خاشع

کلمه "خاشع" از نظر لغوی به معنای "فروتن" و "واضع سر" است و در متون دینی و ادبی به کار می‌رود. این واژه از ریشه "خاشع" گرفته شده است و در زبان فارسی دارای موارد کاربرد خاصی است. در ادامه به چند نکته ادبی و نگارشی پیرامون این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: کلمه "خاشع" به همین شکل و با همین املا نوشته می‌شود و هیچ‌گونه تغییر در املای آن نیاز نیست.

2. نحوه استفاده: این واژه معمولاً در جملات توصیفی و عاطفی استفاده می‌شود و بیشتر در متن‌های مذهبی و عرفانی کاربرد دارد. برای مثال:

   • "او در برابر پروردگار خاشع و فروتن است."

3. قافیه و وزن: به عنوان یک واژه ادبی، می‌توان از "خاشع" در شعر و ادبیات کلاسیک و معاصر استفاده کرد. این کلمه به دلیل قافیه و وزن خاص آن، می‌تواند در غزل‌ها و اشعار عرفانی جای مناسبی داشته باشد.

4. تلفظ: این کلمه به صورت "خا-shi'" تلفظ می‌شود.

5. ترکیب‌ها: می‌توان از "خاشع" در ترکیب‌های مختلفی استفاده کرد؛ مثلاً "خاشع در برابر خدا" یا "خاشع در دعا".

در کل، واژه "خاشع" دارای بار معنایی غنی است و در متون ادبی و مذهبی کاربرد عمده‌ای دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خاشع" در جمله آورده‌ام:

1. او به نماز ایستاد و با قلبی خاشع از خداوند طلب استغفار کرد.
2. هنگام قرائت قرآن، صدایش آن‌قدر خاشع و دلنشین بود که همه را تحت تأثیر قرار داد.
3. در مقابل عظمت آفرینش خداوند، احساس خاشع بودن می‌کرد و به تفکر عمیق فرو می‌رفت.
4. جامعه‌ای که اعضای آن خاشع و متواضع باشند، به آرامش و همدلی بیشتری دست می‌یابد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!