کلمه "دست‌نویس" در زبان فارسی به معنای نوشته‌ای است که با دست نوشته شده است و معمولاً به انواع متون غیررسمی یا نوشته‌های شخصی اشاره دارد. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به نوشتن و استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. واژه‌نویسی: "دست‌نویس" باید با خط تیره نوشته شود. این خط تیره نشان‌دهنده ترکیب دو کلمه "دست" و "نویس" است که به هم مربوط هستند.

2. نوشتار صحیح: استفاده از واژه به‌صورت صحیح و با توجه به قواعد املایی و نگارشی مهم است. در زبان فارسی، اغلب ترکیبات را با خط تیره می‌نویسیم.

3. معنی و مفهوم: قبل از استفاده از کلمات، مطمئن شوید که مفهوم و کاربرد آنها را به‌خوبی درک کرده‌اید. "دست‌نویس" معمولاً به متن‌هایی اشاره دارد که به‌صورت دستی و با قلم نوشته شده‌اند، در مقابل "چاپی" که به نوشته‌های رایانه‌ای یا چاپی اشاره دارد.

4. سبک نگارش: در متون ادبی و رسمی، بهتر است واژه "دست‌نویس" را در متن به‌درستی و با دقت استفاده کنید تا مفهوم و زیبایی متن حفظ شود.

5. استفاده در جملات: می‌توانید از "دست‌نویس" در جملات به‌صورت زیر استفاده کنید:
   • "این کتاب شامل مجموعه‌ای از دست‌نویس‌های نویسنده است."
   • "لطفاً دست‌نویس‌های خود را به من نشان دهید."

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "دست‌نویس" در متن‌های خود استفاده کنید.

1. او همیشه یادداشت‌هایش را به شکل دست‌نویس می‌نوشت تا احساساتش را بهتر منتقل کند.
2. معلم برای بررسی آثار دانش‌آموزان، یک پروژه دست‌نویس را درخواست کرده بود.
3. دست‌نویس قدیمی کتابخانه به خوبی حفظ شده و گنجینه‌ای برای پژوهشگران است.