کلمه «اصحاب ثغور» به معنای «یاران و حامیان مرزها» است و در زبان فارسی به ویژه در متون ادبی و تاریخی به کار می‌رود. برای نگارش صحیح و قواعد آن نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نهاده‌های درست: کلمه «اصحاب» به معنای «دوستان» یا «یاران» است و در جمع به کار می‌رود. به همین صورت، «ثغور» به معنای «مرزها» و یا «نقاط مرزی» است.

2. نحو و صرف: این ترکیب به عنوان یک اصطلاح فرهنگی یا تاریخی معمولاً بدون تغییر در ساختار نحوی یا صرفی به کار می‌رود. در این ترکیب «اصحاب» به عنوان فاعل و «ثغور» به عنوان مفعول قرار می‌گیرد.

3. نقطه‌گذاری: اگر «اصحاب ثغور» در میان یک جمله بیاید، توجه به نقطه‌گذاری صحیح ضروری است. به عنوان مثال: «اصحاب ثغور در دفاع از میهن همواره آماده بودند.»

4. معنا و مفهوم: در هنگام استفاده از این عبارت، مطمئن شوید که مفهوم آن برای خوانندگان مشخص است و ممکن است بهتر باشد حتماً شرحی بر آن بدهید، به ویژه اگر در متنی غیر تخصصی به کار می‌رود.

5. سبک و سیاق: استفاده از ترکیب‌هایی مانند «اصحاب ثغور» بیشتر در متون ادبی، اشعار یا متون تاریخی مشاهده می‌شود، بنابراین مناسب است در چنین متون و با لحنی رسمی و ادبی به کار روند.

با رعایت این نکات می‌توان به نگارش و استفاده صحیح از این ترکیب در متون فارسی پرداخت.