اصطرلاب گر

کلمه «اصطرلاب‌گر» به دو بخش تقسیم می‌شود: «اصطرلاب» و «گر». در اینجا نکات مربوط به قواعد فارسی و نگارشی این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. ترکیب کلمات: «اصطرلاب» به معنای وسیله‌ای است که برای اندازه‌گیری موقعیت ستاره‌ها و به‌دست‌آوردن معادلات نجومی استفاده می‌شود. «گر» به معنای «فعل‌کننده» یا «کارکننده» است که به پیشوندی در فارسی اضافه می‌شود تا شغل یا حرفه شخص را مشخص کند. بنابراین، «اصطرلاب‌گر» به معنای کسی است که با اصطرلاب کار می‌کند یا آن را به‌کار می‌برد.

2. نوشتار: به دلیل وجود «گر» در انتهای کلمه، این ترکیب باید به صورت یک کلمه نوشته شود و بین دو بخش آن فاصله نباید باشد. پس باید به شکل «اصطرلاب‌گر» نوشته شود.

3. استفاده در جملات: در جملات می‌توان از این کلمه به عنوان اسم استفاده کرد. برای مثال: «اصطرلاب‌گر در رصدخانه به کار مشغول است».

4. معنای اصطلاحی: در برخی متون تاریخی و ادبی، «اصطرلاب‌گر» ممکن است به عنوان یک لقب یا عنوان علمی برای افرادی که در علم نجوم و ریاضیات مهارت داشتند، به کار رود.

در کل، قواعد استفاده از این کلمه به گونه‌ای است که ترکیبی از اسم و نشان‌دهنده شغل یا تخصص شخص را تشکیل می‌دهد و در نوشتار باید به دقت رعایت گردد.