خاضع

کلمه "خاضع" به معنای فروتن و تواضع‌کننده است و در زبان فارسی به شیوه‌های مختلفی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه استفاده: "خاضع" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف افراد یا اعمالی که نشان‌دهنده تواضع و فروتنی هستند، به کار برود.

2. قید شدن: این کلمه می‌تواند با قیدهایی مانند "بسیار خاضع" یا "به شدت خاضع" ترکیب شود تا شدت تواضع را بیان کند.

3. جمع و مفرد: در شکل مفرد، به صورت "خاضع" و در شکل جمع، به صورت "خاضعان" به کار می‌رود.

4. نحوه نوشتن: این کلمه باید با حروف فارسی و به شکل صحیح املایی نوشته شود. همچنین، در ابتدای جمله اجتناب از نوشتن با "خ" بزرگ یا دیگر حروف خاص غیرمرسوم است.

5. جایگاه در جمله: "خاضع" می‌تواند در جمله به‌عنوان صفت میان‌قیدی، در کنار اسم‌های خاص یا عمومی، قرار گیرد. برای مثال: "او فردی خاضع است".

6. مفاهیم مرتبط: ممکن است با واژه‌هایی نظیر "فروتن"، "تواضع" و "ساده‌زیستی" مرتبط باشد و به نوعی از این کلمات در کنار هم برای بیان مفاهیم مشابه استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به نحو احسن از کلمه "خاضع" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند جمله‌ با استفاده از کلمه "خاضع" آورده شده است:

1. پس از سال‌ها تلاش و سختی، او در برابر خداوند خاضع شد و از او کمک طلبید.
2. در زمان بحران، مردم همگی خاضعانه به یکدیگر کمک کردند و همبستگی خود را نشان دادند.
3. او با قلبی خاضع در برابر معلمش ایستاد و از او خواست تا به او بیشتر بیاموزد.
4. در دعای جمعه، مردم با دل‌های خاضع به درگاه خداوند روی آوردند.
5. بخشیدن به دیگران، نشانه‌ای از خضوع و خاضع بودن در برابر انسانیت است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری داشتید، لطفاً بفرمایید!