در زبان فارسی، کلمه "بلغاری" به‌عنوان صفت و یا نسبت‌نامه‌ای برای اشاره به کشور بلغارستان و فرهنگ یا زبان آن استفاده می‌شود. در اینجا به چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این واژه اشاره می‌کنم:

1. حروف بزرگ و کوچک: در نگارش متون رسمی و علمی، در ابتدای جمله حرف اول کلمات از جمله "بلغاری" باید با حرف بزرگ نوشته شود. مثلاً: "زبان بلغاری یکی از زبان‌های هند و اروپایی است."

2. نسبت و صفت: "بلغاری" به عنوان نسبت‌نامه به کار می‌رود. به عنوان مثال، "غذاهای بلغاری" یا "فرهنگ بلغاری".

3. نوع واژه: "بلغاری" یک صفت است که به اسم‌هایی مانند "زبان"، "فرهنگ"، "مردم" و ... اضافه می‌شود.

4. استفاده از "ای" به عنوان پسوند: در برخی موارد، ممکن است شکل "بلغاری" به "بلغارستانی" تبدیل شود (هرچند "بلغاری" رایج‌تر است) که به لحاظ مفهومی به مردم و ویژگی‌های مرتبط با بلغارستان اشاره دارد.

5. وضعیت تعدادی: مانند بسیاری از صفات در زبان فارسی، کلمه "بلغاری" برای توصیف جمع و مفرد به‌کار می‌رود: "مردان بلغاری"، "زنان بلغاری".

با رعایت این نکات، می‌توان به‌درستی از کلمه "بلغاری" در نگارش‌های رسمی و غیررسمی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بلغاری" در جمله آورده شده است:

1. زبان بلغاری یکی از زبان‌های خانواده زبان‌های اسلاوی است.
2. من تصمیم دارم تا به جشنواره فرهنگ بلغاری در شهر بروم.
3. در سفرم به بلغارستان، از مناظر زیبا و تاریخ غنی این کشور لذت بردم.
4. او یک کتاب آشپزی بلغاری دارد که شامل غذاهای سنتی این کشور است.
5. دوستم در دانشگاه، زبان و ادبیات بلغاری را مطالعه می‌کند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، حاضرم کمک کنم!