جواز

کلمه "جواز" به معنای مجوز یا اجازه بوده و در زبان فارسی به چند شکل و در موارد مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از "جواز" اشاره می‌کنم:

1. نوع کلمه: "جواز" یک اسم است و به معنای اجازه‌نامه یا مجوز وارد شده است.

2. نحوه کاربرد:

   • "جواز" می‌تواند به عنوان اسم ذکر شود، به عنوان مثال: "برای سفر به این کشور، نیاز به جواز ورود است."
   • در ترکیب‌ها و عبارات مختلف می‌تواند به کار رود؛ مثلاً: "جواز کسب"، "جواز رانندگی"، و غیره.

3. تطابق و همخوانی:

   • در جملاتی که "جواز" به کار می‌رود، باید دقت کنید که سایر عناصر جمله (فعل، فاعل و ... ) با آن هماهنگ باشد. به‌ویژه در جملات مفرد و جمع.

4. نقطه‌گذاری:

   • در جملاتی که "جواز" به کار می‌رود، همانند سایر اجزای جمله، از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید. به‌عنوان مثال: "جواز ورود به کنفرانس الزامی است."
5. هم‌نشینی:
   • "جواز" معمولاً با اسمی دیگر در ترکیب قرار می‌گیرد. مثلاً "جواز تحصیل"، "جواز اقامت"، که در این حالت باید دقت کنید که کلمه دوم با "جواز" هماهنگ باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "جواز" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "جواز" در جمله آورده شده است:

1. برای سفر به خارج از کشور، نیاز به جواز خروج از کشور داریم.
2. جواز کسب خود را از اتاق بازرگانی دریافت کردیم.
3. برای برگزاری مراسم باید جواز لازم از شهرداری را取得 کنیم.
4. او برای ورود به محل کار باید جواز شناسایی خود را نشان دهد.
5. جواز تحصیل در دانشگاه به دانشجویان کمک می‌کند تا از امکانات آموزشی بهره‌مند شوند.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!