پژوهشگر

کلمه "پژوهشگر" به عنوان یک اسم ترکیبی از دو بخش "پژوهش" و "گر" تشکیل شده است. در زبان فارسی، این کلمه به افرادی اطلاق می‌شود که در زمینه‌های مختلف علمی یا ادبی تحقیق و بررسی می‌کنند. در ادامه به برخی از نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحو: "پژوهشگر" به عنوان یک اسم قابل شمارش است و می‌توان آن را به صورت مفرد و جمع به کار برد. مثلاً:

   • پژوهشگر (مفرد)
   • پژوهشگران (جمع)

2. صفت نکره و معرفه: وقتی از "پژوهشگر" به صورت نکره (غیرمعرفه) استفاده می‌کنید، لازم است از "یک" یا "چند" استفاده کنید:

   • یک پژوهشگر
   • چند پژوهشگر

3. استفاده در جملات: کلمه "پژوهشگر" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا بخش‌های دیگر جمله استفاده شود:

   • پژوهشگر به بررسی موضوعات علمی پرداخته است. (فاعل)
   • این کتاب توسط پژوهشگر معروف نوشته شده است. (مفعول)

4. تطابق با صفات: در مورد صفاتی که برای "پژوهشگر" به کار می‌روند، باید توجه داشت که صفات باید از نظر جنس و تعداد با آن تطابق داشته باشند:

   • پژوهشگران باتجربه
   • پژوهشگر جوان
5. نشانه‌ها و حروف اضافه: در ترکیب با حروف اضافه و دیگر کلمات، قواعد عمومی زبان فارسی رعایت می‌شود. برای مثال:
   • پژوهشگر در دانشگاه فعالیت می‌کند.
   • پژوهشگران درباره موضوعات مختلف تحقیق می‌کنند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "پژوهشگر" به طور صحیح در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پژوهشگر" در جمله آورده شده است:

1. پژوهشگر جوانی که به مطالعه رفتار پرندگان مشغول است، به تازگی مقاله‌ای در این زمینه منتشر کرده است.
2. در کنفرانس سالانه، پژوهشگران مختلف آخرین یافته‌های خود را در حوزه‌های علمی مختلف ارائه کردند.
3. پژوهشگران علوم اجتماعی تلاش می‌کنند تا عوامل موثر بر تغییرات فرهنگی را شناسایی کنند.
4. برای انجام تحقیقات میدانی، پژوهشگران به محل‌های مختلف سفر کردند تا داده‌های لازم را جمع‌آوری کنند.
5. پژوهشگری که این پروژه را هدایت می‌کند، سال‌ها تجربه در زمینه مطالعات زیست‌محیطی دارد.

امیدوارم این جملات مفید واقع شوند!