کلمه "استیجاب" در زبان فارسی به معنای پذیرفتن یا قبول کردن است. به‌طور کلی، این کلمه معمولاً در متون رسمی و قانونی استفاده می‌شود.

قواعد و نکات نگارشی و زبانی درباره "استیجاب":

1. تبدیل به نام: "استیجاب" می‌تواند در جملات به‌عنوان یک اسم به کار رود. به‌عنوان مثال: "استیجاب درخواست‌ها مورد توجه قرار گرفت."

2. صرف و نحو: این کلمه بیشتر به‌عنوان اسم استفاده می‌شود و فعل آن "استیجاب کردن" خواهد بود.

3. هم‌نشینی: معمولاً با واژه‌هایی مانند "درخواست"، "شروط" و "قانون" هم‌نشین می‌شود. به‌عنوان مثال: "استیجاب درخواست، منوط به شرایط مشخصی است."

4. نکات نگارشی:

   • از نشانه‌های نگارشی صحیح استفاده کنید. به‌عنوان مثال، اگر بخواهید جملاتی تودرتو ایجاد کنید، باید از ویرگول و نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید.
   • استفاده از علائم نگارشی به گونه‌ای که مرتبط با معنا باشد اهمیت دارد.

5. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند در ترکیب با دیگر واژه‌ها به وضوح بیشتری برسد. مانند: "استیجاب قانونی"، "استیجاب دعاوی".

6. استفاده در متون رسمی: معمولاً در متون حقوقی و اداری مواردی از این قبیل به کار می‌رود.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه "استیجاب" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. استیجاب نظرات مردم در تصمیم‌گیری‌های کلان، می‌تواند به بهبود روابط میان دولت و شهروندان کمک کند.
2. جلسه‌ای به منظور بررسی استیجاب خواسته‌های معلمان و دانش‌آموزان در خصوص نظام آموزشی برگزار شد.
3. در فرایند دموکراتیک، استیجاب آرای عمومی برای نمایندگان منتخب از اهمیت بالایی برخوردار است.