دست بردار

عبارت "دست بردار" در زبان فارسی به‌معنای "دست کشیدن" یا "خودداری کردن از کاری" است. در زیر به قواعد نگارشی و نحوی مربوط به این عبارت اشاره می‌شود:

1. نحو و ساختار جمله:

   • "دست بردار" معمولاً به‌عنوان یک فعل امر به کار می‌رود. مثلاً: "دست بردار از این کار!"
   • می‌توان آن را در جملاتی دیگر نیز به‌کار برد، مانند: "او از مشکلاتش دست برداشت."

2. نقطه‌گذاری:

   • در متن‌های کتبی، جمله‌ای که شامل "دست بردار" است باید با نقطه، علامت سؤال یا علامت تعجب به پایان برسد.
   • اگر این عبارت در بین متن قرار گیرد، باید سایر قواعد نقطه‌گذاری نیز رعایت شود.

3. شیوه نوشتاری:

   • این عبارت باید به‌صورت جدا نوشته شود (دست + بردار) و نباید به هم چسبیده نوشته شود.

4. استفاده در مکالمات:

   • در مکالمات محاوره‌ای، این عبارت ممکن است با تنوع‌هایی به کار رود و شکل‌های مختلفی به‌خود بگیرد، ولی باید از نظر معنا و مفهوم ثبات داشته باشد.
5. تنوع معنایی:
   • "دست بردار" می‌تواند به معنی ترک کردن، رها کردن یا خودداری کردن از انجام کاری باشد و بسته به سیاق جمله می‌توان معانی متفاوتی از آن برداشت کرد.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید به‌خوبی از عبارت "دست بردار" در نوشتار و گفتار خود بهره‌برداری کنید.