بی فروغ

کلمه "بی فروغ" به معنای "فاقد نور یا روشنایی" یا "بدون شکوه و جلال" است. در زبان فارسی، وقتی از این کلمه استفاده می‌کنیم، به چند نکته نگارشی و قواعدی توجه کنیم:

1. نقطه‌گذاری: "بی فروغ" در جملات به‌تنهایی نوشته می‌شود و نیازی به ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی ندارد، مگر اینکه در جمله‌ای با سایر کلمات قرار گیرد.

2. استفاده از خط فاصله: این کلمه به‌صورت جدا (بی و فروغ) نوشته می‌شود و نیازی به خط فاصله ندارد.

3. معنی و کاربرد: "بی فروغ" به حالات و مفاهیمی اشاره می‌کند که غالباً در توصیف اشیاء، موضوعات یا احساسات به کار می‌رود. مثال: "زندگی بی فروغ است که در آن امیدی نباشد."

به‌طور کلی، قواعد نوشتاری و کاربردهای این کلمه بستگی به بافت و معنایی دارد که در آن به کار می‌رود.