کلمه "خائب" در زبان فارسی به معنای کسی است که در خواب به سر می‌برد یا به خواب رفته است. از نظر قواعد فارسی و نگارشی، در استفاده از این کلمه نکات زیر می‌تواند حائز اهمیت باشد:

1. نوشتار صحیح: "خائب" به صورت صحیح و با املای درست باید نوشته شود. املای آن با "خ" و "ئ" به پایان می‌رسد.

2. تفکیک از معانی دیگر: ممکن است "خائب" به اشتباه با کلمات مشابه یا مرتبط اشتباه شود. به عنوان مثال "خواب" یا "خوابیده". لذا باید دقت کرد که در هر متن از معنی صحیح آن استفاده شود.

3. قید و بندهای نحوی: این کلمه معمولاً به عنوان اسم یا صفت می‌تواند به کار رود. مثلا: "او خائب است" یا "خواب خائب".

4. استفاده در جمله: به کار بردن این کلمه در جملات باید با توجه به بافت و مفهوم جمله باشد. مثلا: "شب گذشته او خائب بود و متوجه هیچ چیزی نشد" یا "دلایلی برای خائب بودن وجود دارد".

5. توجه به هم‌معناها: ممکن است کلماتی مانند "خواب‌آلود" و "خوابگرد" در برخی موارد مشابه استفاده شوند، اما هر کدام ویژگی‌ها و معانی خاص خود را دارند که باید به آنها توجه شود.

به طور کلی، در استعمال و نگارش این کلمه، دقت در معانی، قواعد دستوری، و نگارشی مهم است.