کلمه «الفتی مستوفی» به دو بخش تقسیم می‌شود که هر یک دارای ویژگی‌های خاص خود هستند. در زیر به قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمات پرداخته‌ایم:

1. الفتی:

   • این کلمه به معنای دوستی و الفت است و به عنوان اسم به کار می‌رود.
   • باید دقت کرد که در نوشتار، حرف اول آن با حرف بزرگ نوشته می‌شود، مگر اینکه در وسط جمله باشد.
   • همچنین می‌توان آن را به عنوان صفت در کنار اسم‌های دیگر نیز به کار برد.
2. مستوفی:
   • این کلمه به معنای مسئول مالی یا کسی که در امور مالی نظارت می‌کند، به کار می‌رود.
   • در نگارش این کلمه نیز مانند کلمات دیگر، باید به قواعد املایی توجه کرد و آن را به درستی نوشت.
   • در متون تاریخی فارسی، ممکن است به اشکال مختلفی از این واژه بر بخورید که باید به زمینه متن توجه شود.

قواعد نگارشی:

• در نگارش متنی که این دو کلمه در آن به کار می‌رود، باید به نحوه استفاده از آنها در جمله توجه کنید. مثلاً:
  • «مستوفی الفتی» (اگر به معنای شخصی با دوستی و الفت اشاره دارید)
  • یا می‌توانید از عبارات توصیفی استفاده کنید: «مستوفی با الفتی بلند» (یعنی شخص مستوفی که روابط دوستی و عاطفی زیادی دارد).

در نهایت تأکید می‌شود که در نوشته‌ها و متون رسمی، دقت در املای کلمات و استفاده درست از آن‌ها ضروری است.