" به معنای خوار کردن یا تحقیر کردن است و در زبان فارسی معمولاً در متن‌های ادبی یا اجتماعی به کار می‌رود. در زیر نکاتی را دربارهٔ قواعد فارسی و نگارشی این کلمه بیان می‌کنم:

1. نوشتن صحیح: کلمه "اذلال" به همین شکل نوشته می‌شود و شکل‌های دیگری ندارد.

2. جنس کلمه: "اذلال" یک اسم است. از نظر گرامری، این کلمه به موضوع خوارسازی اشاره دارد.

3. صرف و نحو: این کلمه در جملات می‌تواند به عنوان مفعول یا فاعل استفاده شود، مثلاً:

   • "اذلال فردی در جامعه ناپسند است."
   • "آنها سعی کردند که وی را اذلال کنند."

4. هم‌خانواده‌ها: این کلمه از ریشه "ذل" (خوار کردن) به وجود آمده است و ممکن است با کلمات دیگری مانند "ذلت" یا "ذلیل" در ارتباط باشد.

5. استفاده در جملات:

   • "اذلال انسان‌ها به هیچ‌وجه قابل قبول نیست."
   • "نمی‌توان به سادگی از کنار موضوع اذلال گذشت."
6. توجه به زمینه: در استفاده از کلمه "اذلال"، باید به بافت اجتماعی و فرهنگی توجه کرد، زیرا این کلمه بار معنایی سنگینی دارد و ممکن است به شدت به احساسات و عواطف انسان‌ها آسیب بزند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به نحو احسن از کلمه "اذلال" در نوشتار و گفتار خود بهره ببرید.

1. او به دلیل اذلالی که در محیط کارش تجربه کرده بود، به شدت احساس ناامیدی می‌کرد.
2. فیلمی که درباره اذلال و تبعیض اجتماعی ساخته شده بود، تأثیر عمیقی بر ذهن تماشاگران گذاشت.
3. او به دنبال راه‌هایی بود تا از اذلال فرهنگی خود و جامعه‌اش رهایی یابد.