کلمه "دهخدا" در زبان فارسی به عنوان نام خانوادگی و همچنین نام یکی از بزرگ‌ترین lexicographers ایرانی به کار می‌رود. در اینجا چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه آورده‌شده است:

1. حروف بزرگ و کوچک: در نگارش نام‌ها، معمولا حروف اول کلمات (همچون "ده" و "خدا") با حرف بزرگ نوشته می‌شود. بنابراین، در نگارش صحیح "دهخدا"، تمامی حروف به صورت پیوسته و با حروف بزرگ آغاز می‌شوند.

2. نقل‌ قول: اگر بخواهید به گفته‌های دهخدا یا اثرات او اشاره کنید، باید از علامات نقل قول استفاده کنید. به عنوان مثال: «دهخدا در دایره‌المعارف خود نوشته است که...».

3. استفاده در متون دانشگاهی و پژوهشی: هنگام ارجاع به آثار دهخدا، بهتر است نام او را به صورت کامل همراه با نام اثر اشاره کنید، مثلاً: «به گفته‌ی علی‌اکبر دهخدا در لغت‌نامه،...».

4. تنوع در کاربرد: می‌توانید این نام را به اشکال مختلف استفاده کنید، مانند "دهخدا" به عنوان نام خانوادگی یا "دهخدا" به عنوان یک علامت فرهنگی و علمی.

5. قید و صفت: در حالت نیاز به اضافه کردن صفات یا عباراتی به نام دهخدا، مطمئن شوید که به درستی قید گفته شده به آن‌ها را اضافه کنید. مثلاً: «شخصیت فرهنگی-ادبی دهخدا» یا «لیکن آثار دهخدا تأثیرگذار بوده است».

این نکات می‌توانند به شما در نگارش صحیح و اصولی این کلمه در متن‌های مختلف کمک کنند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دهخدا" در جمله آورده شده است:

1. دهخدا یکی از بزرگ‌ترین lexicographers ایران و مؤسس فرهنگ لغت معروفی به نام "لغت‌نامه دهخدا" است.
2. در دبیرستان، معلم‌مان برخی از اشعار دهخدا را برایمان خواند و تحلیل کرد.
3. کتاب‌های دهخدا به عنوان منابع معتبر در ادبیات فارسی شناخته می‌شوند.
4. بسیاری از مردم برای یافتن معانی دقیق واژگان به لغت‌نامه دهخدا مراجعه می‌کنند.
5. مراسم بزرگداشت دهخدا هر ساله به مناسبت روز بزرگداشت زبان فارسی در دانشگاه‌ها برگزار می‌شود.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!