کلمه "اشمئزاز" به معنای احساس تنفر یا بیزاری است و در زبان فارسی به صورت زیر نوشته و استفاده می‌شود:

1. نگارش: "اشمئزاز" با حرف "ش" و "ئ" نوشته می‌شود. توجه داشته باشید که "ئ" در این کلمه برای نشان دادن صدا و تکیه درست ضروری است.

2. نکته‌های نگارشی:

   • این کلمه معمولاً در متون رسمی، ادبی و علمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
   • در جمله‌سازی، می‌توان آن را به عنوان اسم به کار برد. مثلاً: "او از این رفتار اشمئزاز داشت."

3. صرف و نحو:

   • "اشمئزاز" یک اسم انتزاعی است، بنابراین در جملات می‌تواند به عنوان موضوع یا مفعول ظاهر شود.
   • مثال: "اشمئزاز او نسبت به دروغ‌گویی باعث دوری‌اش از برخی افراد شد."

4. هم‌معنی‌ها: می‌توان از واژه‌های مشابه دیگری مانند "تنفر"، "بیزاری" یا "کم‌تحملی" نیز در متون استفاده کرد، اما هر یک ممکن است بار معنایی متفاوتی بکشد.

5. استفاده در جمله:
   • "احساس اشمئزاز در مواجهه با بی‌اخلاقی طبیعی است."
   • "او با اشمئزاز به رفتارهای ناپسند دیگران واکنش نشان داد."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "اشمئزاز" به درستی در نوشته‌ها و محاورات خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه “اشمئزاز” در جملات آورده شده است:

1. او از رفتار نامناسب دوستش به شدت اشمئزاز کرد.
2. وقتی تصویر زشت و ناخوشایندی را در رسانه‌ها دید، احساس اشمئزاز به او دست داد.
3. اشمئزاز او از نابرابری‌های اجتماعی باعث شد تا به دنبال تغییرات مثبت در جامعه باشد.
4. او نمی‌توانست اشمئزازش را از این خبر تلخ پنهان کند.
5. اشمئزاز در چهره‌اش نمایان بود وقتی درباره فساد در اداره صحبت کردند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، بفرمایید!