کلمه "خوش‌قلبی" در زبان فارسی به معنای داشتن قلب مهربان و روحیه‌ای خوب است. برای نوشتن صحیح و استفاده مناسب از این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتن صحیح: "خوش‌قلبی" با رعایت فاصله و استفاده از کروشه‌ها نوشته می‌شود. در فارسی برای ترکیب‌های صفت و اسم از فاصله گذاری استفاده می‌شود.

2. نوع استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند به عنوان صفتی برای توصیف انسان‌ها و ویژگی‌های آن‌ها به کار رود. مثلاً: "او شخصی خوش‌قلبی است."

3. جمع‌سازی: در فارسی کلمه "خوش‌قلب" برای جمع بستن معمولاً به "خوش‌قلبان" تبدیل می‌شود. مثال: "خوش‌قلبان به دیگران کمک می‌کنند."

4. سازگاری با افعال: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف و با افعال مختلف استفاده کرد. مثلاً: "او با خوش‌قلبی با دیگران رفتار می‌کند."

5. رعایت قواعد نگارشی: ترکیب‌ها و عبارت‌های فارسی باید مطابق با قواعد نگارشی و املایی صحیح نوشته شوند. برای مثال، از استفاده از یکدسته تکیه‌های اضافی و غیرضروری خودداری شود.

با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "خوش‌قلبی" را به درستی در نوشتار و گفتار استفاده کرد.