کلمه "اذمه" به طور کلی در زبان فارسی به معنای "درد" یا "رنج" در زمینه‌های مختلف به کار می‌رود، هرچند که ممکن است در محاورات و متون ادبی به شکل‌های مختلفی ظاهر شود. در ادامه، به برخی نکات نحوی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه استفاده:

   • کلمه "اذمه" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود. به طور مثال: "اذمه من در این روزها زیاد است."

2. ترکیب با سایر کلمات:

   • این کلمه می‌تواند به صورت مرکب با کلمات دیگر به کار رود. مثلاً: "اذمه در روان" یا "اذمه جسمی".

3. توافق با جملات:

   • در جملات، باید به تناسب آن با فعل و صفت دقت کرد. به طور مثلاً: "او از اذمه‌ی ناشی از کار زیاد رنج می‌برد."

4. نگارش صحیح:

   • توجه به نگارش درست و املای صحیح این کلمه در نوشتار ضروری است. "اذمه" باید با حروف صحیح و به صورت کامل نوشته شود.

5. استفاده در متون ادبی:

   • در متون ادبی و شعر، ممکن است معانی و حس‌های عمیق‌تری به کلمه "اذمه" نسبت داده شود. بنابراین در چنین متونی، باید دقت کرد که بافت و مفهوم کلی اثر را در نظر گرفت.
6. قواعد مدرن و سنتی:
   • براساس قواعد نوشتاری معاصر، دقت در ویرایش و رعایت نکات گرامری و نگارشی در کنار استفاده صحیح از کلمات ضروری است.

با توجه به این نکات، می‌توانید به بهبود نگارش و استفاده از کلمه "اذمه" در متون مختلف بپردازید. اگر سوال خاصی دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری هستید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

البته! در اینجا سه جمله با کلمه "اذمه" برای شما آورده شده است:

1. در هنگام بارش باران شدید، اذمه‌های کوچه‌ها به سرعت پر می‌شوند و رفت‌وآمد را دشوار می‌کنند.
2. او برای جلوگیری از جمع شدن اذمه در حیاط، تصمیم گرفت به موقع آب‌روها را تمیز کند.
3. ساکنان این منطقه به هنگام طوفان، نگران اذمه‌های بزرگ در خیابان‌ها هستند و همیشه یک برنامه اضطراری دارند.