کلمه "اطهر" در زبان فارسی به معنای پاک‌ترین و پاک‌ترین است و معمولاً در متون دینی و ادبی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نحوی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار درست:

   • کلمه "اطهر" باید با حروف صحیح و به صورت صحیح نوشته شود.
   • به عنوان مثال: "اطهر" با "الف" و "طاء" و "هاء".

2. کاربرد در جمله:

   • "اطهر" معمولاً صفت است و باید در جمله به عنوان صفت برای اسم استفاده شود.
   • مثال: "این مکان از نظر معنوی، اطهر است."

3. نقش دستوری:

   • "اطهر" می‌تواند به عنوان صفت در جمله‌های وصفی و توصیفی به کار رود. مثلاً: "دوستان اطهر من همیشه در کنارم هستند."

4. جایگاه:

   • "اطهر" معمولاً به‌عنوان صفت بعد از اسم قرار می‌گیرد، مگر در مواردی که به صورت مضاف به اسم بیاید.
   • مثال: "کتاب اطهر" یا "دوست اطهر من".
5. استفاده در متون دینی:
   • این کلمه در متون اسلامی و دینی به‌ویژه در توصیف شخصیت‌های معنوی و مذهبی به کار می‌رود.
   • مثال: "پیامبر اکرم (ص)، شخصی اطهر و پاک بودند."

با توجه به زمینه و کاربرد، لازم است که از "اطهر" به درستی و در جای مناسب خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال از استفاده کلمه "اطهر" در جملات آورده شده است:

1. آب باران اطهر از همه، زمین را شست و شو می‌دهد.
2. او همیشه سعی می‌کند که با اطهر کردن قلبش، به دیگران محبت کند.
3. در این روزهای گرم، بهترین راه برای اطهر ماندن، نوشیدن آب کافی است.
4. نماز صبح، روح را اطهر و آماده روز جدید می‌کند.
5. پندهای حکیمانه، ذهن را اطهر و افکار منفی را دور می‌کند.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!