کلمه «خث» به معنی "عظیم"، "بزرگ" یا "درشت" است و در متون ادبی و شعر فارسی کاربرد دارد. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه در نگارش فارسی، می‌توان به موارد زیر توجه کرد:

1. نحوه نوشتار: کلمه «خث» به صورت «خث» نوشته می‌شود و نیازی به استفاده از نشانه‌های اضافی ندارد.

2. موقعیت استفاده: معمولاً در متون ادبی، شعر، و یا متون تاریخی و فلسفی کاربرد دارد و ممکن است در محاوره‌های روزمره کمتر دیده شود.

3. قواعد نگارشی:

   • در صورتی که این کلمه در جمله استفاده می‌شود، باید منطبق با ساختار و قواعد نگارشی فارسی، جایگاه مناسبی در جمله داشته باشد.
   • به عنوان مثال: "او انسانی خث و بزرگوار است."

4. پرهیز از ابهام: اگرچه این کلمه در زبان فارسی معنای خاصی دارد، اما بهتر است در متون غیرادبی به طور واضح‌تر معنا و مفهوم آن توضیح داده شود.

5. تطابق با معانی پیوسته: در جایی که کلمه «خث» در کنار کلمات دیگر قرار می‌گیرد، باید به همخوانی و هماهنگی معنایی توجه شود. به عنوان مثال: "او در قامت خثی و با جثه‌ای بزرگ به میان جمع آمده بود."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «خث» به درستی و به شیوه‌ای نگارشی و ادبی استفاده کرد.