کلمه "آزر" در زبان فارسی به عنوان یک اسم خاص و همچنین یک ماه از تقویم ایرانی به کار می‌رود. این کلمه ممکن است در متون مختلف کاربردهای متفاوتی داشته باشد. در زیر چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. حروف بزرگ: زمانی که "آزر" به عنوان نام ماه استفاده می‌شود، باید با حرف بزرگ نوشته شود: "آزر". همچنین در صورتی که به عنوان نام خاص به کار رود، مانند نام شخص، باید با حرف بزرگ آغاز شود.

2. استفاده در جملات: "آزر" می‌تواند در جملات به عنوان اسم یا مفعول قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • "ماه آزر آغاز شد."
   • "آزر، دوست خوب من است."

3. ترکیبات: "آزر" ممکن است به عنوان بخشی از ترکیبات دیگر نیز استفاده شود، مانند "ماهنامه آزر" یا "آزرماه" (به معنای ماه آزر).

4. نقش در تاریخ و اسطوره: در متون تاریخی و اسطوره‌ای، "آزر" همچنین به عنوان یک شخصیت نام برده می‌شود. در این موارد، باید به خوبی از زمینه متن آگاهی داشت و نوشته را بر اساس قواعد نگارش و شیوه‌های نگارشی صحیح فرموله کرد.

5. جدا نویسی و پیوسته نویسی: "آزر" به صورت جدا نوشته می‌شود و از لحاظ دستوری به عنوان یک واژه مستقل کاربرد دارد، بنابراین از نظر نگارشی نیازی به پیوسته‌نویسی نیست.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "آزر" در نگارش و محاورات فارسی استفاده کرد.