کلمه "دهان‌دار" در فارسی به عنوان یک صفت ترکیبی به‌کار می‌رود و به معنای "دارای دهان" است. برای نگارش صحیح این کلمه در متون فارسی، باید به نکات زیر توجه کنید:

1. فاصله: بین "دهان" و "دار" نباید فاصله وجود داشته باشد. آنها باید به صورت ترکیبی نوشته شوند.

2. تن RXN: در این کلمه، "دهان" نام است و "دار" پسوند فعلی است. بنابراین "دهان‌دار" به عنوان یک نام ترکیبی و صفت قابل قبول است.

3. نقطه‌گذاری: در صورت نیاز به استفاده‌ در متون رسمی یا نوشته‌های علمی، توجه به قواعد نقطه‌گذاری و استفاده صحیح از ویرگول یا دیگر نشانه‌ها مهم است.

4. گفتار رسمی و غیررسمی: در نوشتارهای ادبی یا رسمی، توجه به انتخاب واژه‌ها و ساختارهای جملات می‌تواند تاثیرگذار باشد.

5. پیشوند و پسوند: در استفاده از کلمات ترکیبی، دقت در پیشوندها و پسوندها و معناهای آنها اهمیت دارد.

به عنوان مثال:

• او یک دهان‌دار داشت که همیشه گوش به زنگ بود.
• در برخی فرهنگ‌ها، افراد دهان‌دار به عنوان نماد سخاوتمندی شناخته می‌شوند.

همیشه بهترین رفتار در نوشتار رعایت اصول زیبایی‌شناسی و درست نویسی است.