کلمه "تصبر" به معنای صبر کردن یا صبر نمایی است و در زبان فارسی دارای کاربرد خاصی است. در ادامه، به قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نحوه‌ی نوشتن:

   • کلمه‌ی "تصبر" باید با "ت" بزرگ یا کوچک آغاز شود، بسته به موقعیت آن در جمله.

2. معنی و مفهوم:

   • "تصبر" از ریشه "صبر" است و به معنای صبر کردن یا پایداری دارد. این کلمه به طور خاص در متون ادبی و دینی به کار می‌رود.

3. جایگاه در جمله:

   • می‌توان از "تصبر" به عنوان فعلی در جملات استفاده کرد. مثلاً: "او باید تصبر کند تا به موفقیت برسد".

4. نوع جملات:

   • "تصبر" معمولاً در جملات امری، خبری و تشویق‌آمیز استفاده می‌شود.
5. نکات stylistic:
   • در متون ادبی و شعر، "تصبر" ممکن است برای ایجاد وزن و قافیه به کار رود.
   • این کلمه ممکن است با جملاتی که دعوت به صبر و تحمل می‌کنند، مرتبط باشد.

با رعایت این قواعد می‌توان به درستی و به زیبایی از کلمه "تصبر" در نگارش خود بهره برد.

1. او در برابر مشکلات زندگی تصبر بسیاری از خود نشان داد و هرگز ناامید نشد.
2. تصبر می‌تواند در زمان‌های سخت به ما کمک کند تا از بحران‌ها عبور کنیم.
3. دوستانم همیشه به من یادآوری می‌کنند که در شرایط دشوار، باید تصبر داشته باشم و آرامش خود را حفظ کنم.