دناء

معنی: دناء. [ دَن ْ نا ] (ع ص ) مؤنث ادن ّ. به معنی زن گوژپشت و اسب کوتاه دستها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به ادن شود.

... ادامه

322 | 0

آواشناسی:

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 55

شمارگان هجا:

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه "دناء" در زبان فارسی به معنای "پست" یا "پست‌فطرت" است و از نظر نگارشی و قواعد زبان فارسی به چند نکته می‌توان اشاره کرد:

نوشتار صحیح: "دناء" به صورت صحیح و بدون اعراب‌گذاری باید نوشته شود. اعراب‌گذاری یا نگارش با استفاده از علامات خاص معمولاً در متون ادبی یا شعر بیشتر مشاهده می‌شود.
جایگاه کلمه: "دناء" می‌تواند به عنوان صفت استفاده شود و معمولاً در جملات به عنوان وصفی از کسی یا چیزی به کار می‌رود.
ترکیب با دیگر کلمات: این کلمه می‌تواند با نام‌ها یا دیگر صفات ترکیب شود. مثلاً "دناء النفس" به معنای پست‌فطرت بودن.
تطابق با قواعد نگارشی: هنگام استفاده از "دناء" در جملات، لازم است از نظر گرامری و نگارشی قواعد صحیح فارسی رعایت شود؛ مانند تطابق صفت و موصوف.
استفاده در ادبیات: این کلمه بیشتر در متون ادبی و شعر فارسی کاربرد دارد و می‌تواند احساسات و مفاهیم منفی را به خوبی منتقل کند.

به عنوان مثال، جمله‌ای که از این کلمه استفاده می‌کند به صورت زیر است: "رفتار او دناء بود و نشان از شخصیت پست او داشت."

در نهایت، توجه به معانی و مفاهیم این کلمه می‌تواند به درک بهتر آن در متون زبان فارسی کمک کند.

فرم ورود