جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
معنی: تاریخ مصر. [ خ ِ م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حسن تقی زاده در کتاب گاه شماری آرد: از ابتداء تاریخ مصر یعنی سلسله ٔ اول فراعنه سال شمسی 365روزه جاری بوده است و الحاق خمسه ٔ مسترقه (اِپاگومن یا ابوغمنا به اصطلاح مؤلفین اسلامی ) از قدیمترین ادوار تاریخ دیده میشود ولی ظاهراً قبل از آن باز سال قمری در عهد قبل التاریخی معمول بوده و شاید بعدها سال 360روزه (با 36 عشره ) و بعد سال 365روزه دایر شده است . بعضی عقیده دارند که ماههای قمری باز در جنب سال شمسی باقی وپهلو بپهلو جاری بوده و در هر موقع که روز معینی ازماه قمری با همان روز از سال شمسی و ماه 30روزه مطابق می افتاد و آن روز عید گرفته میشد . نخست سال به 72 خمسه و 36 عشره تقسیم میشده و بعد که سال 365روزه اتخاذ گردید یک خمسه هم برسال اضافه کردند و 73 خمسه شد. روزهای ماه اسمی داشته و هر یک بخداوندی منسوب بود . روز آخر ماه را «الک » می نامیدند (مثل سلخ در ماه عربی و اسم مخصوص آخرماه در ماه های پارسی قدیم ). اول سال اساساً از موقعبالا آمدن نیل و اولین طلوع صبحی شعرای یمانی بوده که نزدیک بهم وقوع می یافته (مدتی مدید در 19یا20 ژوئیه ، تموز رومی ) و در ابتدای امر اول ماه توت مصری در همین نقطه بوده است ، ایام خمسه ٔ مسترقه نحس بوده و هر روز از آن به اسم یکی از خدایان بود. این پنج روز مخصوص عید اموات بوده است و در کتیبه ها از عهد سلسله ٔ پنجم فراعنه دیده میشود. برای عودت سال بنقطه ٔ اصلی خود یک دوره ٔ 1460ساله داشتند که دوره ٔ «سوثی » (یعنی شعرائی ) می گفتند و عبارت بود از مدت لازم برای عودت اول ماه توت (اولین ماه سال مصری ) به اولین روز طلوع صبحی شعری و سر این دوره جشنی برپا میشده . بعضی قرائن و آثار دلالت بر این دارد که در نزد کاهنان سال ثابتی هم وجود داشته است که با موقع اولین طلوع صبحی شعری شروع میشد و این طبقه عید نیل و عید خرمن را با آن سال تعیین و اعلام می کردند، مردم در حفظ سال ناقصه ٔ 365 روز و عدم تغییر آن با کبیسه و غیره بیش از اندازه متعصب بودند و حتی پادشاه قبل از جلوس خود بایستی قسم بخورد که تغییری در گاه شماری ندهد و اعمال مذهبی بایستی با همان سال سیار مجری گردد. تا سال 238 ق .م . ابداً کبیسه اجازه داده نمیشد. مصریها اعیاد زیادی در ماهها داشتند و هر عیدی با فرشته یا خداوند آن ماه مربوط و به اسم آن بود. 19 ماه توت (یعنی اولین ماه سال ) عید توت نامیده میشد که عید بزرگ اموات بود چنانکه گفته شد در دوره های اولی ، اول ماه توت که در اصل موقع طلوع صبحی شعری و فیضان رود نیل بوده و پس از هر 1460 سال باز بهمان موقع یا حوالی آن میافتاد عید سر سال بوده ولی بعدها که بمرور زمان دیگر نه طلوع صبحی شعری و نه بالا آمدن نیل در 19 ژوئیه یا حوالی آن نبود روز اول ماه دوازدهم عید سر سال نامیده میشد و عید همه ٔ خدایان و عید علیاحضرت نیز بود. از این قرار ظاهراً همه ٔ ماههای سال بمیزان یک ماه از موقع اصلی خود (حتی در سر دوره ) جلو افتاده بودند. مبداء اتخاذ سال مصری 365روزه بشکلی که ذکر شد باید در آغاز یکی از دوره های 460ساله ٔ سوثی بوده باشد و چون آخرین دوره ٔ «سوثی » بموجب اخباری که بما رسیده در سال 139 م . خاتمه یافته است لهذا مبداء تأسیس این سال باید در یکی از سالهای 1221 و 2681 و 4141 ق .م . واقع شده باشد، اغلب ، تاریخ اخیر را ترجیح داده اند بدلایلی که ذکرش موجب اطناب میشود . ظاهراً مصریها از قرن 13 ق .م . به این طرف 15 ماه توت را اول سال ثابت قرار دادند . (گاه شماری صص 91 - 93). بیرونی درالتفهیم آرد: ... و اما ماههای قبطیان آغاز سر سال ایشان به اول دیماه پارسیان یکی است و هر ماهی با ماهی از آن هر دوران تا به آخر آبانماه ، آنگه از پس مخالف شوند از قبل مخالفی جایگاه پنج روز افزونی ، آنک از آبانماه نه اند چنانک عامه پندارند. ولکن از پس اونهاده است ، زیرا که نوبت آخرین بهیزکها که پارسیان کردند آبانماه را بود. و این پنج روز دزدیده که آنرانیز «اندرگاه » خوانند از پس آبانماه نهادند تا نشانی باشد آن ماه را که دو بار کرده آمد و این عادت ایشان بوده است بهر ماهی که او را نوبت بهیزک بودی که این مسترقه ٔ دزدیده به آخر او نهادندی . (التفهیم چ جلال همایی صص 231 - 232)... و قبطیان که اهل مصرند این چهاریک ِ روز را پیش از زمانه ٔ «اغسطس » یله کردندی تااز وی سالی تمام حاصل شدی بهزار و چهار صد و شصت سال . آنگه از جمله ٔ سالهای تاریخ یک سال افکندندی ، زیرا که همانست اگر یکی افکنند یا یکی بر سالها افزایندآنگه دو سال را یکی شمرند... (التفهیم ایضاً ص 222). egypt's history تاريخ مصر
برای استفاده صحیح از عبارت "تاریخ مصر" در فارسی، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد که باید رعایت شود:
نحوه نوشتار: عبارت "تاریخ مصر" باید به صورت دقیق و بدون اشتباه املایی نوشته شود. کلمه "تاریخ" به معنای زمان و رویدادهای گذشته است و "مصر" نام کشوری در شمال آفریقاست.
نقطه‌گذاری: اگر این عبارت در یک جمله استفاده میشود، باید به قواعد نقطه‌گذاری دقت شود. به عنوان مثال:
"تاریخ مصر یکی از قدیمی‌ترین تاریخ‌ها در جهان است."
استفاده از حروف بزرگ: در نوشتن اسم کشورها، مانند "مصر"، باید حروف اول اسم بزرگ نوشته شود.
تاکید بر تنوع تاریخی: در مباحث تاریخی، ممکن است به دوره‌های مختلف تاریخ مصر اشاره شود. بنابراین ممکن است لازم باشد به تفکیک دوره‌ها (مثل تاریخ باستان مصر، تاریخ معاصر مصر و ...) پرداخته شود.
استناد به منابع: در نوشتن مقالات و متون علمی، اشاره به منابع معتبر در زمینه تاریخ مصر می‌تواند اعتبار متن را افزایش دهد.
با رعایت این نکات، میتوانید به طور صحیح و مؤثر از عبارت "تاریخ مصر" استفاده کنید.
