چاغاله

کلمه "چاغاله" به معنای میوه‌ی نارس درختان گردو و بادام و سایر درختان میوه‌دار است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده از اعراب: "چاغاله" به شکل صحیح به این صورت است و اعراب‌گذاری خاصی ندارد.

2. جدا نویسی و وصلی: این کلمه را باید به صورت وصل نوشته شود و از نوشتن آن به شکل جدا (چاغاله) پرهیز گردد.

3. نوع کلمه: "چاغاله" یک اسم است و به میوه‌ی نارس اشاره دارد. بنابراین می‌توان از آن در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا معرفه استفاده کرد.

4. جمع سازی: جمع "چاغاله" به شکل "چاغاله‌ها" یا "چاغال‌ها" است. برای ساختن جمع باید علامت جمع "ها" یا "ها" را به انتهای کلمه اضافه کرد.

5. سازگاری با دیگر کلمات: هنگامی که "چاغاله" در جمله مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید به نکات گرامری دیگر نیز توجه شود، به‌ویژه در مواردی که با صفات یا قیدها همراه می‌شود.

6. کاربرد ادبی و توصیفی: این کلمه می‌تواند در توصیف‌هایی درباره‌ی طبیعت یا فصل بهار به‌کار رود و به همین دلیل ممکن است در متون ادبی مورد استفاده قرار گیرد.

اگر سوال یا اطلاعات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "چاغاله" در جمله آورده شده است:

1. در فصل بهار، چاغاله‌های بادام در باغ ما بسیار زیبا و تازه هستند.
2. چاغاله‌ هلو را می‌توان به عنوان یک میان‌ وعده خوشمزه مصرف کرد.
3. او به بازار رفت تا چاغاله‌های تازه برای تهیه مربا بخرد.
4. چاغاله‌های پسته به خاطر طعم لطیفشان در سالادها استفاده می‌شوند.
5. در جشنواره محلی، مردم برای تهیه خورشت‌هایی با چاغاله‌های بهاری جمع شدند.

امیدوارم این جملات مفید باشند!