حلولی

کلمه "حلولی" در زبان فارسی به معنای وابسته به حلول یا حلول (که به معنای ورود یا نفوذ چیزی به چیزی دیگر است) به کار می‌رود. این کلمه به ویژه در متون عرفانی و فلسفی دیده می‌شود.

قواعد نگارشی مربوط به "حلولی":

1. نحوه نوشتن: کلمه "حلولی" به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و هیچ‌گونه فاصله‌ای بین حروف آن وجود ندارد.

2. نوشتن با حروف کوچک و بزرگ: در متون فارسی اغلب کلمات با حروف کوچک نوشته می‌شوند، مگر اینکه در ابتدای جمله یا به عنوان اسم خاص باشند.

3. جنس کلمه: "حلولی" صفت است و معمولاً برای توصیف انسان‌ها، اندیشه‌ها، یا شرایطی به کار می‌رود که به نحوی با مفهوم حلول مرتبط‌اند.

4. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت قبل از اسم، یا به عنوان تک‌واژه در جملات استفاده شود.

5. روابط معنایی: "حلولی" معمولاً به مفاهیم الهی، عرفانی و گاهی فلسفی مرتبط است، لذا باید در استفاده از آن دقت شود تا با محتوای متنی که در آن به کار می‌رود، همخوانی داشته باشد.

مثال‌ها:

• "این مکتب فکری، مکتب حلولی است."
• "او به آموزه‌های حلولی در عرفان اهمیت می‌دهد."

به طور کلی، استفاده صحیح و مناسب از کلمه "حلولی" نیازمند آگاهی از زمینه‌های معنایی و موضوعی آن است.

1. در جشنواره‌ی هنرهای اسلامی، نمایشگاهی از آثار حلولی هنرمندان برجسته برگزار شد.
2. دوستی‌ام با او به قدری عمیق است که گاهی احساس می‌کنم در زندگی‌ام حلولی شده است.
3. او همیشه با شعرهایش حس حلولی را در دل‌های ما زنده می‌کند و به ما امید می‌دهد.