کلمهٔ "ة" (تاء مؤنثه) در زبان فارسی به صورت خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به قواعد و نکات نگارشی مربوط به آن اشاره خواهیم کرد:

1. نقش تاء مؤنثه: «ة» به عنوان علامت مؤنث در زبان عربی و همچنین در برخی از واژه‌های فارسی به کار می‌رود. این حرف به واژه‌های مؤنث اضافه می‌شود تا مؤنث بودن آن‌ها را نشان دهد.

2. نوشتار: تاء مؤنثه معمولاً در انتهای اسم‌های مؤنث به کار می‌رود، مانند کلمات: «کتابه»، «قلمه»، و «عالمه».

3. تلفظ: تاء مؤنثه در کلمات غالباً به صورت «ه» تلفظ می‌شود، بنابراین در بیان کلمات ممکن است صدای «ه» را در انتهای کلمات مؤنث بشنویم.

4. استفاده در جمله: در جملات، تاء مؤنثه به عنوان نشانه‌ای برای تأکید بر مؤنث بودن اسم استفاده می‌شود و نمی‌تواند به تنهایی مورد استفاده قرار گیرد.

5. جایگزینی با حرف دیگر: در زبان فارسی، معمولاً به جای تاء مؤنثه، از ه‍ (هٔ تکی) استفاده می‌شود، به ویژه در نگارش‌های غیررسمی و محاوره.

به طور کلی، تاء مؤنثه در فارسی به خوبی مورد توجه قرار گرفته و فهم کاربرد آن می‌تواند در تسلط بر قواعد زبان کمک کند.