کلمه "اسپهبد" در زبان فارسی به معنای فرماندهی در نظامی یا مقام بالا در ارتش قدیم ایران به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، برخی قواعد و نکات مهم وجود دارد:

1. رشوای گرامری: "اسپهبد" یک اسم است و باید در متن به‌طور صحیح و همراه با جملات و مفاهیم مرتبط استفاده شود.

2. رایج بودن: این کلمه بیشتر در متون تاریخی، ادبیات فارسی، و زمانی که به تاریخ ایران و نظام‌های قدیمی اشاره می‌شود، به کار می‌رود.

3. نوشتن صحیح: توجه به املای صحیح کلمه "اسپهبد" مهم است. این کلمه به صورت "اسپهبد" و با "پ" نوشته می‌شود و نه "اسپهبود" یا اشتباهات املایی دیگر.

4. استفاده از پیشوند و پسوند: وقتی کلمه "اسپهبد" به کار می‌رود، می‌توان از پسوندهای مختلف مانند "ها" برای جمع یا "ی" برای بیان نسب استفاده کرد. مثلاً "اسپهبدان" (جمع اسپهبد) یا "اسپهبدی" (نسبت به اسپهبد).

5. سیاق مناسب: به خاطر داشته باشید که در نوشتن، سیاق جمله و متن باید با استفاده از این کلمه همخوانی داشته باشد؛ به این معنی که کلمه باید به شکل منطقی و درستی در متن جای گیرد.

به عنوان مثال:

• "اسپهبدان در تاریخ ایران نقش مهمی ایفا کرده‌اند."
• "او به عنوان اسپهبد لشکر انتخاب شد."

توجه به این نکات در نگارش به درک بیشتر و صحیح‌تر از کلمه "اسپهبد" کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "اسپهبد" آورده شده است:

1. اسپهبد در تاریخ ایران نقشی مهم در فرماندهی نیروهای نظامی داشت.
2. در دوره ساسانیان، اسپهبدها مسئولیت دفاع از مرزها و مدیریت جنگ‌ها را بر عهده داشتند.
3. داستان‌های باستانی درباره اسپهبدان و دلاوری‌های آن‌ها هنوز هم در فرهنگ ایرانی زنده است.
4. او به عنوان اسپهبد سربازان خود را به پیروزی در نبردها هدایت کرد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!