کلمه "حذاء" در زبان فارسی به معنای "پاپوش" یا "کفش" است و معمولاً به صورت "حذاء" نوشته می‌شود. از لحاظ نگارشی و قواعد زبان فارسی، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "حذاء" باید به همین صورت و با این شکل نوشته شود. در فارسی، این کلمه به صورت "حذاء" به کار می‌رود و معمولاً در متون رسمی و ادبی دیده می‌شود.

2. نوع کلمه: "حذاء" یک اسم است و به اشیاء (پاپوش) اشاره دارد.

3. تلفظ: این کلمه به صورت "حَذاء" تلفظ می‌شود. در pronunciations, حرف "ح" صدای خفیف و "ذ" صدای نرم دارد.

4. قواعد صرف و نحو: این کلمه به عنوان یک اسم نکره و خاص می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول و... به کار رود. برای مثال:

   • "حذاء جدیدی خریدم." (فاعل)
   • "به حذاء خود دقت کن." (مفعول)

5. جمع: جمع "حذاء" به صورت "احذیه" است.

6. استفاده در جملات: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف استفاده کرد، به‌ویژه در متون ادبی و رسمی.

به طور کلی، این کلمه جزئی از زبان فارسی و توصیف‌کننده یک مفهوم ساده و کاربردی است.

۱. حذاء جدیدی که امروز خریدم بسیار راحت و سبک است. ۲. در مهمانی، حذاء چرمیش توجه همه را جلب کرد. ۳. قبل از ورود به منزل، حذاء‌ام را در آورد و در گوشه‌ی راهرو گذاشت.