دستگردی

کلمه "دستگردی" به‌عنوان یک اسم خاص یا نام خانوادگی نیاز به رعایت برخی از قواعد نگارشی در زبان فارسی دارد. در زیر به نکات مهمی که در نگارش و استفاده از این کلمه باید مدنظر قرار گیرد اشاره می‌کنم:

1. تهجیه و املای صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه به درستی نوشته شده باشد. "دستگردی" به شکل صحیح و با هجی درست نوشته شود.

2. نوشتار با حروف بزرگ: اگر "دستگردی" به عنوان نام خانوادگی یا اسم خاص استفاده شود، باید با حرف بزرگ آغاز شود. مثلاً: «آقای دستگردی».

3. استفاده در جملات: در متن‌های رسمی و غیررسمی باید دقت کنید که کلمه در جایگاه مناسب خود قرار بگیرد. به عنوان مثال:

   • «آقای دستگردی در جلسه آماده بود.»

4. پیوند به دیگر کلمات: در صورت ترکیب کلمه "دستگردی" با دیگر کلمات، مثلاً در عناوینی مانند "دستگردی‌ها" یا "دستگردی‌ایی"، قواعد صرف و نحو و نگارش درست را رعایت کنید.

5. علامت‌گذاری: اگر کلمه در ابتدای جمله یا بخش‌های خاصی از متن قرار دارد، باید به قواعد نگارشی مربوط به جمله‌سازی و علامت‌گذاری توجه کنید.

6. نکات فرهنگی و تاریخی: ممکن است "دستگردی" با یک مکان، فرهنگ، یا تاریخ خاص ارتباط داشته باشد. در نتیجه، استفاده از این کلمه در متون تاریخی یا فرهنگی ممکن است نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "دستگردی" به شکل صحیح و مناسب در نگارش فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "دستگردی" در جملات آورده شده است:

1. مهارت‌های دستگردی او در کارهای دستی همیشه به چشم می‌آمد.
2. او برای یادگیری دستگردی، کلاس‌های مختلفی را ثبت‌نام کرد.
3. آثار هنری او نشان‌دهنده توانایی بالای او در دستگردی است.
4. بچه‌ها در کلاس هنر تکنیک‌های دستگردی را تمرین می‌کردند.

اگر منظور شما از "دستگردی" چیز دیگری است، لطفاً بیشتر توضیح دهید.