عبارت "دایم المعروف" به معنای "همیشه معروف" یا "همیشگی معروف" است، اما از نظر قواعد نوشتاری و نگارشی در زبان فارسی، بهتر است به صورت "دائم المعروف" نوشته شود. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این عبارت اشاره می‌کنم:

1. تلفظ و نوشتار: کلمه "دائم" به معنای همیشگی است و به شکل "دائم" نوشته می‌شود، نه "دایم". این از اصول معتبر زبان فارسی است.

2. فاصله‌گذاری: در عبارت "دائم المعروف"، باید توجه داشت که فاصله بین "دائم" و "المعروف" وجود ندارد، زیرا "المعروف" (معروف به معنای "شناخته‌شده" یا "مشهور") یک صفت است که به کلمه قبل از خود وابسته است.

3. نحوه استفاده: این عبارت عموماً در متون دینی، ادبی یا فلسفی استفاده می‌شود و ممکن است در متون رسمی و علمی نیز به کار رود. توجه به زمینه استفاده می‌تواند به درک بهتر این عبارت کمک کند.

4. تحلیل معنایی: در تحلیل معنایی، "دائم المعروف" به مفهوم ویژگی یا صفتی اشاره دارد که در طول زمان همواره وجود داشته و نسبت به آن شناخته شده است.

استفاده صحیح از این کلمات و عبارات، می‌تواند به نگارش دقیق‌تر و مؤثرتر کمک کند.