چشام

کلمه «چشام» شکل محاوره‌ای و غیررسمی کلمه «چشم‌هایم» یا «چشم‌های من» است. در زبان فارسی، استفاده از «چشام» بیشتر در مکالمات غیررسمی و دوستانه رایج است و در نوشتار رسمی و ادبی بهتر است از اشکال استاندارد استفاده شود.

قواعد نگارشی و استفاده از «چشام»:

1. غیررسمی بودن: این کلمه مناسب برای مکالمات دوستانه و خودمانی است و در متون رسمی و ادبی به کار نمی‌رود.

2. توجه به م مخاطب: در مکالمات نسبت به مخاطب، این شکل از کلمه ممکن است دوستانه‌تر و صمیمی‌تر به نظر برسد.

3. اجتناب‌ ازه می‌شود: در نوشتارهای رسمی و ادبی، بهتر است از کلمات استاندارد و رسمی استفاده شود تا دقت و صحت زبان حفظ شود.

4. تلفظ: در محاوره، به شکل «چشام» تلفظ می‌شود و به همین خاطر ممکن است در نوشتار ساده باشد، اما در واقع این کلمه نشانه‌ای از زبان محاوره‌ای است.

مثال‌های استفاده:

• در مکالمات دوستانه: «چشام خیلی خسته‌ست امروز!»
• در نگارش رسمی بهتر است: «چشم‌هایم امروز خیلی خسته است.»

در کل، «چشام» یکی از نمادهای زیبای زبان محاوره‌ای فارسی است و نشانه‌ای از صمیمیت در محاوره به شمار می‌رود.

1. چشام وقتی به آسمان نگاه می‌کنند، پر از ستاره‌های درخشان می‌شوند.
2. وقتی که به یاد تو می‌افتم، چشام پر از اشک می‌شود.
3. چشام از تماشا کردن منظره‌ی غروب خورشید پر از شادی می‌شود.