جلوس

کلمه "جلوس" در زبان فارسی به معنای نشستن، به خصوص نشستن به صورت رسمی یا با احترام (مانند جلوس پادشاه) است. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی و فارسی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده‌ی صحیح: "جلوس" معمولاً به صورت اسم، به کار می‌رود و به شرایط نشستن یا حالت نشسته اشاره دارد.

2. نحوه‌ی صرف: این کلمه از ریشه عربی است و به صورت فعل صرف نمی‌شود. در جملات، می‌توان از آن به عنوان اسم استفاده کرد، مثلاً: "جلوس پادشاه در سالن."

3. همراستایی: معمولاً این کلمه در جملات رسمی و ادبی به کار می‌رود و در مکالمات عامیانه کمتر استفاده می‌شود.

4. معادل‌ها: می‌توان از کلمات دیگری مانند "نشستن" نیز استفاده کرد، اما "جلوس" بار معنایی خاصی دارد که به یک نوع نشستن با احترام و اهمیت دلالت می‌کند.

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از "جلوس" در متون رسمی، سعی کنید از واژه‌های هم‌معنی استفاده نکنید، مگر اینکه بخواهید تفاوت یا تأکید خاصی ایجاد کنید.

مثال جمله:

• "در مراسم، جلوس پادشاه در جایگاه ویژه نشانه‌ای از احترام به او بود."

اگر سوال خاصی درباره‌ی این کلمه یا نحوه‌ی استفاده‌ی آن دارید، لطفاً بفرمایید!

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "جلوس" در جمله آورده‌ام:

1. پس از یک روز طولانی، او بر روی صندلی نشست و به جلوس در کنار خانواده‌اش فکر کرد.
2. معلم از دانش‌آموزان خواست که جلوس کنند و به درس گوش دهند.
3. آنها در باغچه جلوس کردند و به صدای پرندگان گوش دادند.
4. در مراسم رسمی، مهمانان به ترتیب جلوس کردند و منتظر شروع برنامه ماندند.
5. جلوس بر روی زمین نرم پارک، حس آرامش زیادی به او داد.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!