اقتضاء

کلمه «اقتضاء» در زبان فارسی به معنی نیاز، الزام یا شرط است. استفاده از این کلمه در جمله‌ها و متون فارسی نیازمند رعایت قواعد نگارشی و زبان‌شناختی خاصی است. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. جنس کلمه: «اقتضاء» یک اسم است و باید در جملات به‌صورت درست و مناسب به‌کار برود.

2. صرف و نحو: این کلمه معمولاً به‌عنوان مفعول یا فاعل در جمله‌ها ظاهر می‌شود. برای مثال:

   • «اقتضاء شرایط فعلی نیاز به تغییر تصمیمات را ایجاب می‌کند.»

3. حضور در جملات شرطی: این کلمه معمولاً در جملات شرطی و تعبیری که بیانگر نیاز یا الزامات باشند، استفاده می‌شود:

   • «اگر می‌خواهیم موفق شویم، اقتضاء دارد که تلاش بیشتری کنیم.»

4. استفاده از قیدها: معمولاً به همراه قیدهای مانند «این» یا «آن» برای اشاره به اقتضائات خاص به‌کار می‌رود:

   • «این اقتضاء موجب اقدام فوری می‌شود.»

5. تطابق در عدد و جنس: باید به یاد داشته باشید که اقتضاء به‌صورت مفرد به کار می‌رود و اگر بخواهید از حالت جمع استفاده کنید، باید به کلمه‌های مرتبط با آن توجه کنید.

6. استفاده در متن‌های رسمی: این کلمه بیشتر در متون رسمی و علمی کاربرد دارد و در نوشتارهای غیررسمی ممکن است کمتر مشاهده شود.

توجه به این نکات می‌تواند کمک کند تا از کلمه «اقتضاء» به‌درستی و به شکلی مناسب در نوشتار و گفتار استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "اقتضاء" آورده‌ام:

1. اقتضاء شرایط خاص، ایجاب می‌کند که ما به یک راهکار جدید روی بیاوریم.
2. اقتضاء این پروژه، همکاری نزدیک تیم‌های مختلف است.
3. در این مورد خاص، اقتضاء دارد که از تجربیات گذشته بهره‌برداری کنیم.
4. اقتضاء زمان و مکان موجب می‌شود که تصمیمات ما تغییر کند.
5. برای موفقیت در این کار، اقتضاء دارد که به دقت برنامه‌ریزی کنیم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!